สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 787

เย้นหวานมองโห้หลีเฉินตาเป็นประกาย เต็มไปด้วยความชื่นชม ทำไมเธอถึงคิดเรื่องนี้ไม่ได้ โอหยางฝู่หมดอำนาจแล้ว ยังจะเอาใบยื่นคำร้องทำไมอีก

แค่มีกุญแจก็พอแล้ว

เหล่าองครักษ์ได้ยินคำพูดนี้ ต่างตกตะลึงตาค้างพูดอะไรไม่ออก ปากอ้าใหญ่จนแทบยัดไข่สองฟองได้

ท่านเสนาฯหมดอำนาจ?

เป็นไปได้อย่างไร?

คนที่มีอำนาจขนาดนั้น ใช้อำนาจที่แข็งแกร่งข่มขู่ทั้งประเทศ อำนาจแบบนี้ แม้จะเป็นพระราชาก็ไม่สามารถลงโทษเขาอย่างตามใจ

เป็นไปได้ไงที่หมดอำนาจในชั่วพริบตาเดียว

ช่างแปลกประหลาดเกินไปแล้ว

“ปะ......เป็นไปไม่ได้มั้ง คุณครับ คุณอย่าล้อเล่นสิครับ”

เหล่าองครักษ์ไม่ค่อยเชื่อ

ถึงขั้นมองดูแล้ว ไม่ค่อยอยากจะเชื่อความจริงนี้

ลองคิดดูก็จริงโอหยางฝู่ให้ความสำคัญกับคลังสมบัตินี้มาก แม้แต่พระราชาก็ไม่สามารถเข้ามาอย่างตามใจ คนที่เฝ้าประตู คงจะเป็นคนที่เขาคัดเลือกอย่างละเอียด และน่าจะเป็นคนของเขา

ถ้าหากว่าโอหยางฝู่หมดอำนาจแล้ว คนเหล่านี้ ก็ไม่มีคนให้ท้าย ต้องติดพันอย่างแน่นอน

ไม่มีใครอยากให้เจ้านายของตัวเองจบเห่

โห้หลีเฉินไม่แปลกใจกับปฏิกิริยาของพวกเขา พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“พวกนายสามารถตรวจสอบได้ ตอนนี้ในข่าว กำลังแจ้งแล้ว”

เหล่าองครักษ์ราวกับเจอวิธีได้ทันที

พวกเขารีบเอามือถือของตัวเองออกมา ค้นหาข้อมูลข่าวอย่างกระวนกระวาย

มองดูแล้ว สีหน้าแต่ละคนซีดตามมา

เย้นหว่านมองดูปฏิกิริยาของพวกเขา แล้วเข้าใกล้โห้หลีเฉิน พูดเสียงเบาว่า

“หลังจากแน่ใจแล้วว่าโอหยางฝู่หมดอำนาจแล้ว พวกเขาจะให้พวกเราเข้าไปเหรอ?”

ไม่ว่าจะมองยังไง คนเหล่านี้ก็เหมือนเป็นคนของโอหยางฝู่ แม้ว่าเจ้านายของตัวเองจะพ่ายแพ้ เป็นไปได้เหรอที่จะรีบยอมจำนน?

ถ้าหากว่าพวกเขายังคาดหวังต่อโอหยางฝู่ หรือซื่อสัตย์จงรักภักดี ไม่ยอมเปิดประตู จะทำไงล่ะ?

“ไม่หรอก”

โห้หลีเฉินพูดอย่างเรียบๆ น้ำเสียงมั่นใจ

เย้นหว่านเบิกตาโตกว้าง โห้หลีเฉินบอกไม่หรอก งั้นคนเหล่านี้คงไม่ปล่อยพวกเขาเข้าไปแบบนี้

แล้วโห้หลีเฉินบอกพวกเขาว่าโอหยางฝู่หมดอำนาจแล้ว จุดประสงค์คือ?

เย้นหว่านไม่เข้าใจ ก็เห็นโห้หลีเฉินที่ยืนสบายๆ จู่ๆก็เดินเข้าไปข้างหน้า ความเร็วเร็วราวกับผี ท่าทางว่องไว ได้ยินเพียงแค่เสียงเงียบ องครักษ์คนหนึ่งก็ล้มลงตามเสียง

จากนั้น คนที่สอง คนที่สามล้มตาม......

แค่ในชั่วพริบตา โห้หลีเฉินก็ทำให้องครักษ์สามคนสลบไป

เย้นหว่านตกตะลึง ชื่นชมไม่หยุด

หลังจากที่องครักษ์คนอื่นเห็นเพื่อนล้มลง ก็ดึงสติกลับมา รีบดึงความสนใจจากโทรศัพท์กลับมา แล้วทำท่าป้องกันอย่างรวดเร็ว

แต่ โห้หลีเฉินไม่ให้โอกาสพวกเขาต่อต้าน

ความเร็วของเขานั้นทั้งเร็วทั้งเหี้ยม ในตอนที่องครักษ์คนอื่นไปเอาปืน ก็ไปถึงตรงหน้าพวกเขาแล้ว “พึ่บพึ่บพึ่บ”เสียงเงียบอีกเช่นเคย

องครักษ์ทั้งหมด ล้มลมกับพื้นโดยไม่รู้ที่ตาย

มองดูพวกคนที่นอนอยู่กับพื้น เย้นหว่านค่อยๆดึงสติกลับมาจากการตกใจ ที่แท้โห้หลีเฉินไม่ได้จะให้พวกเขาปล่อยเข้าไป แต่จะให้พวกเขาดูโทรศัพท์ เบี่ยงเบนความสนใจ รอให้ไม่ทันตั้งตัว แล้วทำให้พวกเขาล้มลงทั้งหมด

ใช้ทั้งความไหวพริบและกำลังทั้งหมด แก้ปัญหาได้อย่างง่ายดาย

“มองผมอย่างหลงใหลแบบนี้ อยากให้ผมทำอะไรคุณสักหน่อยเหรอ?”

โห้หลีเฉินสบตาเข้ากับแววตาเปล่งประกายของเย้นหว่าน จู่ๆร่างที่สูงใหญ่ก็เดินเข้าไปตรงหน้าของเย้นหว่าน โอบเอวของเธอ ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก้มลง แทบจะแนบเข้าหน้าของเย้นหว่าน

หัวใจของเย้นหว่าน เต้นตุบตับอย่างควบคุมไม่ได้ขึ้นมา