สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 780

ถ้าตอนนี้ไปจับมือแสดงความสมานฉันท์ ขอโทษแสดงความสำนึกผิด โห้หลีเฉินก็คงได้ชั่งน้ำหนักดูแล้ว ก็จะฝืนปล่อยเขาไป

แต่ ตอนนี้เขาได้เปิดเผยกำลังของเขาออกไปหมดแล้ว เซอร์ยุนซีจะต้องไม่ปล่อยเขาไปแน่ ต่อจากนั้นก็ก่อรัฐประหารที่รุนแรง เขาไม่มีความมั่นใจที่จะชนะแน่นอนได้

เย้นหว่าน เป็นจุดอ่อนที่เขาจะต้องควบคุมเอาไว้

แต่ควบคุมเย้นหว่าน นั่นก็หมายความว่าได้ทำการล่วงเกินโห้หลีเฉินและตระกูลหยูไปโดยสมบูรณ์

การแก้แค้นของตระกูลหยูเองก็เป็นสิ่งที่เขาไม่อาจจะรับมันได้เช่นกัน

โอหยางฝู่รู้สึกกลัวขึ้นมา เย็นเฉียบไปทั้งร่าง ใบหน้าหดเกร็ง

ไม่เคยคิดเลยว่า แผนที่ของเขาเดิมทีนับได้ว่าดำเนินไปอย่างราบรื่นไม่มีสะดุด แต่ทำไมได้ทำให้ตนต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากที่จะถอนตัวออกจากเสืออย่างนี้ไปได้

มีการโจมตีจากศัตรูมาทั้งหน้าและหลัง ไม่ว่าเขาจะทำยังไง ก็ไม่มีทางที่จะมีชีวิตรอดออกไปได้เลย

เซอร์ยุนซีต้องการให้เขาตาย

โห้หลีเฉินเองก็จะเอาชีวิตเขาด้วยเหมือนกัน

“เหอะ”

โอหยางฝู่กัดฟันหัวเราะเสียงเย็นออกมา ในทันใดนั้นเองก็แสดงท่าทีโกรธเกรี้ยวออกมา ในเมื่อไม่มีทางให้เดิน งั้นเขาก็จะสร้างเส้นทางที่โชกเลือดออกมาเอง!

จับเย้นหว่านไว้ แล้วฆ่าโห้หลีเฉินไปซะ!

ในเมื่อคนของโห้หลีเฉินอยู่ในอุโมงค์ งั้นเขาก็ยังพอจะมีเวลา ซุ่มโจมตีในอุโมงค์ คนพวกนั้นก็จะตายกันหมด

หลังจากนั้นรอให้เขาได้กุมประเทศเบียนหนานเอาไว้ แล้วไปบอกกับตระกูลหยูว่าเซอร์ยุนซีฆ่าโห้หลีเฉิน ให้เซอร์ยุนซีเป็นแพะรับบาป เขาก็ปลอดภัยแล้ว

พอคิดอย่างนี้แล้ว จิตสังหารของโอหยางฝู่ก็ท่วมท้นออกมาทันที

สายตาที่โหดร้ายน่ากลัวประหนึ่งปีศาจร้ายของเขา ดึงมีดสั้นที่พกอยู่ออกมาจากตรงช่วงเอว

มีดสั้นที่แหลมคมชูขึ้น “ฆ่าโห้หลีเฉิน จับเป็นเย้นหว่าน!”

คำพูดดังขึ้นมา เขาจึงนำเข้าไปจู่โจม ความเร็วมันทั้งเร็วและทั้งเหี้ยมโหด เตรียมจะปลิดชีวิตคน

ในขณะเดียวกัน เหล่าการ์ดต่างก็หยิบมีดสั้นกันออกมา กระโจนเข้าไปฆ่าจากรอบทิศ

เย้นหว่านตื่นตกใจยกใหญ่ออกมา ทั้งร่างแข็งเกร็งไปหมดด้วยความกังวลขึ้นมาทันที

เธอไม่เข้าใจ ทำไมโห้หลีเฉินถึงต้องเปิดเผยสถานะของตัวเอง ทำไมหลังจากที่โห้หลีเฉินเปิดเผยสถานะออกไปแล้ว โอหยางฝู่ถึงได้ต้องการจะฆ่าโห้หลีเฉินออกมาอย่างมาดมั่นออกมาได้

