สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 768

“ผลั่ก”

ท่ามกลางสถานการณ์คับขัน โห้หลีเฉินเตะไปบนลำตัวของคุณป้า ร่างกายของคุณป้าลอยไปในอากาศทันที หลังจากที่ลอยออกไปและตกลงแล้ว ก็กระแทกกับพื้นอย่างแรง

เห็นได้ชัดว่าฝ่าเท้าของโห้หลีเฉินหนักแรงมาก จนทำให้วินาทีที่คุณป้าหล่นลงพื้นนั้นไม่สามารถลุกขึ้นมาไหม มุมปากก็มีเลือดสดๆ ไหลทะลักออกมา

“แม่...”

ฉู่ฉู่จ้องมองมารดาของตนเองอย่างตกตะลึง สัญชาตญาณอยากจะเข้าไปประคองเธอเอาไว้ แต่ว่าฝ่าเท้าราวกับถูกยึดให้ติดกับพื้นเช่นนั้น ไม่อาจขยับไปสักเพียงก้าวเดียว

อาการที่เป็นบ้าของท่านแม่เมื่อครู่ เธอจำภาพนั้นได้ติดตา

เย้นหว่านจงใจโจมตีเธอ เพื่อให้เธอตื่นจากภวังค์ และไม่ต้องยืนกรานกับคำว่าคุณป้าต้องตกเป็นทาสรับใช้ผู้ชายให้ที่อยู่เหนือกว่าอีกต่อไป และยอมปล่อยวางการมีอคติและความรู้สึกลำเอียงกับเย้นหว่าน

ทว่าเธอก็ยังดื้อด้านไม่ตื่นสักที จนถึงขั้นใกล้เคียงคนบ้า แถมยังอยากจะฆ่าเย้นหว่านต่อหน้าสาธารณชนอีก

ที่เธอตกมาอยู่ในสภาพนี้ ทั้งหมดมาจากการทำตนเองหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ

ตัวเธอเอง เป็นคนทำร้ายตนเอง

ฉู่ฉู่จ้องมองคุณป้าอยู่เช่นนั้น น้ำตาเอ่อล้นเบ้าตา และกำหมัดเอาไว้แน่น แต่ไม่ได้ขยับเขยื้อนเดิมมาทางด้านหน้าสักก้าว

เย้นหว่านนั่งอยู่บนเก้าอี้ และไม่ได้ขยับตำแหน่งแม้แต่น้อย

แม้ว่าเมื่อครู่นี้คุณป้าได้กระโจนเข้าหาตัว จนเกิดอาการตกใจไปบ้างก็ตาม แต่เธอย่อมรู้ดีว่า โห้หลีเฉินอยู่ข้างกาย เธอไม่มีวันที่จะได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอน

ได้แต่มองคุณป้า เธอไม่มีความเมตตาอะไรอีกแล้ว

คุณป้าคนนี้ ไม่มียาแก้อีกแล้ว

สัญชาตญาณความเป็นทาสมันทะลุเข้ากระดูกไปแล้ว

เธอหันศีรษะกลับไปมองโห้หลีเฉิน และพูดเสียงทุ้มต่ำ “ปล่อยเธอไปเถอะ เธอคงไม่ทำร้ายฉันต่ออีกแล้วแหละ ตอนนี้ฉันพักอาศัยอยู่ที่นี่ ไม่สามารถให้เธอมารับตำแหน่งเป็นนายหญิงของครอบครัวนี้แล้ว เธอควรจะรับผลกรรม กับเรื่องบางอย่างที่ทำเพื่อตนเอง”

ตอนที่พูดออกไปนั้น เย้นหว่านก็มองฉู่ฉู่ที่ตาแดงฉานอยู่ตรงด้านหน้าประตูที่กำลังควบคุมอารมณ์อยู่อย่างเอาเป็นเอาตาย และพูดต่ออีกว่า

“ฉันไม่มีความคิดที่จะเอาชีวิตคนเหมือนผักเหมือนปลา ฉันไว้ชีวิตเธอ คุณอยากจะจัดการอย่างไรก็ได้”

