สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 777

ฉู่ฉู่เลิกตื่นตกใจได้แล้ว สีหน้าซีดเผือด กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปบอกให้เธอพักหายใจออกไปไม่หยุด

เธอไม่ทันได้ฟื้นฟูสภาพกลับมา ก็ได้เอ่ยพูดออกมาอย่างร้อนรน

“ท่านเสนาฯ ท่านเสนาฯ เขา...เขาซ่องสุมกำลังเอาไว้ลับๆ ดึงข้าราชการระดับสูงเกินครึ่งหนุนหลังเขา เผชิญหน้ากับผู้พิพากษากันอย่างโจ่งแจ้ง ท่าทีแบบนี้ เป็นการต้องการก่อกบฏ ท้องฟ้าของประเทศเบียนหนาน เกรงว่ามันกำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว”

“ท่านดยุกให้ฉันกลับมา รีบมาแจ้งเธอ ให้เธอ...ให้เธอต้องระวัง ช่วงนี้ก็อย่าออกจากบ้านไปไหน”

เย้นหว่านได้ยินคำพูดของฉู่ฉู่แล้วก็ตื่นตกใจออกมา สมองแทบจะประมวลผลออกมาไม่ได้

กบฏ?

เธอนึกว่าอาศัยความคิดเห็นจากประชาชนที่รุนแรงอย่างนี้ มันแทบจะสามารถปราบโอหยางฝู่ให้พังพินาศไปได้ แต่นึกไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้าก่อกบฏออกมาได้!

ผู้ชายคนนี้ยิ่งมีอำนาจในประเทศเบียนหนานมากมายขึ้นอย่างนี้ กดขี่จนผู้พิพากษาไม่กล้าแตะต้องเขา

อย่างนั้นแล้วต่อจากนี้ จะเป็นการก่อรัฐประหาร

ถึงขนาดที่ยังมีโอกาสที่จะเกิดความวุ่นวายจากสงครามขึ้นมาได้

เย้นหว่านไม่เคยจะมีประสบการณ์กับเรื่องใหญ่โตอย่างนี้มาก่อน มือเท้าเย็นเฉียบด้วยความร้อนรน ไม่อาจจะจินตนาการถึงภาพเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้มันจะกลายเป็นยังไง

ยังสามารถควบคุมจัดการเก็บกวาดได้อยู่ใช่มั้ย?

แล้วก็จะดึงประชาชนผู้บริสุทธิ์ต้องติดร่างแหตายไปด้วยสาเหตุนี้เท่าไหร่อีก?

ความวุ่นวายจากสงครามเป็นสิ่งที่ทำให้เธอกลัวที่สุด เป็นสิ่งที่เกิดความกลัวเข้ามาปะทะมากที่สุด

“ก็แค่การก่อรัฐประหารเท่านั้นเอง ไม่มีทางจะมีสงครามเกิดขึ้นหรอก”

ฝ่ามือใหญ่ของโห้หลีเฉินกุมมือเล็กของเย้นหว่านเอาไว้ กอบกุมมันเอาไว้ในมือของตัวเองอย่างแนบแน่น

รับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนจากฝ่ามือของชายหนุ่ม เหมือนกับมีพลังวิเศษก็ไม่ปาน ขับเอาความเย็นเฉียบที่อยู่ตรงปลายนิ้วมือของเธอให้สลายหายไป

เย้นหว่านชำเลืองตามองออกไป ก็เห็นใบหน้าหล่อของโห้หลีเฉิน สงบเยือกเย็นเหมือนในวันปกติทั่วๆไปอย่างนั้น

กับเรื่องที่โอหยางฝู่มีความตั้งใจจะก่อกบฏนั้น นึกไม่ถึงเลยว่าก็ยังไม่มีอาการตกใจหรือผิดคาดออกมาเลยแม้แต่น้อย

เย้นหว่านนิ่งอึ้งไป และก็ได้นึกอะไรขึ้นมาได้ทันที

เธอมองโห้หลีเฉินเข้าไปตรงๆ พร้อมเอ่ยถามออกไป

“คุณคาดเดาได้อยู่ก่อนแล้วใช่มั้ย?”

โห้หลีเฉินเม้มริมฝีปากบาง พร้อมพยักหน้าออกมา

เย้นหว่านตกตะลึง “ทำไมคุณถึงไม่บอกฉันก่อน?”

โห้หลีเฉินลูบผมเธอเบาๆ เอ่ยออกมาอย่างจนใจว่า “กลัวว่าคุณจะกลัว”

ถ้าบอกเรื่องที่โอหยางฝู่จะจนตรอกจนสามารถทำได้ทุกอย่างไปกับเย้นหว่านออกไปล่วงหน้า เกรงว่าเธอจะกังวลจนนอนไม่หลับไปหลายวันเลย

เย้นหว่านมองโห้หลีเฉินไปอย่างอึ้งๆ ไม่อาจจะหาคำไหนมาบรรยายให้กับความฉลาดและการรู้จักควบคุมจัดการของเขาได้เลย

เรื่องใหญ่ขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าเขาจะสามารถคาดเดาออกมาล่วงหน้าได้

ยังมีอะไรที่โห้หลีเฉินไม่สามารถคาดเดาได้อยู่มั้ย?

“แต่ตอนนี้ฉันก็ยังกลัวนะ”

เย้นหว่านทำหน้าทำตาออกมา ตอนนี้เธอเพิ่งจะมารู้ มันก็แค่หวาดกลัวช้าไปสองวันเท่านั้นเอง

เธอถามออกมาอีกครั้งว่า “โห้หลีเฉิน ในเมื่อคุณก็คิดเอาไว้ก่อนแล้ว งั้นคุณก็ยังมีแผนรับมือหลังจากนี้อยู่ใช่มั้ย? คุณมีวิธีที่จะจัดการกับโอหยางฝู่?”

ยิ่งพูด เสียงของเย้นหว่านก็ยิ่งเบาลง

นี่มันเป็นถึงการก่อกบฏเลยนะ โอหยางฝู่กุมกำลังไปครึ่งหนึ่งของประเทศเบียนหนาน นั่นก็เท่ากับว่าครึ่งของประเทศเลยนะ

โห้หลีเฉินถึงแม้ว่าจะเก่งสักแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วที่นี่ก็ไม่ได้มีกำลังอำนาจเลยเหมือนกัน มือเปล่าๆจะไปรับมือกับครึ่งประเทศได้ยังไง?

เรื่องนี้ เกรงว่าจะทำได้แค่เพียงช่วยเหลือเซอร์ยุนซีอยู่ข้างๆ ช่วยเขาอยู่ห่างๆ มาช่วยให้รอดไป

เพียงแต่กระบวนการนั้น ไม่ว่าจะเป็นยังไงมันก็อันตราย มีแต่กลิ่นคาวเลือดไปหมด

“เย้นหว่าน จู่ๆผมก็ค้นพบขึ้นมาได้ว่าตอนนี้คุณประเมินค่าผมต่ำไปเรื่อยๆแล้วนะครับ”

โห้หลีเฉินจ้องมองเย้นหว่านไปตรงๆ ไม่พอใจอย่างมาก

ชายหนุ่มไม่ชอบให้ใครมาประเมินค่าตัวเองต่ำไปเป็นที่สุด และยิ่งไม่ชอบให้ผู้หญิงของตัวเองมาประเมินค่าของตนต่ำเสียยิ่งกว่า นั่นมันเป็นศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย