สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 844

ขณะที่เธอกำลังกุมหัวไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดีอยู่นั้น จู่มือถือก็มีเสียงติ๊ดๆดังขึ้น

เป็นข้อความล่าสุดในQQ

เธอเปิดมือถือออกดู ก็เห็นว่าบัญชีของตัวเองถูกดึงเข้าไปในกลุ่มที่ชื่อว่าคนนอนดึก

เป็นพวกคนที่น่าเบื่อดึงเธออีกแล้วเหรอ?

กู้จื่อเฟยกำลังจะปิดมือถือ ในตอนนี้เอง ในกลุ่มกลับมีคนส่งข้อความมาหนึ่งข้อความ

เย้นหว่าน：พี่ พี่ให้ฉันสร้างกลุ่มดึกๆดื่นๆทำไมกัน?

พอเห็นชื่อในอินเทอร์เน็ตที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี กู้จื่อเฟยก็รู้สึกตกใจไม่น้อย เย้นหว่านเป็นคนสร้างกลุ่มเหรอ

แถมเพิ่งจะพูดว่า พี่ด้วย?

หรือว่าเย้นโม่หลินก็อยู่ในกลุ่มนี้?

กู้จื่อเฟยใจเต้นเร็วขึ้นมาก รีบเปิดดูสมาชิกในกลุ่มอย่างรวดเร็ว เห็นรายชื่อสมาชิกในกลุ่มห้าคนอย่างที่คิดไว้

ล้วนแต่เป็นชื่อจริงๆทั้งนั้น เย้นหว่าน โห้หลีเฉิน ป่ายฉีและเย้นโม่หลิน

เป็นกลุ่มของพวกเขาห้าคน

แถมเย้นโม่หลินก็เป็นคนเสนอให้สร้างกลุ่มด้วย เย้นโม่หลินคิดจะบอกอะไรอย่างนั้นเหรอ?

กู้จื่อเฟยมองจ้องหน้าจออย่างจริงจังทันที เรียกได้ว่าใจจดใจจ่อก็ว่าได้

รออยู่สักพัก เย้นหว่านก็ส่งข้อความมาอีก

เย้นหว่าน：?

เย้นหว่าน：พี่ ยังอยู่ไหม? นอนแล้วเหรอ?

เย้นโม่หลิน：ยัง

ผ่านไปสักพัก เขาก็ส่งมาอีกหนึ่งข้อความ

เย้นโม่หลิน：ใครจะกินมื้อดึก?

พอเห็นคำว่ามื้อเด็ก ใจของกู้จื่อเฟยก็เต้นเร็วขึ้นมาทันที

เย้นโม่หลินให้เย้นหว่านสร้างกลุ่มดึกๆดื่นๆ ก็เพื่อจะถามเรื่องอาหารมื้อดึกเนี่ยนะ?

พอคิดถึงการนัดกินมื้อดึกในคืนนี้ของพวกเขา นิ้วมือของกู้จื่อเฟยก็กดตรงแป้นพิมพ์ไว้แน่น ลังเลว่าจะส่งข้อความตอบกลับไปว่าเธอเตรียมที่จะไปทำแล้ว

ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ว่าจะส่งไปตอนนี้หรือว่ารอสักพักแล้วค่อยส่งไปอยู่นั้น ในตอนนี้เอง บนหน้าจอก็มีข้อความอื่นเด้งขึ้นมา

เย้นหว่าน：ฉันไม่กิน

โห้หลีเฉิน：ผมไม่กิน

ป่ายฉี：……

ป่ายฉี：ผมไปกินเป็นเพื่อนคุณก็แล้วกัน อยากกินอะไร ผมจะเรียกพ่อครัวมาทำให้

มองข้อความที่ป่ายฉีส่งมา ใจที่เต้นอยู่ของกู้จื่อเฟย ก็หยุดลงทันที

ตั้งหน้าตั้งตารอคอยมาตั้งนาน จู่ๆก็พังลงซะอย่างนั้น

ถ้าป่ายฉีเรียกพ่อครัวให้มาทำอาหารให้กับเย้นโม่หลินล่ะก็ นั่นก็ไม่จำเป็นต้องให้เธอมาต้มบะหมี่แล้ว แถมป่ายฉีก็ไปกินมื้อดึกเป็นเพื่อนกับเย้นโม่หลินแล้วด้วย เธอก็ยิ่งไม่จำเป็นต้องโผล่หน้าไปอีก

ดังนั้น เธอที่ตอนบ่ายอุตส่าห์คิดไว้ดิบดีแล้วว่าจะต้มบะหมี่แบบไหนให้เขากิน ก็เสียเปล่า

ในใจว่างเปล่าทันที มันเต็มไปด้วยความผิดหวังอย่างบอกไม่ถูก

กู้จื่อเฟยมือวางต่ำลงด้วยความท้อแท้ ในใจรู้สึกหดหู่ ความรู้สึกที่ถูกทำให้พ่ายแพ้อีกครั้งแบบนั้นมันทำให้เธอยากที่จะรับไหว

เธอเริ่มกลับมาคิดทบทวนกับตัวเอง ว่าช่วงหลายวันมานี้ เธอเริ่มคิดมากเกินไปหรือเปล่า……

“ติ๊งต่อง”

มือถือมีเสียงข้อความดังเข้ามา

เย้นโม่หลิน：นายลดความอ้วน ห้ามกินมื้อดึก

ป่ายฉี：???

เขาที่อยู่หน้าจอมือถืออึ้งตกใจ เขาออกกำลังกายมาทั้งวัน รูปร่างสมส่วนสมบูรณ์แบบที่สุด แม้แต่กล้ามเนื้อไม่มีขาดไม่มีเกินมาแม้แต่นิดเดียว จำเป็นต้องลดความอ้วนตั้งแต่เมื่อไร?

ตอนที่ป่ายฉีกำลังคิดที่จะพูดอธิบายเกี่ยวกับรูปร่างของตัวเองอยู่นั้น ก็เห็นเย้นโม่หลินส่งข้อความมาอีกหนึ่งข้อความ

เย้นโม่หลิน：@กู้จื่อเฟย กินมื้อดึกไหม?

กู้จื่อเฟยมองหน้าจอมือถืออย่างอึ้งตกใจ เธอเหมือนกับกำลังนั่งรถไฟเหาะที่น่าตื่นเต้นอยู่ อยู่ในสภาวะที่กำลังตกตะลึง

เธอคิดไม่ถึงว่า เย้นโม่หลินจะแท็กเธอ ถามเธอว่ากินมื้อดึกไหม

ดังนั้น ที่ป่ายฉีไม่ไป หรือว่าจะเป็นแผนเดิม?

อารมณ์ขุ่นมัวในใจเริ่มสดใสขึ้นมาอีกครั้ง