สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 776

“เหอะ เหอะๆๆ”

จู่ๆมุมปากของโอหยางฝู่ก็ฉีกยิ้มออกมา รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏขึ้นมาบนใบหน้า สายตาเยือกเย็นประหนึ่งปีศาจได้กวาดมองแต่ละคนที่อยู่ในที่แห่งนั้น

เสียงของเขาเหมือนกับดังออกมาจากนรก ฟังดูชั่วร้ายและเยือกเย็น

“ก็แค่ฆ่าผู้หญิงชั้นต่ำไปไม่กี่ร้อยคนเท่านั้นเอง มีอะไรให้ต้องตกใจกันขนาดนั้น? ฉันเป็นถึงท่านเสนาฯ แค่สั่งไปคำเดียว ก็สามารถเอาชีวิตคนหมื่นเลยก็ได้”

“พวกแก แค่ฝูงมดฝูงหนึ่ง ฉันสามารถบีบให้ตายด้วยมือเดียวเลยก็ได้ พวกแกคิดว่าพวกแกมีสิทธิ์อะไรมาปลดฉัน?”

“อย่าลืมเสียล่ะ ประเทศเบียนหนานเป็นฉันที่เป็นคนนำประเทศให้เจริญรุ่งเรืองอย่างทุกวันนี้ได้ ประเทศเบียนหนาน ยิ่งออกไปจากฉันไม่ได้เลย”

คำพูดที่กำเริบเสิบสาน หยิ่งทะนงตัวเสียจนน่าตกใจ

น้ำเสียงที่ได้พูดออกมาไม่หยุดนั้นเอง เหมือนกับประเทศเบียนหนานเป็นของเขาเองก็ไม่ปาน เป็นของเขาไปทั้งหมด

และทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนั้น เป็นเพียงแค่มดปลวกตัวเล็กๆ เขาอยากจะบีบให้ตาย ก็สามารถบีบให้ตายไปได้สบายๆ

ไม่ว่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงคนไหน บุคคลท่านไหน กฎหมายใด ในสายตาของเขา ล้วนแล้วแต่จะไม่มีค่าให้กล่าวถึงทั้งสิ้น

มีคนไม่พอใจ เอ่ยต่อว่าโอหยางฝู่ออกมา

“ตอนที่พวกเราเคารพคุณ คุณเป็นท่านเสนาฯ ตอนที่พวกเราไม่เอาคุณ คุณไม่อะไรทั้งนั้น! ประเทศเบียนหนานนี้เป็นของพระมหากษัตริย์ ไม่ใช่ของคุณโอหยางฝู่! คุณทำความผิดอันใหญ่หลวง ปลดออกจากอำนาจ มันก็เป็นจุดจบที่คุณสมควรได้รับแล้ว!”

“งั้นเหรอ?”

รอยยิ้มของโอหยางฝู่ดูชั่วร้ายออกมามากขึ้นเรื่อยๆ สายตาที่คมกริบกวาดมองออกไปรอบๆที่แห่งนั้น หยุดชะงักไปตรงร่างของบางคนในเวลาที่ต่างกัน

เขาเอ่ยออกไปอย่างแผ่วเบา “พวกนายก็คิดอย่างนี้กันด้วยงั้นเหรอ?”

กลุ่มคนที่ถูกโอหยางฝู่จ้องมองเจาะจงเข้ามาเหล่านั้น แต่ละคนต่างพากันมีสีหน้าที่ซีดเผือดกันออกมา ลำตัวแข็งทื่อ บนหน้าผากอาบไปด้วยเหงื่อเม็ดใหญ่ที่ไหลออกมา

พวกเขากระสับกระส่าย ตื่นตระหนก แต่เรื่องนี้มันก็เดินมาถึงขั้นนี้แล้วจริงๆ

“ฆ่าผู้หญิงไม่ผิดกฎหมาย นี่สิถึงจะเป็นกฎหมายของประเทศเบียนหนาน! ท่านเสนาฯ ไม่ได้ทำผิดอะไร ผมไม่เห็นด้วยที่เขาจะต้องถูกปลดออกจากตำแหน่ง”

ในกลุ่มคนเหล่านั้น มีชายวัยกลางคนที่เป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงคนหนึ่งยืนขึ้นมา

