ตอน บทที่826 ช่วงชิง จาก สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่826 ช่วงชิง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน ที่เขียนโดย ถางเสี่ยวเถียน เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ทว่า เขาเองก็รู้ดีว่าค่าของสิ่งนี้แพงเกินไป
กู้หรงละสายตาออกจากพลอยอเมทิสต์อย่างยากลำบาก แล้วพูดกับเย้นโม่หลินด้วยรอยยิ้ม
“โม่หลินเอ๊ย ฉันเข้าใจน้ำใจของเธอ แต่พลอยก้อนนี้มันล้ำค่าเกินไปจริงๆ ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก”
เย้นโม่หลินขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณไม่ชอบเหรอ?”
กู้หรงรีบส่ายหน้า “ชอบมากแน่นอนสิ....”
“งั้นมันก็เป็นของคุณแล้ว”
เย้นโม่หลินตัดบท
คำพูดต่อไปของกู้หรงติดค้างอยู่ในลำคอทันที เขาไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไงดี
ของขวัญชิ้นนี้ความจริงเขาก็ชอบมาก แต่มันก็ล้ำค่ามากจริงๆ
กู้จื่อเฟยรู้ความนึกคิดของพ่อตัวเองจึงรีบพูดขึ้น
“พ่อ รับไปด้วยความสบายเถอะค่ะ นี่คือมารยาทในการพบปะที่คุณชายเย้นให้พ่อเป็นน้ำใจนะคะ”
พูดมาถึงจุดนี้กู้หรงแล้วเองก็เกรงใจที่จะปฏิเสธอีก
มารยาทในการพบปะที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ มันทำให้เขาปลื้มใจจนปากแทบจะหุบไม่ลงแล้วจริงๆ
เขามองไปที่พลอยอเมทิสต์เบื้องหน้าด้วยแววตาเป็นประกาย อดไม่ได้ที่จะใช้มือสัมผัสมัน
“ชั้นหนึ่ง ชั้นหนึ่งเลย”
ฝูงชนที่มุงอยู่รอบๆ ต่างมองอย่างอิจฉา
เสียงซุบซิบเองก็ดังขึ้นมาจากในฝูงชนเช่นกัน
“น่าอิจฉาชะมัด ฉันเองก็อย่างได้อเมทิสต์ชั้นยอดก้อนใหญ่ขนาดนี้บ้างเหมือนกัน ฉันเองก็อยากรู้จักคุณชายเย้นเหมือนกันนะ”
“ไม่มีโอกาสนั้นหรอก นายดูไม่ออกรึไง? คุณหนูกู้ก็บอกแล้วว่าเป็นมารยาทในการพบปะ ใครจำเป็นต้องมีมารยาทในการพบกันล่ะ? ก็ต้องเป็นว่าที่ลูกเขยอยู่แล้ว”
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง! มิน่าล่ะ คืนนี้คุณหนูกู้ถึงได้อยู่กับคุณชายเย้นตลอดและยังเป็นคู่ของเขาอีกด้วย ที่แท้ก็เป็นคู่รักกันนี่เอง”
ฝู้เหวยข่ายที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนและได้ยินคำพูดเหล่านั้น สีหน้ายิ่งถมึงทึงขึ้นเรื่อยๆ ราวกับปกคลุมไปด้วยเมฆดำหนาทึบ
เย้นโม่หลินกับกู้จื่อเฟยเป็นคู่รักกันงั้นเหรอ?
แล้วเขาล่ะ?
ที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของตาเฒ่าในคืนนี้ก็มาเพื่อกู้จื่อเฟย ในช่วงนี้พวกเขาก็ติดต่อกันค่อนข้างบ่อย ความสัมพันธ์เองก็สนิทสนมขึ้นเรื่อยๆ เป็นความสัมพันธ์ที่เริ่มคลุมเครือแล้ว
การนัดหมายของเขาในคืนนี้เองก็ตกลงกันไว้แล้ว เห็นได้ชัดว่าเป็นการบอกใบ้และได้วางแผนจะคบกับเขาแล้ว
ใกล้จะสำเร็จอยู่แค่เอื้อมแล้ว ทำไมอยู่ๆ เย้นโม่หลินนั่นถึงโผล่มาได้?
เป็ดที่จับมาได้มันบินหนีไปแล้ว เรื่องแบบนี้จะให้เขาทนได้ยังไง
อย่าว่าแต่ยังไม่แน่ใจว่ากู้จื่อเฟยกับเย้นโม่หลินจะคบกันจริงรึเปล่าเลย ต่อให้คบกันไปแล้ว เขาก็จะแย่งมา
ฝู้เหวยข่ายสีหน้าเคร่งขรึม เก็บของขวัญที่เตรียมมาแต่แรกแล้วหยิบจี้หยกแขวนสีแดงเลือดออกมาจากกระเป๋าด้านใน
เขาเดินไปข้างหน้า ใบหน้าแย้มยิ้มอย่างสุภาพแล้วพูดขึ้น
“คุณลุงกู้ ผมชื่อฝู้เหวยข่าย ผมได้รับเชิญจากจื่อเฟยให้มาร่วมอวยพรวันเกิดคุณครับ ได้พบกันครั้งแรกผมขอให้หยกเลือดภูเขาหนานเอ๋อเพื่อแสดงน้ำใจ ขอให้คุณมีสุขภาพดี อายุยืนยาว”
ฝู้เหวยข่ายน้ำหยกเลือดในฝ่ามือยื่นไปตรงหน้ากู้หรงอย่างสุภาพ
กู้หรงเองก็ตกตะลึงเมื่อได้เห็นหยกเลือด
“หยกเลือดภูเขาหนานเอ๋อเหรอ?”
