สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 778

ในระหว่างที่กำลังคิดไปเรื่อยอยู่นั้นเอง จู่ๆฉู่ฉู่ก็สบเข้ากับสายตาที่คมกริบเหมือนกับของที่มีปลายแหลมยื่นออกมาของโห้หลีเฉินเข้า สายตาคู่นั้นเหมือนกับใบมีดที่แหลมคม ที่สามารถแทงทะลุไปถึงวิญญาณได้เลย

ถึงแม้ว่าการให้ความรู้สึกเป็นศัตรูออกมาไม่มากนัก แต่ฉู่ฉู่กลับตื่นกังวลขึ้นมาทันที ก้มหน้าลงไปอย่างตะลีตะลาน

ผู้ชายอย่างโห้หลีเฉิน ยิ่งใหญ่ไม่มีอะไรมาเทียบเคียงได้ ไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับเขา

โห้หลีเฉินเอ่ยเสียงทุ้มต่ำออกมา

“ฉู่ฉู่ ฉันต้องการให้เธอไปจัดการเรื่องหนึ่ง”

เป็นวิธีการพูดเป็นเชิงออกคำสั่ง ไม่อาจปฏิเสธออกไปได้เลย

ฉู่ฉู่ไม่กล้าปฏิเสธออกไป

เธอรีบเงยหน้าขึ้นไปทันที “เรื่องอะไร?” ถ้าเป็นเรื่องที่มีความสามารถที่จะทำได้ เธอจะต้องทำได้แน่

โห้หลีเฉินยื่นโทรศัพท์เครื่องหนึ่งไปให้ฉู่ฉู่ ออกคำสั่งกับเธอไปเบาๆ

ฉู่ฉู่ฟังจบ กังวลอย่างมาก และก็ได้พยักหน้าออกไปรัวๆ

“คุณโห้วางใจได้เลยค่ะ ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยค่ะ พวกคุณ...”

เธอมองเย้นหว่านไปด้วยสายตาที่ดูหวั่นๆ “พวกคุณจะต้องระมัดระวังความปลอดภัยนะคะ”

เย้นหว่านเดินเข้าไปข้างหน้า กุมมือของฉู่ฉู่เอาไว้ บนใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้มที่ดูผ่อนคลาย

“พวกเราจะปลอดภัยไร้กังวล เธอเองก็ต้องระวังความปลอดภัยด้วยนะ เรื่องต่อจากนี้ ก็ต้องรบกวนเธอแล้ว”

ฉู่ฉู่ ก็เป็นสิ่งที่ขาดไปไม่ได้ในแผนของโห้หลีเฉินด้วยเช่นกัน

หลังจากที่ฉู่ฉู่ออกไปได้เพียงไม่นาน มันก็เป็นไปอย่างที่โห้หลีเฉินคาดการณ์เอาไว้ โอหยางฝู่มาแล้ว

นำกำลังคนมาด้วยทีมหนึ่ง ล้อมรอบบ้านเวนเดลล์ไปอย่างกำเริบเสิบสาน

ไม่มีการแจ้งจะเข้าไปเยี่ยมเยียน แต่ได้ถีบประตูเข้ามาโดยตรง

เวนเดลล์ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว ทั้งร่างได้มีการเตรียมการรับมือออกมาทันที เดินเข้าไปรับหน้าอย่างรีบร้อน

เห็นท่าทางที่ดูเหิมเกริมของโอหยางฝู่แล้ว แล้วมองดูการ์ดที่ดูดุร้ายน่ากลัวประมาณสิบคนที่ตามหลังเขามาอีกที คิ้วของเวนเดลล์ขมวดแน่นขึ้นกว่าเดิม

บนใบหน้าของเขา แสดงรอยยิ้มที่เป็นพิธีออกไป

“ไม่ทราบว่าท่านเสนาฯ จะให้เกียรติมาเยี่ยมเยือนกัน จึงไม่ได้ต้อนรับกันอย่างครอบคลุม ท่านเสนาฯ ท่านมาที่นี่มีธุระด่วนอะไรเหรอครับ? พวกเราเข้าไปดื่มชาด้านใน ค่อยๆคุยกันนะครับ”

โอหยางฝู่มองเวนเดลล์ไปอย่างเย็นชา ตะคอกออกไปเสียงเย็น

“ไม่เกี่ยวกับแก ไสหัวไป อย่ามาขวางทางบิดา”

