“คิดอะไรอยู่ ท่าทางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอะไรขนาดนี้”
ระหว่างที่กำลังคิด จู่ๆ ใบหน้าของเซอร์ยุนซีก็โน้มมาตรงหน้าเย้นหว่าน จนหน้าแทบจะแนบติดกัน
เย้นหว่านสะดุ้งตกใจ ก้าวถอยหลังไปหลายก้าวอย่างรวดเร็วทันที
“คุณเข้ามาทำไมใกล้ๆ”
เซอร์ยุนซีมองตรงมาที่เย้นหว่าน พูดคำเลี่ยนๆ ออกมาอย่างไม่มีเขินอาย
“ผมชอบที่จะอยู่ใกล้ชิดคุณยิ่งใกล้ยิ่งดี”
เย้นหว่าน “……..” เธอไม่ชอบ
ถอยหลังไปอีกสองก้าว หลังจากรักษาระยะห่างที่ดูเหมือนจะปลอดภัยจากเซอร์ยุนซีแล้ว เย้นหว่านถึงได้พูดอย่างจริงจังว่า
“ขอบคุณคุณเรื่องเมื่อครู่ค่ะ”
ขอบคุณจากใจจริง การระแวดระวังก็จากใจจริงเช่นกัน
เซอร์ยุนซีไม่ยึดตามหลักเหตุผล ทำพฤติกรรมก้อร่อก้อติกทุกนาที มันทำให้เย้นหว่านปวดหัวจริงๆ
“ความสัมพันธ์ระหว่างเรา ไม่จำเป็นต้องพูดขอบคุณ” น้ำเสียงของเซอร์ยุนซีอ่อนโยนเต็มไปด้วยความรู้สึกรักใคร่อย่างมาก
เย้นหว่านหนังศีรษะชาขึ้นมาทันที
กลัวว่าประโยคถัดไปเขาจะพูดว่า ‘หลังจากที่เราแต่งงานกัน สามีภรรยาเป็นหนึ่งเดียว ผมจะทำทุกเรื่องที่ควรทำเพื่อคุณ’
เธอคงถูกความเลี่ยนฆ่าตายแน่
เพื่อป้องกันไม่ให้เซอร์ยุนซีพูดต่อไป เย้นหว่านจึงรีบชิงพูดว่า
“พี่ชายฉันกำลังรออยู่ ฉันไปก่อนนะ แล้วเจอกัน”
พูดอย่างนั้นแล้วเย้นหว่านก็ชักเท้าจะเดินหนีไป
แต่เซอร์ยุนซีอาศัยข้อได้เปรียบที่ช่วงขายาว แค่สองสามก้าวก็เดินถึงตัวเธอ ไปเดินเคียงข้างเธอที่กำลังวิ่งก้าวเล็กๆ
“พอดีเลย ผมก็กำลังจะไปพบพี่ภรรยาในอนาคต”
ฝีเท้าของเย้นหว่านหยุดกะทันหัน เกิดอาการไม่สบายไปทั่วทั้งตัวขึ้นมาทันที
เซอร์ยุนซีจะหายตัวไปไม่ได้หรือไงเนี่ย
ถ้าโห้หลีเฉินเห็นเธอออกมานานขนาดนี้ แล้วยังกลับไปพร้อมกับเซอร์ยุนซีอีก จะต้องหึงแน่ๆ
ครั้งก่อนที่เธออยู่กับเซอร์ยุนซีตามลำพัง แม้ว่าจะมีคำอธิบายที่ชัดเจน ก็ยังคงถูกโห้หลีเฉินพลิกคว่ำพลิกหงายรังแกเอาทั้งคืน
เมื่อคิดขึ้นมาเย้นหว่านก็ใจปั่นป่วน
เธอหันหน้าไปมองเซอร์ยุนซี และพูดอย่างจริงจังยกหลักเหตุผล
“คุณไปกับฉันไม่ได้ เงื่อนไขที่สองยังไม่ลุล่วง พี่ชายฉันจะไม่พบคุณ”
เซอร์ยุนซีเต็มไปด้วยความเสน่หารักใคร่ “เสี่ยวหว่าน ที่แท้คุณก็เป็นห่วงผมขนาดนี้ คุณวางใจ เงื่อนไขที่สองผมทำสำเร็จแล้ว”
อะไรนะ
เย้นหว่านตกตะลึงอย่างไม่อยากเชื่อ ค่อนข้างสงสัยว่าตัวเองได้ยินผิด และยิ่งสงสัยเข้าไปอีกว่าเซอร์ยุนซีกำลังโกหกเธอ
ช่วงไม่กี่วัน ไปนอกประเทศเบียนหนานเพื่อขนกระบองเพชรสูงครึ่งคนกลับมา อย่างเร็วที่สุดต้องใช้เวลาเดือนกว่า
เขาเอากระบองเพชรกลับมาภายในเวลาไม่กี่วันได้อย่างไร
“อย่ามาล้อเล่น ถ้าคุณโกงพี่ชายฉันไม่ให้ผ่านหรอก”
เย้นหว่านแนะนำเขา
แต่ก็โชคดี เซอร์ยุนซีไปเอากระบองเพชรปลอมกลับมา กลับไปกลับมาคราวนี้ใช้เวลาอีกสองสามวัน รอกระทั่งหลอกเขาไปต่างประเทศอีกรอบ ก็ผ่านไปเดือนกว่าแล้ว
ก่อนที่เธอจะจากไป ก็จะไม่มีทางต้องเจอเซอร์ยุนซีอีกแล้ว
และขณะที่เย้นหว่านกำลังคิดอย่างมีความสุข แต่ก็กลับต้องเห็นสิ่งที่ทำให้ประหลาดใจหนัก บนเส้นทางด้านข้าง การ์ดสี่คนกำลังแบกต้นกระบองเพชรสูงครึ่งตัวคนเข้ามาหาเธอ
หนามยิ่งใหญ่ยิ่งคม กระบองเพชรก็ยิ่งอุดมไปด้วยความมีชีวิตชีวา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...