“หลบอยู่ข้างหลังผม”

เสียงทุ้มต่ำของโห้หลีเฉินดังขึ้นข้างๆใบหูของเธอ

จากนั้นร่างของเย้นหว่านก็ถูกดึงไปทางด้านหลังอย่างควบคุมเอาไว้ไม่ได้ หลังจากที่ถอยจากข้างหน้าไปข้างหลัง ก็ไปยืนอยู่ด้านหลังของโห้หลีเฉิน

โห้หลีเฉินดึงมีดสั้นออกมาจากอ้อมอกอย่างว่องไว เข้าไปรับมีดสั้นของโอหยางฝู่ไปอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของเย้นหว่าน มองภาพฉากนั้นไปอย่างเหม่อลอย

ปกติแล้วบนร่างของโห้หลีเฉินแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยจะพกดาบหรือมีดมาก่อน เธอไม่รู้เลยว่าเขาไปเตรียมมาตอนไหน

การเข้าต่อสู้กับศัตรูในตอนนี้ หรือว่าเขาได้คาดเดาเอาไว้ก่อนแล้วงั้นเหรอ?

ตกลงโห้หลีเฉินกำลังวางแผนอะไรอยู่กันแน่?

เย้นหว่านรู้สึกสงสัยออกมา ทั้งยังรู้สึกกังวลอย่างมากเช่นกัน เกิดกลัวว่าจะเกิดการนองเลือดในสถานการณ์ที่ตึงเครียดนี้ โห้หลีเฉินจะได้รับบาดเจ็บขึ้นมา

และรอบด้านก็มีมีดทั้งแปดเล่มแทงกันเข้ามา และมันก็ได้ทำให้เธอเสียสติไปโดยสมบูรณ์เช่นกัน

โห้หลีเฉินบุกเดี่ยวเพียงลำพัง จะไปรับมือมีดทั้งแปดเล่มนี้ได้ยังไงกัน?

สิ่งที่พวกเขากลัวมันไม่ใช่การถูกฟันตาย

แต่ในช่วงที่เป็นวิกฤตแบบเส้นยาแดงผ่าแปดที่มีดกำลังจะแทงเข้ามาถึงตัว เสียงโลหะที่กระทบเข้ามาเสียงดัง “เพล้งๆๆ” ดังขึ้นมา

ก็เห็นเซอร์ยุนซีที่จู่ก็ปรากฏตัวเข้ามา ถือดาบยาวปัดมีดของการ์ดพวกนั้นให้หลุดออกไป

เหล่าพวกการ์ดถอยไปข้างหลังเนื่องด้วยเหตุการณ์มันเกิดขึ้นมาอย่างกะทันหันจึงไม่ทันได้ตั้งตัวกัน กำลังเดินเข้าไปข้างหน้าต่อ ด้านหลังของพวกเขากลับมีพวกการ์ดอีกหลายคนจู่โจมกันเข้ามาต่อสู้กับพวกเขา

ทันใดนั้นก็ไม่มีความสามารถที่จะรับมือกับหลายๆด้านไปพร้อมกันได้

เซอร์ยุนซีมองเย้นหว่านไปด้วยความกังวล “เสี่ยวหว่าน เธอไม่เป็นอะไรใช่มั้ย?”

ความคิดที่ตึงเครียดของเย้นหว่าน ในที่สุดมันก็ได้คลายลง

ร้ายดียังไง มันก็ไม่ได้ทำให้โห้หลีเฉินต้องสู้แบบหนึ่งต่อเก้า

เธอรีบเอ่ยออกไปทันที “รีบช่วยโห้หลีเฉินเร็วเข้า”

“ครับ”

เซอร์ยุนซีตอบรับอย่างไม่มีลังเลเลยแม้แต่น้อย รีบเอาดาบยาวที่ถืออยู่ในมือฟันไปทางโอหยางฝู่