น้ำเสียงดังก้อง ประกาศออกมา ในสถานการณ์จำพวกนี้ นึกไม่ถึงว่าเขาจะยืนอยู่ฝั่งของโอหยางฝู่ได้

เหล่าผู้คนที่กำลังมีอาการขุ่นเคืองออกมาก็ได้มองเขาไปอย่างไม่คาดคิด ไม่เข้าใจเลยว่าสมองของเขาถูกลาเตะไปแล้วหรือไง ทำไมถึงได้ยืนออกมาช่วยพูดให้กับโอหยางฝู่

แต่สิ่งที่ทำให้คนคิดไม่ถึงยิ่งกว่าเลยก็คือยังมีคนที่ยืนออกมาอีก

“ผมสนับสนุนท่านเสนาฯ เขาเป็นเสาหลักของประเทศเรา ไม่ควรจะได้รับการปฏิบัติที่เป็นการบิดเบือนข้อเท็จจริงออกมาอย่างนี้!”

“ผมก็สนับสนุนเหมือนกัน!”

“ผมเองก็ด้วย!”

……

ตามกันมาทีละคนคน แล้วยังเป็นเหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่มียศถาบรรดาศักดิ์สูงๆกันทั้งนั้น พวกเขาแต่ละคนได้ลุกยืนขึ้นมาจากบนตำแหน่งที่นั่ง พูดคำพูดสนับสนุนโอหยางฝู่ยืนอยู่ทางฝั่งของโอหยางฝู่กัน

เวลาสั้นๆเพียงไม่กี่นาที คนเกือบร้อยคนในที่แห่งนั้น นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีคนกว่าครึ่งที่ได้ลุกยืนขึ้นมา

ท่าทีของพวกเขาแน่วแน่ เป็นหนึ่งเดียวกันสุดๆ

ถึงขนาดที่มีเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่กุมอำนาจทางการทหารอยู่เป็นจำนวนมาก

“ถ้าเพราะสาเหตุที่มันไร้สาระอย่างนี้ แล้วก็จะมาลงโทษท่านเสนาฯ กฎหมายของประเทศเบียนหนานก็จะมีอยู่แต่ก็ใช้งานไม่ได้ อย่างนั้นแล้วพวกเราก็ไม่มีเหตุผลที่จะถวายความจงรักภักดีเพื่อประเทศเบียนหนานต่อไปได้อีกแล้ว!”

คนที่พูดคำพูดนี้ออกมา เป็นผู้ที่กุมอำนาจทางการทหารผู้หนึ่ง

เสียงของเขาดังก้องออกมา ท่าทีแน่วแน่ ท่าทีแบบนั้น พูดตรงๆเลยก็คือการข่มขู่อย่างหนึ่งนั่นเอง

ถ้าลงโทษท่านเสนาฯ อย่างนั้นแล้วเขาก็จะนำทัพต่อต้านออกไป

คนอื่นๆที่ไม่ได้ลุกยืนขึ้นมา รวมไปถึงท่านประธานในการพิจารณาคดี ต่างก็พากันช็อกจนพูดไม่ออกกัน

ถึงแม้ว่าคนที่ยืนขึ้นมาเหล่านี้ ล้วนแล้วแต่จะเพียงแค่แสดงท่าทีที่สนับสนุนออกมา แต่ตรงส่วนที่มองไม่เห็นนั้นเอง มันก็เป็นการกดดันทางการเมืองอย่างหนึ่ง

ดูเป็นการคุกคามเสียมากกว่า

คุกคามต่อระบอบกฎหมาย คุกคามต่อประเทศเบียนหนาน

พวกเขาไม่ว่าใครก็นึกไม่ถึงว่าโอหยางฝู่ที่มีอำนาจใหญ่โตจะมีการสร้างกลุ่มลับๆเพื่อแสวงหาผลประโยชน์กันขึ้นมาอย่างนั้น แทบจะครอบครองประเทศเบียนหนานไปเกินครึ่งเลยด้วยซ้ำ

และเขาก็ได้กำเริบเสิบสานถึงขนาดมีการต่อต้านไปอย่างซึ่งๆหน้า