พูดไป ไม่มีปราณีกันเลยสักนิด ผลักร่างของเวนเดลล์ออกไป ทั้งร่างเต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟัน

เวนเดลล์ไม่ทันได้เตรียมตัว เซถอยออกไปด้านหลังหลายก้าวกว่าจะยืนอย่างมั่นคงได้ กระดูกบนไหล่ที่โดนผลักไปมันกำลังเจ็บจนแสบร้อนไปหมด

เห็นโอหยางฝู่บุกเข้าไปด้านในอย่างกำเริบเสิบสาน เขาก็ข่มกลั้นความเจ็บเอาไว้ เอ่ยพูดออกไปเสียงดังว่า

“ท่านเสนาฯ ครับ นี่เป็นบ้านของผม! ร้ายดียังไงผมก็เป็นข้าราชการระดับสูงด้วยเหมือนกัน คุณบุกรุกเข้าบ้านผมมาอย่างเหิมเกริมอย่างนี้ มารยาทกับกฎหมายมันไม่สอดคล้องกันเลยใช่มั้ย?!”

ฝีเท้าของโอหยางฝู่ที่เดินเข้าไปด้านในได้หยุดลง

เขาผันร่างไป หันหน้าไปมองเวนเดลล์ สายตาชั่วร้ายจนเหมือนกับปีศาจร้าย

“ก็แค่นักการทูตกระจอกๆ ในสายตาของฉัน แกไม่ได้เป็นเหี้ยอะไรเลย ในเมื่อแกไม่รู้จักชั่วดี ฉันจะทำให้แกออกไปจากตำแหน่งเสียเดี๋ยวนี้ มันก็ไม่มีผลอะไรเลย”

เวนเดลล์เอ่ยออกไปด้วยความโกรธ “ผมใช้ความสามารถตัวเองจริงๆสอบเข้ามาเป็นนักการทูตท จนได้มาเป็นหัวหน้าการทรวงการต่างประเทศ และก็เป็นตำแหน่งที่กษัตริย์พระราชทานมาให้ด้วยพระองค์เอง อำนาจท่านเสนาฯ ของคุณถึงแม้ว่ามันจะใหญ่แต่มันก็ไม่ได้ถึงขั้นที่จะปิดฟ้าด้วยมือเดียว ถึงขนาดที่จะถอดหัวหน้ากระทรวงการต่างประเทศซี้ซั้วได้หรอกนะครับ”

“เหอะ ใครบอกว่าไม่ได้กัน?”

โอหยางฝู่ผันร่างออกไป สาวก้าวเท้าเข้าไปใกล้เวนเดลล์อย่างรวดเร็วอย่างกับดาวตก เต็มเปี่ยมไปด้วยออร่าของความบ้าคลั่งมืดทะมึนไปทั่วทั้งร่าง

“ที่ประเทศเบียนหนานแห่งนี้ ใครที่ตามฉันจะก้าวหน้า ใครขวางทางฉันคนนั้นตาย เวนเดลล์ แกหาเรื่องให้ฉันโกรธ ฉันไม่เพียงจะปลดแกออกจากตำแหน่ง แต่ยังจะเอาชีวิตแกไปด้วย!”

เวนเดลล์นิ่งแข็งไปทั้งร่าง เผชิญหน้ากับความอันตรายที่ร้ายแรงอย่างมาก แทบจะถอยหนีออกไปข้างหลังตามสัญชาตญาณ

เขานึกไม่ถึงเลยว่า โอหยางฝู่จะโหดเหี้ยมได้ถึงขั้นนี้ไปแล้ว

ไม่สนใจกฎหมาย ถึงขนาดที่แม้แต่ข้าราชการระดับสูงที่องค์กษัตริย์ทางพระราชทานตำแหน่งมาให้โดยพระองค์เอง ก็กล้าที่จะฆ่าด้วย

ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ดูหมิ่นประมวลกฎหมายของทั้งประเทศ

“นี่มันก็แค่เริ่มต้น”

สายตาของโอหยางฝู่ดูร้ายออกมายิ่งกว่าเดิม มันทั้งโหดเหี้ยมและโอหัง “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ทุกสิ่งทุกอย่างของประเทศเบียนหนาน ต่อไปฉันจะใหญ่สุดทุกคนต้องฟังคำสั่งฉัน ถ้าใครกล้าขัดคำสั่งฉัน มันก็จะมีเพียงแค่ความตายให้เท่านั้น”