สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 802

โห้หลีเฉินมองเย้นหว่านด้วยสายตาลึกซึ้ง เขากำลังอดกลั้นกับบางอารมณ์

เขาพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า "เขาจะไม่แก้แค้น เซอร์ยุนซียังนับว่าเป็นคนใจกว้าง"

เรื่องราวนี้ก็เพราะความรักกลายเป็นความเกลียดชัง เขาจึงมั่นใจว่าเซอร์ยุนซีจะทำแบบนั้นไม่ลง

เย้นหว่านมองโห้หลีเฉินอย่างตกในภวังค์ คำพูดหนักแน่นของเขาก็เหมือนฝ่ามืออบอุ่นที่คลายความกังวลในใจของเธอให้สงบลง

"เหอะ"

เย้นโม่หลินมองโห้หลีเฉินอย่างเยือกเย็น แล้วกล่าวประชดประชันว่า “คุณวิเคราะห์จิตใจของคนได้อย่างละเอียดถี่ถ้วนจริง ๆ ช่วงเวลาที่เรามาประเทศเบียนหนาน ก็ต้องพึ่งวิธีหลอกใช้มนุษย์ และให้น้องสาวของฉันน้อยใจไป ก็เพื่อเป้าหมายของคุณสินะ?”

คำพูดนั้นมีนัยนะสำคัญอันระอุดุเดือด

โห้หลีเฉินมองเย้นโม่หลินด้วยดวงตานิ่งเฉย ก่อนจะอธิบายอย่างอดทนว่า

“เหตุการณ์ของซาอินติเป็นเพียงอุบัติเหตุ แต่ฉันก็มีภาระหน้าที่ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ส่วนเรื่องอื่น ๆ ฉันก็แค่ทำไปตามน้ำ”

"เป็นการทำตามน้ำที่ดี ถ้าในอนาคตคุณเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก ก็ไม่จำเป็นต้องให้น้องสาวของฉันทำผิด จนเธอต้องตกอยู่ในอันตรายอีกต่อไป"

สีหน้าของเย้นโม่หลินเย็นชา คำพูดของเขายิ่งก้าวร้าวคุกคามมากขึ้น

ราวกับใบมีดคมออกจากฝักที่จะพุ่งเข้าแทงคอของคน

โห้หลีเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย

ก่อนที่เขาจะพูดออกไป เย้นหว่านก็ก้าวไปข้างหน้ายืนอยู่ตรงหน้าโห้หลีเฉิน แล้วคั่นอยู่ระหว่างกลางของทั้งสองคน

เธอมองเย้นโม่หลิน ด้วยความโกรธฉุน ก่อนจะพูดว่า

“พี่ห้ามรังแกโห้หลีเฉินนะ ตอนนี้เขาเป็นคนป่วยแล้ว!”

เย้นโม่หลินมองท่าทางของน้องสาวเขา แล้วก็ชะงัก คนป่วยสามารถทำทุกอย่างตามใจโดยไม่ต้องสนใจว่าถูกหรือผิด?

นี่มันจะปกป้องตามใจกันมากเกินไปแล้ว

สีหน้าของเย้นหว่านจริงจังแน่วแน่ "โห้หลีเฉินต้องพักฟื้นดี ๆ ไม่สามารถรับการปลุกเร้าอะไรได้อีกแล้ว พี่ อย่าพูดอะไรต่ออีกเลย"

เย้นโม่หลิน "..."

พี่ชายก็ทำเพื่อปกป้องน้องสาวผู้โง่เขลาอย่างคุณ

เขาถอนหายใจ “เฮ้อ น้องสาวที่แต่งงานก็เหมือนน้ำที่ถูกสาดออกไป”

ท่าทีโกรธเคืองของเย้นหว่านเปลี่ยนไปในทันที ดวงตาของเธอเย็นชาส่งประกายวาววับราวคริสทัลมองดูเย้นโม่หลิน

“พี่ คุณเห็นด้วยที่ฉันกับโห้หลีเฉินแต่งงานแล้วเหรอ? อย่างนั้นฉันกับเขาจะจดทะเบียนสมรส จัดงานแต่งงานเดี๋ยวนี้เลย”

"ฝันไปเถอะ"

กำปั้นของเย้นโม่หลินก็เขกลงบนหัวของเย้นหว่าน “กำหนดการไม่เปลี่ยนแปลง หากยังไม่หายาทั้งหมดพบจนกลายเป็นคนสุขภาพแข็งแรงดีได้ พวกคุณก็อย่าคิดเรื่องแต่งงาน”

“อีกอย่้าง” สายตาเยือกเย็นของเย้นโม่หลินเหลือบมองร่างของโห้หลีเฉิน “เมื่อคุณกินเมล็ดแมกโนเลียไปทำให้สรรพคุณของยาถูกระงับไว้บางส่วนแล้ว พวกคุณก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันทั้งวัน ไม่มีข้อผูกมัดสามวันแล้ว พวกคุณควรทำอย่างไร ก็ทำอย่างนั้นล่ะ"

เมื่อเย้นโม่หลินพูดถึงเรื่องนี้ อารมณ์ของเขาดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ก่อนหน้านี้เขาถูกบังคับจากบาปของแม่ตัวเอง รวมถึงความปลอดภัยในชีวิตของโห้หลีเฉิน จึงจำใจยอมให้เย้นหว่านและโห้หลีเฉินทำอะไร ๆ กันในทุก ๆ สามวัน

จนทำให้โห้หลีเฉินเอาเปรียบเย้นหว่านก่อนที่จะแต่งงานกัน

ตอนนี้โห้หลีเฉินกินยาแล้ว สรรพคุณของยาก็ถูกระงับ เงื่อนไขชั้นต่ำแบบนี้ก็ไม่มีอีกแล้ว

เย้นหว่านชะงักไปครู่หนึ่ง แก้มของเธอก็แดงก่ำทีแล้วพลันซีดขาวที

แดงก่ำเพราะความเขินอาย ซีดขาวเพราะความพ่ายแพ้

เธอไม่รู้ว่าเริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่ที่ตัวเองกับโห้หลีเฉินสนิทสนมกันโดยไม่รู้ตัว เธอชอบที่จะเห็นเขาเป็นคนแรกในทุกเช้าที่ตื่นนอน เพียงเอื้อมมือออกไปก็สามารถสัมผัสความอบอุ่นของเขาได้

ความสุขอันหวานล้ำนั้นก็เปรียบเหมือนคู่รักหนุ่มสาวที่จะอยู่เคียงคู่กันไปตลอดชีวิต

แต่ตามคำพูดของเย้นโม่หลิน พวกเขาจะไม่สามารถนอนร่วมเตียงกันในเวลากลางคืนอีกแล้ว นี่เป็นการบังคับให้เธอกับโห้หลีเฉินต้องแยกจากใช่ไหม?

กว่าเธอจะเปิดเผยตัวตนกับโห้หลีเฉินเพื่อที่จะสามารถนอนร่วมห้องกันได้อย่างไร้เจตนาซ่อนเร้น