สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 825

ชายโสดหญิงหม้ายเดินเบียดกันบนถนน ตามปกติจะต้องเกิดสปาร์คอะไรกันขึ้นมา เดิมทีกู้จื่อเฟยนั้นวางแผนไว้ว่าจะถือโอกาสรับการจีบแล้วคบกับเขา เพื่อจะใช้โอกาสนี้ล้วงข้อมูลมาสักหน่อย

แต่ตอนนี้เย้นโม่หลินมาถึงแล้ว และปฏิเสธแผนการของเธออย่างสิ้นเชิง

ดังนั้นการเดินเล่นเองก็ไร้ความหมายไปโดยปริยาย

แต่ว่า เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาเฝ้ารอที่จ้องมองมาของฝู้เหวยข่าย กู้จื่อเฟยที่เดิมทีก็ละอายใจอยู่แล้ว พลันรู้สึกสับสนขึ้นมาและไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี

มันช่างน่าอึดอัดจริงๆ เลย

อยู่ๆ เธอก็มีความรู้สึกเหมือนไปนอกใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“คุณอากู้ออกมาแล้ว” เย้นโม่หลินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

กู้จื่อเฟยกำลังไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีทันใดนั้นก็เหมือนกับเจอทางออก เธอรีบหันมองไปที่ประตูหลังของคฤหาสน์ เห็นกู้หรงที่แต่งตัวอย่างองอาจห้าวหาญเดินออกมาจากข้างในด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

เขาผู้เป็นเจ้าของวันเกิด เพียงพริบตาก็กลายเป็นจุดสนใจของทุกคนในทันที

กู้จื่อเฟยพูดขึ้นเปลี่ยนหัวข้อสนทนา “เจ้าของวันเกิดมาแล้ว ควรจะให้ของขวัญได้แล้วล่ะ”

“อืม” เย้นโม่หลินขานตอบเสียงต่ำ

คราวนี้เลยทำให้คำถามที่ฝู้เหวยข่ายถามไปเมื่อครู่ถูกปล่อยผ่านไปทั้งอย่างนั้น

ฝู้เหวยข่ายมองไปยังทั้งสองคน นัยน์ตาวาบประกายแฝงเร้นและเจือความดุร้ายอยู่เล็กน้อย

แต่ในชั่วพริบตาต่อมา มันก็อันตรธานหายไป

เขาเองก็เหลือบมองไปยังทิศทางกู้หรง บนใบหน้าหล่อเหลาประดับรอยยิ้มเป็นกันเอง

“เจ้าของวันเกิดมาแล้ว”

โห้หลีเฉินดึงเชือกชิงช้าของเย้นหว่านเอาไว้ให้หยุดลงพร้อมกับเธอ

เย้นหว่านเงยขึ้นมองโห้หลีเฉินก่อนเอ่ยถามเสียงเบา

“นายได้เตรียมของขวัญวันเกิดมารึเปล่า?”

พวกเขามาอย่างเร่งรีบ เธอจึงไม่มีเวลาได้เตรียม

โห้หลีเฉินเม้มปาก มองไปยังเย้นโม่หลินอย่างมีความนัยแล้วเอ่ยเบาๆ

“พี่ชายเธอเตรียมไว้แล้ว”

“พี่ชายฉัน?”

เย้นหว่านงุนงง เธอนึกไม่ถึงว่าพี่ชายจอมเย็นชาจนเหมือนไม่มีEQของตัวเองนั้นจะเตรียมของของขวัญมาด้วย ในแง่ของการจัดการก็ทำได้ดีทีเดียว

เมื่อเห็นท่าทางประหลาดใจแบบนั้นของเย้นหว่าน ริมฝีปากของโห้หลีเฉินก็ยกยิ้มบาง

ยัยเบ๊อะนี่ ไม่รู้เอาซะเลยว่าเรื่องของเย้นโม่หลินมันไปไกลแล้ว บางครั้ง ผู้ชายน่ะยิ่งเย่อหยิ่งเท่าไหร่ หากเขาสนใจขึ้นมาแล้วการกระทำก็จะยิ่งละเอียดถี่ถ้วน

นั่นคือสัญชาตญาณความกระหายของผู้ชาย

“พวกเราไปกันก่อนเถอะ”

โห้หลีเฉินจูงมือเล็กของเย้นหว่านแล้วเดินนำไปหากู้หรง

เว่ยชีนั้นรออยู่ในที่ที่เหมาะเจาะอยู่ก่อนแล้ว เขานำกล่องของขวัญไม่เล็กไม่ใหญ่กล่องหนึ่งส่งถึงมือของโห้หลีเฉิน

เย้นหว่านมองไปที่กล่องอย่างประหลาดใจ “ข้างในนี้เป็นอะไรเหรอ?”

“ชิ้นนี้ของฉันเป็นแค่ของธรรมดาเท่านั้นเอง”

หมายความว่าอีกชิ้นหนึ่งไม่ธรรมดางั้นเหรอ?

เย้นหว่านมองไปที่เย้นโม่หลินอย่างรวดเร็ว แต่กลับคาดไม่ถึงว่าในมือของเย้นโม่หลินจะไม่ได้ถือกล่องของขวัญอยู่

แล้วของขวัญของเขาล่ะ?

เขาจะต้องเตรียมไว้แน่นอนอยู่แล้ว แต่จะเป็นอะไรกันแน่นั้นก็ทำให้เย้นหว่านยิ่งสงสัยเข้าไปอีก

กู้หรงรับของขวัญของโห้หลีเฉินพลางหัวเราะร่า “เป็นเกียรติที่ได้ต้อนรับนะคุณโห้ เป็นวาสนาของฉันแล้ว เพราะคบหากับเสี่ยวหว่านแท้ๆ ฉันเลยมีโอกาสได้ดื่มกับคุณสักแก้ว”

กู้หรงยกแก้วในมือแล้วพูดหว่านล้อม

แต่ความรู้สึกตื่นเต้นนั้นกลับเป็นของจริง จากทั้งเมืองหนานเขานั้นคือคนต่างสกุลที่ได้รับของขวัญวันเกิดจากโห้หลีเฉินเป็นคนแรกจริงๆ

หลังจากวันนี้ไป ชื่อเสียงของเขาในเมืองหนานจะต้องพุ่งสูงขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย ธุรกิจเองก็คงจะดีขึ้นถึงสิบเท่า

โห้หลีเฉินยกยิ้มด้วยทีท่าสงบนิ่ง