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ ฉู่ฉู่จ้องมองเย้นหว่านอย่างตกตะลึง

เธอไม่คิดว่าเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วเย้นหว่านยังคงไม่เอาเรื่อง แถมไว้ชีวิตคุณป้าอีก

ในประเทศเบียนหนาน อย่าได้พูดว่าคุณป้าทำเรื่องที่แสนเลวทรามต่ำช้าเช่นนี้เลย แถมเป็นเพียงความผิดพลาดแม้เพียงกระผีกก็ตามที หญิงสาวก็จะถูกฆ่าตายทันที เสียชีวิตทุกราย

โดยเฉพาะการที่คุณป้าได้ทำการลอบสังหารเย้นหว่านเมื่อครู่นี้ด้วย ขนาดถึงขั้นตายแล้วยังไม่สำนึกผิด ความผิดเช่นนี้ เท่ากับโทษที่เธอต้องตายไปสิบรอบกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่

กระทั่งเรื่องเป็นเช่นนี้แล้ว เย้นหว่านยังไม่คิดจะเอาชีวิตของท่านแม่อีก

ฉู่ฉู่จ้องมองเย้นหว่านอย่างสะอึกสะอื้น พร้อมทั้งความรู้สึกซาบซึ้งเต็มเปี่ยมหัวใจ

เวนเดลล์เองก็จ้องมองเย้นหว่านอย่างประหลาดใจเล็กน้อย เพราะว่าเขาได้เตรียมใจในการเอาชีวิตของภรรยาตนเองมาชดใช้คืนแล้ว

ไม่คิดเลยว่า สุดท้ายแล้วคนที่มีบุญคุณนั้น ยังคงเป็นเย้นหว่าน

บทลงโทษมีการผ่อนปรน การที่เย้นหว่านจัดการเรื่องเช่นนี้ เพื่อให้เวนเดลล์มีความรู้สึกกับเธอที่ไม่เปลี่ยนไปจากเดิม

เมื่อเอาความต่ำต้อยของผู้นำหญิงมาเปรียบเทียบแล้ว เย้นหว่านไม่เหมือนกับคนอื่นจริงๆ

คุณป้าเฉกเช่นนี้ จะไม่ให้ผู้ชายมองได้อย่างไร

การตัดสินใจของเย้นหว่านนั้นราวกับเป็นไปตามที่โห้หลีเฉินคาดการณ์เอาไว้ เขายื่นมือออกไปลูบคลำเส้นผมของเธอ พร้อมทั้งพูดเสียงดังฟังชัด

“วางใจได้เลย ผมจะไม่ให้เธอทรมานเกินไป แต่ว่าก็ไม่ได้ปล่อยให้เธอสุขสบายเกินไปเช่นเดียวกัน”

เขารู้ดีว่า เย้นหว่านไม่ฆ่าคุณป้าข้อแรกคือเธอไม่ชอบเอาชีวิตคนจริงๆ ข้อสองคือเพราะว่ารำลึกถึงบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนของเวนเดลล์ อีกทั้งความสัมพันธ์อันแนบแน่นกับฉู่ฉู่อีก แม้ว่าคุณป้าจะทำเรื่องผิดไปแล้วก็ตาม เธอก็ไม่อยากให้พวกเขาต้องสูญเสียภรรยาหรือมารดาไป

จากนั้น หลีโห้เฉินออกคำสั่งทันที “เอาตัวคนไป”

เมื่อสิ้นเสียง บอดี้การ์ดที่ยืนประจำการเว้นระยะห่างอยู่เกือบครึ่งทาง เดินเข้ามาจากด้านนอก และมายืนอยู่ด้านหลังของเขา พร้อมทั้งพาตัวผู้หญิงที่อายุประมาณสามสิบกว่ามาอีกสองคน

ผู้หญิงทั้งสองคนเดินเข้ามาในโถงใหญ่ พร้อมทั้งพูดทักทายอย่างมีมารยาท

“คารวะนายหญิงเวนเดลล์ คุณโห้ คุณเย้น”