สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 845

ราวกับมีเปลวไฟจุดขึ้นมาในตอนนี้ แม้แต่อุณหภูมิในอากาศก็ร้อนระอุขึ้นมาไม่น้อย

กู้จื่อเฟยกินบะหมี่แล้ว ก็เงยหน้าขึ้นมาพูด

“รสชาติไม่ดี ใส่เกลือเยอะเกินไป……”

ยังไม่ทันพูดจบ เธอก็หันไปสบตากับสายตาดำมืดของเย้นโม่หลินที่อยู่ใกล้กันมากอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

ราวกับว่าตารู้สึกร้อนผ่าว เปลวไฟแผดเผามาถึงใจของเธอในทันที

เธอเพิ่งพบว่า เธอมัวแต่สนใจที่จะชิมรสชาติของบะหมี่ กลับลืมสังเกตระยะห่างว่าร่างกายของเธอเข้าไปใกล้มากเกินไป

แล้วระยะห่างเท่านี้ มันใกล้ซะจนทำให้เธอใจสั่น ร้อนผ่าวซะจนใจเตลิดเปิดเปิงไปหมด

“ฉัน ฉัน……”

กู้จื่อเฟยเปิดปากพูดด้วยความตื่นตกใจ แต่กลับเขินอายจนพูดออกมาไม่เป็นประโยค

เธอรีบถอยหลังกลับไปอย่างทันที เพิ่งจะได้ขยับ ข้อมือกลับถูกฝ่ามือใหญ่ของผู้ชายคว้าเอาไว้ก่อน

“อย่าขยับ”

เย้นโม่หลินมองกู้จื่อเฟยด้วยสายตานิ่งขรึม สายตาที่นิ่งลึกราวกับทะเลสาบที่ลึกจนไม่เห็นก้นบึ้ง ที่กำลังจะดูดคนลงไป

ระหว่างที่พูด ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็เหมือนจะขยับเข้ามาข้างหน้า

กู้จื่อเฟยมองเขาอย่างอึ้งตะลึง รู้สึกได้ถึงลมหายใจที่เข้ามากระทบที่หน้าของตัวเอง รู้สึกตกใจซะจนใจหยุดเต้น

เขา เขาจะทำอะไร?

หัวสมองที่ตื่นตกใจของเธอว่างเปล่า เธออึ้งตะลึงไป

เวลาก็ราวกับว่าสูญหายไปแล้วในตอนนี้ ทุกอย่างในโลก ในสายตา มีเพียงแค่สิ่งที่ไม่สามารถควบคุมเอาไว้ได้ตรงหน้านี้เท่านั้น

อากาศก็ร้อนอบอุ่นและหนาแน่นขึ้นมา

บรรยากาศกำลังพอดี

ในเวลานี้ เสียงตำหนิของผู้ชายกลับดังขึ้นมากะทันหัน“พวกลูกกำลังทำอะไร?！”

เหมือนกับฟ้าร้อง ทำให้เธอตกใจจนดึงวิญญาณที่ล่องลอยไปกลับคืนมาที่ตัว

กู้จื่อเฟยสลัดมือของเย้นโม่หลินออกอย่างแรง ถอยห่างออกมาด้วยความตื่นตกใจ สีหน้าแววตาสั่นไม่นิ่ง

เธอพูดตอบกลับไปด้วยความตื่นตกใจ“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร”

พูดพลาง ก็หันมองไปยังต้นตอของเสียง ก็เห็นกู้หรงที่กำลังสวมชุดนอนก้าวเท้าเดินตรงเข้ามาด้วยความประหลาดใจ

คิ้วขมวด สีหน้าเข้มงวดที่ไม่ค่อยเห็นบ่อยๆ

พอนึกถึงภาพเมื่อตะกี้นี้ กู้จื่อเฟยก็ใจเต้นเร็วขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่ รู้สึกว่าตัวเองอึดอัดสุดๆ

เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าเมื่อกี้ขืนปล่อยต่อไปล่ะก็ ระหว่างเธอกับเย้นโม่หลินจะเกิดอะไรขึ้น?

“พ่อ พ่อมาได้ยังไง? พวกเรารู้สึกหิว ก็เลยกำลังกินมื้อดึกกันอยู่เลย พ่อจะกินสักหน่อยไหม?”

กู้หรงมองถ้วยบะหมี่ที่วางอยู่ตรงหน้าของพวกเขา สีหน้ากลับไม่ได้ดีขึ้นมาแม้แต่น้อย

เมื่อตะกี้เขาเห็นกับตาตัวเองแล้ว กู้จื่อเฟยกำลังกินบะหมี่ในถ้วยของเย้นโม่หลิน！

แถมทั้งสองคนก็ใกล้กันขนาดนั้น ใกล้ชิดกันแบบนั้น แทบจะจูบกันอยู่แล้ว

ถ้าเขาไม่มาล่ะก็ ไม่แน่ว่าหนุ่มสาวสองคนนี้อาจจะฉวยโอกาสในช่วงเวลาค่ำคืนที่เงียบสงัดแบบนี้ทำอะไรกันก็เป็นได้

แต่ กู้จื่อเฟยมีแฟนอยู่แล้ว จะทำแบบนี้กับเย้นโม่หลินได้ยังไงล่ะ！

ไม่ได้นะ！

กู้หรงเดินเข้ามา คว้าข้อมือของกู้จื่อเฟยเอาไว้ พร้อมกับพูดขึ้นอย่างเข้มงวดจริงจัง

“พ่อมีเรื่องจะคุยกับลูก ลูกตามพ่อมา”

พูดพลาง เขาก็จูงกู้จื่อเฟยกำลังจะเดินไป

กู้จื่อเฟยขัดขืนด้วยสัญชาตญาณ“หนูยังกินบะหมี่ไม่……”

“สิ่งที่พ่อจะพูดสำคัญกว่า”

กู้หรงจูงกู้จื่อเฟยออกไปโดยที่ไม่สนอะไรทั้งสิ้น

กู้จื่อเฟยสู้แรงของพ่อตัวเองได้ที่ไหน ถูกลากไปขนาดนั้น จึงทำได้แค่เดินตามไปเท่านั้น