สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 822

กู้หรงพูดเสียงดัง “ทุกคนต่างก็สามารถเลือกทำงานได้หลากหลาย แต่เธอกลับเลือกอาชีพหมอ ก็พิสูจน์แล้วว่าให้ใจของเธอ ในกระดูกของเธอนั้นเป็นคนโอบอ้อมอารีและชอบช่วยเหลือผู้คน”

ในชีวิตของฉันน่ะชื่นชมเด็กหนุ่มที่มีหัวคิดอย่างเธอที่สุดเลยล่ะ ไม่เลวเลยจริงๆ เยี่ยมมากๆ”

กู้หรงพูดไปพยักหน้าไป ยิ่งมองก็ยิ่งพึงพอใจ

สายตานั้น เต็มไปด้วยความรู้สึกของการเลือกได้ถูกคน มองจนป่ายฉีรู้สึกขนลุกขึ้นมาอย่างบอก

เขาเหลือมองแล้วรีบเงียบปาก ไม่พูดอะไรอีก

สัญชาตญาณบอกกับเขา คุณพ่อแปลกๆ คนนี้ เหมือนจะไม่ค่อยเป็นปกติเท่าไหร่นัก ถ้าไม่ระวังอาจจะตกหลุมพรางได้

กู้จื่อเฟยมองพ่อของตัวเองอย่างแปลกประหลาดใจ เมื่อก่อนไม่เห็นจะสนใจในอาชีพของคนอื่นขนาดนี้ และก็ไม่ได้ประเมินแพทย์สูงขนาดนั้นด้วย กระทั่งเคยค่อนแคะเรื่องอุบัติเหตุทางการแพทย์ด้วยซ้ำ

วันนี้เป็นอะไรไป กินยาผิดรึยังไง?

“จื่อเฟย”

ขณะกำลังครุ่นคิด กู้หรงก็เรียกกู้จื่อเฟยอย่างใจดีอีกครั้ง ถึงกับเอื้อมมือไปกุมมือของกู้จื่อเฟยเอาไว้

ความอบอุ่นที่มือใหญ่ส่งผ่านมานั้น กลับทำให้กู้จื่อเฟยตัวแข็งทื่อขึ้นมา

มองไปยังกู้หรงอย่างระแวดระวังเหมือนกับเห็นผีอย่างนั้น

ผู้เฒ่าคนนี้ วันนี้เป็นอะไรไปน่ะ?

กู้หรงยิ้มอย่างอ่อนโยน สายตามองไปมาระหว่างกู้จื่อเฟยกับป่ายฉีแล้วเอ่ยอย่างสนิทสนม

“จื่อเฟย ลูกบอกพ่อมาตามจริงเถอะ ลูกกับพวกเขามีความสัมพันธ์อะไรกันงั้นเหรอ?”

ความสัมพันธ์อะไร?

ทันใดนั้นในใจของกู้จื่อเฟยก็มีเสียงชะงักกึกขึ้นมา

สายตาของเธอมองไปทางเย้นโม่หลินอย่างไม่รู้ตัว ในใจค่อนข้างสับสนและว้าวุ่น

คำถามนี้ของกู้หรงไม่ได้หมายความตามเนื้อผ้า หรือว่า เขาจะรู้เรื่องพวกนั้นระหว่างเธอกับเย้นโม่หลินแล้วงั้นเหรอ?

แต่ว่า เธอก็แค่คิดไปเองฝ่ายเดียวทั้งนั้น มันถูกตัดขาดไปหมดแล้ว ไม่มีทางบอกได้ว่าเป็นความสัมพันธ์อะไรอีกแล้ว

หรือว่า คุณพ่อจะไม่ได้รู้บทสรุปแล้วเข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเย้นโม่หลิน

กู้จื่อเฟยใจเต้นระส่ำอย่างไม่สบายใจ เธอเอ่ยอย่างไม่เป็นธรรมชาติ

“แน่ แน่นอนว่าเป็นความสัมพันธ์แบบเพื่อนไงคะ หนูกับพวกเขาต่างก็เป็นเพื่อนกันทั้งนั้นค่ะ”

“แค่เพื่อนกันเท่านั้นเหรอ?”

น้ำเสียงของกู้หรงมีความสงสัยอย่างชัดเจน ถึงกับเปรยให้เธอสารภาพออกมาด้วย

การเต้นของหัวใจของกู้จื่อเฟยยิ่งวุ่นวายขึ้นไปอีก

พ่อของเธอรู้อะไรเข้าแล้วงั้นเหรอ? ต้องรู้อะไรแล้วแน่ๆ

แต่เขาถามจี้จุดออกแบบนี้แท้จริงคิดจะทำอะไรนอกจากจะทำให้เธอสุดทนก็เท่านั้น

กู้จื่อเฟยกุมมือของกู้หรงกลับ มองไปยังเขาด้วยแววตาวิงวอนก่อนเอ่ยเสียงเบา

“คุณพ่อ หนูกับพวกเขาเป็นแค่เพื่อนกันธรรมดาจริงๆ พ่อไม่ต้องถามอะไรอีกแล้วนะคะ? พ่อเชื่อหนูนะ”

เมื่อเห็นกู้จื่อเฟยเป็นเช่นนั้น กู้หรงก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้

มาถึงจุดนี้แล้ว พากลับมาบ้านก็แล้ว กู้จื่อเฟยยังไม่คิดจะพูดอีกงั้นเหรอ?

ยังจะยืดเวลาออกไปถึงเมื่อไหร่กัน?

กู้หรงเพียงแค่เป็นกังวลเรื่องการแต่งงานของเธอเท่านั้น

สุดท้ายก็ไม่สามารถปฏิเสธคำขอร้องของลูกสาวได้ กู้หรงพยักหน้าก่อนหันไปมองทางป่ายฉี

เขาเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ป่ายฉี เธอคือคู่ควงออกงานในคืนนี้ของเฟยเฟยใช่ไหม?”

ทุกคนในที่นั้นต่างเกินความคาดหมายอย่างมาก

ส่วนป่ายฉีเองนั้นก็มึนงงยิ่งกว่าเดิม คุณอากู้คิดได้ยังไงกันแน่ เขาดูเหมือนจะเข้ากับออร่าของกู้จื่อเฟยแล้วเป็นคู่ควงกันได้ตรงไหนกัน?

ขณะเดียวกับที่กำลังแขวะอยู่ในใจ เธอก็ยังรับรู้อย่างฉับไวได้ถึงลมหายใจเย็นยะเยือกอันอันตราย

ป่ายฉีร่างแข็งเกร็งขึ้นมาทันใด เขารีบเอ่ย

“คุณอากู้ ผมไม่ใช่คู่ควงในคืนนี้ของกู้จื่อเฟยหรอกครับ คนที่จะมาเป็นคู่ของเธอคือคุณชายเย้นครับ”

“คุณชายเย้น?”

สายตาของกู้หรงมองไปยังเย้นโม่หลิน รู้สึกเหลือเชื่ออย่างมาก