สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 827

ตอนนี้คนที่มองดูอยู่รอบข้างต่างกำลังเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของกู้จื่อเฟยและพวกเขา ส่วนมากที่คิดว่าเป็นรักสามเศร้า และส่วนน้อยที่คิดว่ากู้จื่อเฟยกับฝู้เหวยข่ายมีซัมติงกันอยู่

เป็นอย่างนี้ต่อไป จะต้องเกิดเรื่องอื้อฉาวขึ้นมากมายแน่ หลังจากนี้หากกู้จื่อเฟยประกาศเรื่องของป่ายฉีขึ้นมาอย่างกะทันหันก็จะทำให้เกิดการวิพากษ์วิจารณ์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

อย่างน่าเกลียดเลยก็อาจบอกว่าเธอเหยียบเรือสองแคม

เขาไม่สามารถปล่อยให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้

คิดดังนั้น กู้หรงจึงมองเข้าไปในฝูงชนและเห็นป่ายฉีที่ยืนอยู่หลังเย้นโม่หลินห่างไปไม่ไกล

เมื่อเห็นสีหน้าของเขาที่ไม่แยแสทั้งยังใจลอยอยู่หน่อยๆ แล้ว กู้หรงก็โกรธเคืองด้วยความไม่พอใจที่สะสมมา

แฟนสาวของตัวเองจะถูกคนอื่นแย่งไปอยู่แล้ว ทำไมเขาไม่รู้จักกังวล แสดงอะไรออกมาบ้าง?

ช่างเป็นคู่หนุ่มสาวที่ไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเหลือเกิน

กู้หรงมองตรงไปยังป่ายฉีแล้วเอ่ยด้วยเสียงที่ดังเป็นพิเศษ

“ป่ายฉี ของขวัญของเธอคืออะไรเหรอ? ลุงอยากรู้มากเลยล่ะ”

เขาตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าป่ายฉีจะให้อะไร เขาก็จะแสดงออกมาว่าชอบพออย่างมากเป็นพิเศษ

จะต้องใช้ความชื่นชอบของเจ้าของงานมากดความสว่างของเย้นโม่หลินและฝู้เหวยข่าย

เมื่อสิ้นเสียงพูด สายตาของทุกคนก็จับจ้องไปที่ป่ายฉี ดวงตาแต่ละคู่ที่ร้อนผ่าวจ้องมองป่ายฉีอย่างคาดหวัง

คนที่กู้หรงจงใจเรียกชื่อเป็นพิเศษ จะต้องแตกต่างจากคนอื่นอย่างแน่นอน

มีสองคนที่ให้ของขวัญอันน่าทึ่งอยู่ก่อนแล้ว ของเขาเองก็จะต้องยิ่งน่าตื่นตาอย่างแน่นอน

พวกเขาเตรียมพร้อมที่จะประเป็นประกายแล้ว

ป่ายฉีที่กำลังดูละครอยู่ตัวแข็งทื่อและตกตะลึงในทันที

ของขวัญ? เขาไม่ได้เตรียมไว้สักหน่อย!

เขาเป็นแค่ตัวประกอบในงานเลี้ยงคืนนี้เท่านั้นเองนะ แค่อยากจะถือโอกาสฉวยผลประโยชน์ตอนชุลมุนเอง ไม่ได้คิดเลยสักนิดว่าจะถูกเรียกชื่อต้องการของขวัญ

ถูกจ้องมองอยู่แบบนี้ จะให้เขาเปลี่ยนเป็นอีกอย่างได้ยังไง?

ป่ายฉีมองไปที่เย้นโม่หลินอย่างระมัดระวังอย่างอยากจะขอความช่วยเหลือ แต่ไม่ทันจะได้ขอความช่วยเหลือก็ได้รับสายตาเย็นชาเหมือนอยากจะฆ่าเขามาแทน

ทันใดนั้นป่ายฉีก็หนาวสั่นไปทั้งตัว

ตายแน่ตายแน่ เหมือนเขาจะไป “ยั่วโมโห” เย้นโม่หลินเข้าแล้ว

มีรูให้เขามุดเข้าไปบ้างไหม เขาคิดแค่อยากจะหายไปจากตรงนี้ซะ เหมือนไม่เคยมาที่นี่มาก่อน

ทว่า เมื่อกู้หรงเห็นเขาไม่ขยับอยู่นาน จึงเดินไปเบื้องหน้าของเขาตรงๆ

ฝ่ามือตบลงบนไหล่ของเขาแล้วยิ้มอย่างเป็นมิตรสนิทสนมเป็นพิเศษ

“ไม่ต้องคิดมากหรอก ไม่ว่าเธอจะให้อะไรลุงก็ชอบที่สุดทั้งนั้น”

ป่ายฉี “......”

สายตาแห่งความตายนั้นยิ่งเย็นเยือกลงไปอีก

ป่ายฉีร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา คุกเข่าให้กับกู้หรงเป็นเส้นตรง เย้นโม่หลินทั้งหล่อทั้งรวยขนาดนั้น ทำไมคุณไม่ไปชอบหมอนั่นแล้วดันมาตอแยเขากันล่ะ

แบบนี้ฆ่าคนตายได้เลยรู้รึเปล่าเนี่ย?

โต้ตอบสายตาที่ประหลาดใจ ป่ายฉีกัดฟัน ได้แต่หยิบมีดผ่าตัดแบบพกพาออกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา

กู้หรงตกตะลึง

ทุกคน “....”

ผู้คนในที่นั้นหยุดนิ่งไปสามวินาที ทุกคนต่างเบิกตากว้าง มองไปยังของที่อยู่ในมือของป่ายฉีอย่างไม่อยากเชื่อ

มีดผ่าตัดหนึ่งเล่ม?

แม้มันจะคมกริบมาก แต่ดูเหมือนว่าจะผ่านการใช้งานมาแล้ว

เอาสิ่งนั้นมาเป็นของขวัญ มันออกจะ.....ไม่ใส่ใจเกินไปหน่อยรึเปล่า?

เย้นหว่านที่มองดูเหตุการณ์ปิดหน้าอย่างเงียบงัน เพียงอยากจะบอกว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขีดเส้นเอาไว้กับป่ายฉีว่าเธอไม่รู้จักเขา

น่าขายหน้าเกินไปแล้ว

เอานาฬิกาข้อมือออกมาเป็นของขวัญก็ยังดี ควานอะไรมีดผ่าตัดกัน

จะให้กู้หรงเอาไปทำอะไรล่ะ? ปอกแอปเปิ้ลปอกกล้วยรึไง?

ป่ายฉีเองก็อึดอัดอย่างมาก นี่จะต้องเป็นสถานการณ์ที่น่าอายที่สุดในชีวิตเขาแน่