ในที่สุดก็มีการยืนยันความสัมพันธ์ของเย้นหว่านกับโห้หลีเฉินโดยไม่ต้องสงสัยเลยว่า พวกเขาไม่ใช่พี่น้อง แต่เป็นคู่รัก!
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาทำเรื่องราวทั้งหมดอย่างทำแล้วทำเล่า ในใจของเขาเพียงมุ่งมั่นจะแต่งงานกับเย้นหว่าน ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนนี้กลับกลายเป็นเรื่องที่คิดเอาเองฝ่ายเดียว
ความหวังในหัวใจทั้งหมดของเขาราวกับพังทลายลงในพริบตา
สีหน้าของเซอร์ยุนซียิ่งซีดเผือด ร่างสูงของเขาก็สั่นสะท้านจวนจะยืนไม่ไหว
ฉู่ฉู่จับพยายามประคองเขาอย่างปวดใจ แล้วกล่าวอย่างกังวลว่า “ท่านดยุก อย่าทำแบบนี้ ฉันเป็นห่วงคุณ”
หากแต่เซอร์ยุนซีไม่ได้ยินคำพูดของฉู่ฉู่ เขามองตรงไปที่เย้นหว่าน แล้วดิ้นรนอย่างน่าเวทนา
เสียงของเขาต่ำมาก ๆ พลางขบฟัน แล้วพูดออกมาทีละคำ
“เย้นหว่าน คุณชอบฉันนี่ ทั้งหมดนั่นก็เป็นเรื่องหลอกลวงเหรอ”
เย้นหว่านทั้งรู้สึกผิดทั้งทำอะไรไม่ถูก
เธอเม้มริมฝีปาก พลางกล่าวอย่างขอโทษจริง ๆ
“ฉันไม่รู้ว่าฉันทำให้คุณเข้าใจผิดตรงไหน ฉันอยากจะเกลี้ยกล่อมให้คุณยอมรามือมาตลอด แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งพูดให้ชัดเจน ฉันขอโทษจริง ๆ เซอร์ยุนซี ฉันขอโทษ”
เย้นหว่านกล่าวด้วยความจริงใจ เธอรู้สึกเสียใจกับเซอร์ยุนซีจริง ๆ
แม้ว่าเธอจะถูกครอบงำจนทำอะไรไม่ถูกในเรื่องนี้ และก็พยายามบอกเซอร์ยุนซีให้ยอมรามือ แต่เธอกับโห้หลีเฉินกลับเลือกที่จะไม่พูดให้ชัดเจน เพราะเรื่องของตัวเอง
จนทำให้เซอร์ยุนซียิ่งทุ่มเท คาดหวังมากเท่าไหร่ ความผิดหวังก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้นในช่วงเวลานี้
เซอร์ยุนซีจ้องเย้นหว่านอย่างงุนงง เขาไม่อยากเชื่อ แต่ไม่อาจจะไม่เชื่อได้
ผู้หญิงที่เขารักชอบนั้น ที่จริงแล้วเป็นคู่หมั้นของคนอื่น และไม่เคยมีเขาอยู่ในใจเลย
ความชอบทั้งหมดเหล่านั้นล้วนเป็นภาพลวงตาที่เขาคิดไปเองทั้งสิ้น
“ฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า”
เซอร์ยุนซีหัวเราะอย่างน่าสังเวช "ฉัน เซอร์ยุนซีไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งจะตกอยู่ในกับดักของผู้หญิงคนหนึ่ง"
เขาดูหยิ่งยโสสำคัญตัว แต่ไม่เคยคิดว่าในสายตาของคนอื่น เสน่ห์ของเขากลับไม่มีค่าอะไรเลย
ในเวลานี้ ทุกความรู้สึกและการกระทำทั้งหมดของเขานั้นน่าขบขันและน่าเศร้าราวกับตัวตลก
เขารอคอยที่จะแต่งงานกับเย้นหว่านแล้วพาเธอเข้าตระกูล
ตั้งแต่แรกมา ก็ไม่สามารถเป็นไปได้
"ดี ดีมาก"
เซอร์ยุนซีค่อย ๆ ก้าวถอยหลังทีละก้าว ด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย “เย้นหว่าน คุณเป็นผู้หญิงที่พิเศษจริง พิเศษจริง ๆ นะ”
เธอพิเศษและปั่นหัวหลอกล่อให้เขาต้องเสียหัวใจไป
เขาไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดใจขนาดนี้มาก่อน เจ็บปวดราวกับฟ้าถล่มลงมา ทุกอย่างพังทลายหมดสิ้นแล้ว
เย้นหว่านหดหู่ใจมาก จ้องมองเซอร์ยุนซี แล้วอ้าปากอย่างไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอีก
เธอสร้างความเจ็บปวดแก่เขา แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะปลอบโยนเขาได้เลย
เธอรู้ว่าสักวันต้องเป็นอย่างนี้ แต่คิดไม่ถึงว่าจะมาถึงเร็วขนาดนี้ ตั้งแต่แรกเธอคิดว่าเธอจะจากไปอย่างเงียบ ๆ ถ้าเซอร์ยุนซีหาเธอไม่เจอ ก็จะลืมเธอไปเอง
ฝ่ามือของโห้หลีเฉินจับกุมมือเล็กบอบเบาอันเย็นเยือกของเธออย่างปลอบโยน
เขามองเซอร์ยุนซีด้วยสายตาเย็นชา “หากคุณมีความไม่พอใจ หรือความขุ่นเคือง ให้มาหาฉัน ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ฉันจะรับผิดชอบทั้งหมดเอง”
เขาจะชดใช้ความรู้สึกผิดของเย้นหว่าน
แม้ว่าโห้หลีเฉินจะไม่มีความรู้สึกผิดต่อเซอร์ยุนซี ยิ่งไปกว่านั้นเขายังอยากฆ่าเซอร์ยุนซีอย่างนับครั้งไม่ถ้วน
หากไม่ใช่เพราะเป็นการละเมิดกฎหมายประเทศเบียนหนาน ผู้หญิงไม่สามารถปฏิเสธคำขอแต่งงานของผู้ชายได้ มิฉะนั้น เธอจะถูกผู้คนรุมประณาม และขับไล่ออกจากเมือง เขาจะไม่ปล่อยให้เซอร์ยุนซีมีโอกาสใด ๆ ในการตามตื้อเย้นหว่าน
เงื่อนไขทั้งสามนั้นก็เป็นแผนการถ่วงเวลาอันน่าอายเท่านั้นเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...