สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 80

บทที่80 บทสนทนาของพ่อตากับลูกเขย

แล้วยังจะเรียกเธอเอาผ้าขนหนูทำไม?

เย้นหว่านเปิดตู้ออกมาดูผ่านๆทีนึง กลับเหนือความคาดหมายเห็นผ้าขนหนูยังวางอยู่ที่นั่นดีๆ

นั่นก็หมายความว่า......

“เอาผ้าขนหนูมา”

ในขณะนี้ เสียงในห้องน้ำได้หยุดลงแล้ว เสียงทุ้มต่ำมีแรงดึงดูดของผู้ชายก้องมา

เย้นหว่านแบะปากเล็กน้อย ทำไมเขาถึงพูดเหมือนเหตุผลย่อมจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะ? ต้องรู้ไว้นะว่าตอนนี้เขาอยู่ในห้องน้ำ เรียกผู้หญิงคนนึงไปส่งผ้าขนหนูให้ เขาไม่รู้สึกอายเลยหรอ?

ลังเลครู่นึง เย้นหว่านเดินมาถึงประตูหน้าห้องน้ำและเคาะประตู

“คุณโห้คะ ฉันเอาผ้าขนหนูมาแล้วค่ะ คุณเปิดประตูหน่อย”

“ประตูไม่ได้ล็อค”

ผู้ชายตอบบางเบาอยู่คำเดียว

เย้นหว่านกลัดกลุ้มใจไปครู่นึง นึกถึงห้องน้ำของตัวเองยังมีผ้าม่านกั้นไว้ชั้นนึงอยู่ โห้หลีเฉินน่าจะอยู่หลังม่าน

เธอก็เลยเปิดประตูห้องน้ำเดินเข้าไป

สิ่งที่เตะจมูกมาคืออากาศที่อุ่นชื้น กลิ่นหอมของครีมอาบน้ำและกลิ่นไอของผู้ชาย หนักแน่นจนทำให้คนใจสั่น

แก้มของเย้นหว่านแดงเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมากลับตะลึงที่เห็นร่างเงาสูงใหญ่ฟิตเฟิร์มของผู้ชาย ที่สำคัญที่สุดคือ......เปลือยกายล่อนจ้อน!

เธอยืนเอ๋อไปเลย

โห้หลีเฉินที่กำลังจะเดินออกมาจากผ้าม่านก็เอ๋อไปเลยเหมือนกัน

พริบตาเดียวในห้องน้ำจมเข้าไปในความเงียบงัน

ต่อมา “อ๊า—” จู่ๆ เสียงกรีดร้องเสียงนึงได้ดังขึ้นมา

เย้นหว่านกุมหน้าเอาไว้ ทั้งอายทั้งโมโห เธอวิ่งออกไปอย่างแตกตื่น

เธอไม่ได้ดูทาง มองดูตรงหน้าก็จะชนเข้ากับผนังแล้ว

โห้หลีเฉินหรี่ตา และรีบเดินไปคว้าตัวเย้นหว่านไว้

ด้วยความเคยชิน ร่างกายของเย้นหว่านได้กระโจนเข้าไปในอ้อมอกเขาอย่างควบคุมไม่ได้

แก้มที่แดงก่ำของเธอ ได้แนบชิดอยู่บนอกที่ยังเปียกชุ่มด้วยน้ำอย่างไม่มีการปกปิดใดๆ

หัวใจ ราวกับว่าได้หยุดเต้นในวินาทีนั้นเลย

แก้มของเย้นหว่านแดงผ่าวทั้งแผ่น คำๆนี้พุ่งออกมาจากปากโดยไม่ต้องคิด

“ไอ้อันธพาล!”

ใบหน้าของโห้หลีเฉินมีความอึดอัดแว๊บเข้ามา สามารถเห็นได้ลางๆเหมือนหูจะแดงผิดปกติ

“เอาผ้าขนหนูมาให้ผม”

ระหว่างพูด เขาก็คว้าผ้าขนหนูจากมือของเย้นหว่านมา และใช้เวลาอันรวดเร็วที่สุดในการเอาผ้าคาดไว้ที่เอว

เห็นท่าทางของเขา เย้นหว่านอึ้งไปครู่นึง ทันใดนั้นแก้มยิ่งร้อนผ่าวขึ้นมา

เขาดึงเธอกลับมา ก็แค่อยากเอาผ้าขนหนู?

เธอรู้สึกว่าตัวเองคิดมากไปแล้ว

เย้นหว่านแววตาระยิบระยับ อายจนไม่มีหน้าจะเจอผู้คนแล้ว เธอก้มหน้าและพุ่งออกไปจากห้องน้ำอย่างไว

เธอกำลังจะไปจากที่นี่ แต่กลับอึ้งเห็นพ่อตัวเองที่เพิ่งเดินเข้ามาในประตู

เย้นซวนมิ้นยกอาหารดึกยืนอยู่หน้าประตู มองดูลูกสาวที่วิ่งออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าแดงก่ำ แววตาเต็มไปด้วยความรักใคร่อย่างแปลกประหลาด

และนึกย้อนไปถึงเสียงกรีดร้องเมื่อกี๊ของเธอ........

ทันใดนั้นสีหน้าของเย้นซวนมิ้นมืดครึ้มลงมาทันที น้ำเสียงเคร่งขรึมมาก

“เสียวหว่าน ถึงลูกกับหลีเฉินเป็นว่าที่สามีภรรยากัน แต่ลูกกับเขายังไม่ได้แต่งงานกัน ลูกทำเรื่องแบบนั้นกับคุณโห้ได้ยังไง?”

เย้นหว่านอึ้งไปเลย อะไรคือเธอทำเรื่องแบบนั้นกับคุณโห้?

พูดซะเหมือนเธอเป็นอันธพาลหญิงเลย

“พ่อคะ ไม่ใช่อย่างที่พ่อคิดนะคะ.....”

“คุณลุงครับ”