เขาส่งเสียงออกมาโดยไม่รู้ตัว ด้วยความประหลาดใจอย่างไม่สามารถปกปิดได้
หยกเลือดภูเขาหนานเอ๋อนั่นเป็นตำนานในหมู่ตำนานเลยนะ
ความล้ำค่าของหยกชนิดนี้ เรียกได้ว่ามีอยู่น้อยมากบนโลก ตอนนี้ชิ้นขนาดเท่านิ้วโป้งเพียงชิ้นเดียวนั้นก็ถูกเก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์ในลอนดอน
หยกชิ้นนี้ไม่เพียงแต่หายาก และโปร่งแสงเป็นสีแดงเลือดเท่านั้น แต่มันยังมีประโยชน์อย่างมากอีกด้วย
นั่นคือความร้อนที่มีอุณหภูมิคงที่
เธอมองมองชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ อย่างลำบากใจ
ท่าทีของเย้นโม่หลินยังไงเย็นชา พยักหน้าให้กับกู้จื่อเฟยด้วยความเคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย
คือหมายความให้เธอดำเนินต่อไป
กู้จื่อเฟยค่อนข้างประหลาดใจ คืนนี้โห้หลีเฉินเหมือนจะจงใจพุ่งเป้าไปยังฝู้เหวยข่าย แต่ทำไมให้ของขวัญที่เป็นห่วงคล้องแบบนี้แล้วกลับเปิดทางให้ฝู้เหวยข่ายกันล่ะ?
ดูมองออกเลยจริงๆ ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
กู้จื่อเฟยเกิดข้อสงสัยในใจมากมายและไม่อาจไขมันได้ เธอจึงได้แต่กัดฟันพูดด้วยรอยยิ้ม
“เหวยข่าย นายมีน้ำใจมาก ฉันขอขอบคุณความใส่ใจของนายแทนพ่อฉันด้วย”
ฝู้เหวยข่ายคลายคิ้วมองไปยังกู้จื่อเฟยอย่างอ่อนโยนทันที น้ำเสียงนั้นก็อ่อนโยนไม่แพ้กัน
“ระหว่างเรา ไม่จำเป็นต้องเอ่ยคำขอบคุณหรอก”
ประโยคเดียวง่ายๆ นั้นกลับพาให้คนจินตนาการไปไกล
ผู้คนรอบๆ มองสายตาของฝู้เหวยข่ายและกู้จื่อเฟยแล้วก็ยิ่งดูเหมือนมีอะไรบางอย่างอยู่
หลายคนยังสงสัยว่าทั้งสามคนนี้มีความสัมพันธ์ยังไงกันแน่? หรือจะเป็นรักสามเศร้า?
ผู้ชายสองคนไล่ตามผู้หญิงคนหนึ่ง?
หรือว่าเหยียบเรือสองแคม?
กู้หรงเองก็ได้สติกลับมาจากความตกตะลึง รู้สึกได้ถึงความคลุมเครือแปลกๆ ในอากาศ
ทันใดนั้นเขาเองก็เข้าใจขึ้นมา
ฝู้เหวยข่ายเจอหน้ากันครั้งแรกก็ให้ของขวัญมีค่าขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่ามีความพยายามต่อกู้จื่อเฟยที่จะตามจีบเธอ
หากเป็นเวลาปกติ ผู้ชายที่หล่อเหลาและมีความตั้งใจขนาดนี้มาจีบ กู้หรงคงจะปลื้มใจมากเป็นแน่
แต่ในตอนนี้ กู้จื่อเฟยก็มีแฟนหนุ่มแล้ว เกรงว่าการตามจีบนี้คงต้องล้มเหลวแล้วล่ะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน
อืดอาด มีเรื่องคู่นั้นคู่นี้แทรกมาตลอด แล้วยังออกทะเลไปไม่รู้กี่รอบ วนอยู่แต่กับความโง่ของนางเอกและความปิดปังเพราะรักของพระเอก เฮ้อ ทนอ่านมาเพราะอยากรู้ตอนจบ แต่หงุดหงิกมาก...
ฝึกฝนตัวเองหาทางช่วยสามีมันก็ดี แต่ถึงขนาดทิ้งลูกให้คนอื่นดูแลนี่ไม่ไหว เลี้ยงเด็กยังไงให้เป็นแบบนี้ ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แถมเป็นภาระ ใช้ชีวิตโง่ ๆ มีศัตรูอยู่ แต่ไม่พาการ็ดไปด้วย พอลูกมีปัญหาที่รร. แทนที่จะเรียกสามี มาช่วยตั้งแต่แรก เสือกจะสู้เอง...
นางเอกอ้อนแอแถมโง่ แต่ก็ไม่ฟังพระเอก เสือกวิ่งไปวิ่งมาให้ถูกคนทำร้าย อ่านแล้วรำคาญ...
นางเอกโง่เง่าไม่มีการพัฒนา...
ทำไมไม่บอกพระเอกแล้วให้จัดการกับนังนั่น...
โอน่อหยาก็รู้นี่นาว่านางเอกเป็นคู่หมั้นประธาน ทำไมยังกล้าใส่ร้ายหรือแปลกใจว่านางเอกยังมีคนหนุน...
เนื้อเรื่องยืดยาวววน่าเบื่อมาก วนไปมาไม่เข้าเรื่องสักทีอ่านจนไม่อยากอ่านต่อน่าเบื่อเกิน ไม่เข้าเรื่องพระเอกกับนางเอกสักที วนอยู่ที่เดิมจนไม่น่าติดตามเพราะน่าเบื่อ...