สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 766

เธอหันศีรษะกลับไปมองทันที แต่ด้านหลังคือท้องพระโรง ซึ่งเป็นพระราชวังที่ตกแต่งอย่างวิจิตรงดงามทาบทับเป็นชั้นๆ และไม่มีแม้แต่เงาของใครทั้งสิ้น

“เป็นอะไรไป?”

โห้หลีเฉินจ้องมองเธออย่างกังวลใจ พร้อมทั้งกระซิบถามกลับเสียงต่ำ

เย้นหว่านส่ายหน้าไปมา “เปล่า ไม่มีอะไร”

เธอมองอย่างสงสัย จากนั้นก็หันกลับมา อาจจะเป็นเพราะว่าระยะนี้เธอถูกทำร้ายมาเยอะแล้ว เลยทำให้ระบบประสาทดูตื่นตัวเกินไปแหละ

โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปาก พร้อมทั้งจ้องมองมาทางตำแหน่งแท่นสูงด้วยสายตาเย็นชาวังเวง

เจตนาอาฆาตพลันปรากฏขึ้นทันที

ทันใดนั้น เขาก็เก็บงำอารมณ์อย่างไร้ร่องรอยอย่างทันท่วงที พลางหันตัวกลับมา พร้อมทั้งเดินไปยืนอยู่ด้านข้างเย้นหว่านอย่างเคร่งขรึม

ซาอินติที่ใช้ความรวดเร็วในการหลบด้านหลังหน้าต่าง จนรู้สึกเหงื่อเย็นแตกพลั่ก

แม้ว่าจะไม่ถูกจับผิดได้ แต่เธอก็รู้สึกได้ว่า มีความอันตรายอย่างแรงกล้า

โห้หลีเฉินต้องหวาดระแวงเธอแล้วใช่ไหม?

ไม่ ไม่น่าจะเป็นไปได้มั้ง

สิ่งที่เธอลงมือทำซ่อนเร้นขนาดนั้น ทุกเรื่องก็ไม่ใช่ว่าเธอเป็นคนลงมือด้วยตนเอง แม้กระทั่งจะตรวจสอบออกมาแล้วว่าเป็นการจงใจฆ่าก็ตามที แต่คนเหล่านั้นก็ไม่กล้าซัดทอดถึงเธอ

ไม่มีทางที่เธอจะถูกเปิดเผยได้ ไม่มีทาง

ก่อนหน้าที่จะมาถึงบ้านของเวนเดลล์ โห้หลีเฉินก็ได้พูดกำชับกับบอดี้การ์ดคนหนึ่งอะไรสักอย่าง บอดี้การ์ดคนนั้นรีบออกไปเพียงลำพังทันที

เย้นหว่านถามเขาด้วยความสงสัย “คุณทำอะไรเหรอ?”

สีหน้าท่าทางของโห้หลีเฉินดูลึกลับ จากนั้นก็ยิ้มตอบ “รออีกเดี๋ยวคุณก็จะรู้เองแหละ”

เดี๋ยวก็รู้เองแหละ คงไม่ใช่เรื่องใหญ่เรื่องโตอะไร เย้นหว่านก็เลยไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจ

ผ่านไปหลายวัน คนหลายคนต่าง “นอนกลางดินกินกลางทราย” เหนื่อยจนสายตัวแทบขาด ไม่ได้อาบน้ำอาบท่าดีๆ สักครั้ง และก็ยังพักผ่อนดีๆ เลย

เมื่อมาถึงบ้าน โห้หลีเฉินให้ทุกคนสลายตัว เพื่อให้ทุกคนต่างแยกกันไปอาบน้ำพักผ่อนกันตามอัธยาศัย

แต่เขาก็ออกคำสั่งว่า ช่วงหัวค่ำ ทุกคนต้องมารวมตัวกันที่ด้านในห้องโถง

หรือว่า โห้หลีเฉินคงมีเรื่องต้องสั่งการอะไรอีกนะ

เพราะหลังจากนี้จะมีการลงมือกับผู้ช่วยรัฐบาลแล้ว เรื่องมันทั้งอันตายทั้งยุ่งยาก เลยต้องใช้ความระมัดระวังใส่ใจในการวางแผน

เย้นหว่านอาบน้ำอย่างสบายเนื้อสบายตัว จากนั้นก็เอนหลังนอนลงบนเตียง ถึงได้รู้สึกว่าร่างกายผ่อนคลายไปทั้งตัว

ความรู้สึกกลับมาถึงบ้าน มันดีจริงๆ

ไม่ใช่สิ ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเธอ ก็แค่เป็นที่พักเท้าที่ทำให้รู้สึกปลอดภัยในช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้นเอง

อีกไม่นาน เธอก็จะกลับไปที่บ้านของตนเองแล้วแหละ ที่นั่นมีเย้นโม่หลิน มีพ่อ มีแม่ เป็นสถานที่แห่งความสะดวกสบายและความปลอดภัยอย่างครบครัน

ที่นี่ .... ไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าผ่อนคลายได้ 100 เปอร์เซ็นต์ ก็คือในบ้านหลังนี้ ก็ยังมีการยั่วยุดูถูกอยู่บ่อยครั้ง อีกทั้งคุณป้าที่จ้องทำร้ายเธอตลอดเวลา

แม้ว่าจะนอนอยู่บนเตียงก็ตาม เย้นหว่านก็ยังคงระแวดระวังอยู่ดี

คุณป้าลงมือมาแล้วครั้งหนึ่ง จนถึงขั้นเจตนาฆ่ากันมาแล้ว การที่จะลงมือเป็นครั้งที่สองหรือสามนั้นก็ใช่ว่าไม่อาจเป็นไปได้

เย้นหว่านรออยู่ที่นี่ ยังต้องคอยระมัดระวังเตรียมตัวอยู่ตลอดเวลา ขนาดน้ำเปล่าสักแก้วยังไม่กล้าดื่มมั่วๆ เลย

ด้วยสถานการณ์สิ่งแวดล้อมที่เป็นอยู่เช่นนี้ มันทำให้เธอยิ่งปวดหัวมาก

เย้นหว่านกำลังปวดหัวว่าจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไรดี เวลานั้นเอง ผ้าม่านประตูถูกคนที่อยู่ข้างนอกเปิดออก

รูปร่างสูงใหญ่ของโห้หลีเฉินเดินเข้ามา

น้ำเสียงของเขาดังสดใสอ่อนโยน “คิดอะไรอยู่เหรอ?”

จิตใต้สำนึกของเย้นหว่านส่ายหน้าทันที และพูดปฏิเสธ “ไม่มีอะไร คุณเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ฉันยังไม่อยากลุกจากเตียงเลย”

หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เย้นหว่านก็ใส่ชุดนอนทันที แล้วเอนหลังอยู่บนเตียงแล้ว

เมื่อมองมาที่โห้หลีเฉินอีกครั้ง เขาได้เปลี่ยนเป็นสูทสีดำใหม่เอี่ยม ทั้งตัวเต็มไปด้วยพลังงานมีชีวิตชีวา หล่อเหลาเกินมนุษย์จริงๆ

เมื่อเอามาเปรียบเทียบกันแล้ว เย้นหว่านกอดผ้าห่มเอาไว้แน่นกว่าเดิมเล็กน้อย

สองวันเต็มเธอไม่ได้กอดรัดฟัดเหวี่ยงกับผ้าห่มเลย เธอสามารถเลือกที่จะกินข้าวเย็นบนเตียงได้ไหม?