สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 854

เย้นโม่หลินกับกู้จื่อเฟยทั้งสองคนเหมือนต้องมนต์ คนหนึ่งแววตาเป็นประกาย คนหนึ่งร่างกายแข็งทื่อมองนอกหน้าต่าง อึ้งทื่อจนไม่กล้ามองฝ่ายตรงข้ามแม้แต่น้อย

แต่ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างเชื่อมโยงกันอยู่

บรรยากาศแบบนี้ จนถึงรถจอดลง ก็ไม่ได้กระจายหายไป

พวกเขาตามรถของท่านฝู้รองมาถึงโรงแรมน้ำพุร้อนแห่งหนึ่ง กำลังจะขับเข้าไป แต่ถูกป้อมยามขวางไว้ข้างนอก

ยามหน้าประตูถามอย่างมีมารยาท

“ทุกท่านต้องขออภัยด้วย โรงแรมของเราถูกคนเหมาแล้ว เข้าไปไม่ได้”

โรงแรมน้ำพุร้อนแห่งนี้เป็นโรงแรมหรูระดับห้าดาว มีอยู่เจ็ดชั้น หลายสิบห้องนอน มีคนเข้าออกทุกวัน จำนวนแขกเยอะมาก

จำนวนเงินในการเหมาโรงแรม พูดได้ว่าร่ำรวยหรูหรามาก

ถ้าเดาไม่ผิด คนที่เหมาโรงแรมนี้ ก็คือท่านฝู้รอง

เขาวิ่งมาเหมาสถานที่ถึงตรงนี้ทำไม?

เว่ยชีจึงต้องขับรถกลับมา จอดอยู่ข้างทาง

เขาหันหน้า มองไปที่โห้หลีเฉินแล้วถามว่า

“คุณชาย ตอนนี้ทำยังไงดีครับ? เข้าไปในฐานะของแขกตอนนี้เข้าไม่ได้ ต้องติดต่อเถ้าแก่ไหม?”

“อืม”

โห้หลีเฉินพยักหน้า

ฐานะของแขกเข้าไปไม่ได้ ก็ต้องใช้วิธีอื่น

เว่ยชีโทรศัพท์ทันที เพียงครู่เดียว ก็วางสาย

เขาพูดกับโห้หลีเฉินว่า

“คุณชาย ประธานหวังบอกว่า แขกคนนี้เหมาสถานที่ครึ่งเดือนเต็มๆ และขอรักษาความเป็นส่วนตัวอย่างเต็มร้อย ห้ามคนภายนอกเข้าไปเด็ดขาด

ถ้าหากคุณอยากเข้าไป สามารถเปิดประตูเล็กให้ได้ แต่ทางที่ดีอย่าให้คนอื่นเห็น ต้องปลอมตัวหน่อย

ตอนนี้กล้องวงจรปิด ก็ถูกท่านฝู้รองควบคุมทั้งหมดแล้ว”

ถ้าเป็นคนอื่น เรื่องธุรกิจที่ตอบตกลงกับคนอื่นแล้ว ก็ต้องไม่ให้คนอื่นเข้าไปแน่นอน แต่ฝ่ายตรงข้ามคือโห้หลีเฉิน

ถึงแม้จะเสี่ยงอันตรายกับเรื่องชื่อเสียงเสื่อมเสีย เขาก็ต้องให้เกียรติโห้หลีเฉิน

เย้นหว่านพูดอย่างสงสัย “ต้องปลอมตัวยังไงถึงจะหลบกล้องได้?”

เว่ยชีมองโห้หลีเฉินอย่างลังเล ลังเลไปสามวินาที แล้วถามด้วยเสียงเบา

“อาจจะ......ต้องให้พวกคุณแต่งตัวเป็นพนักงานแล้ว”

ภายในรถ เงียบไปครู่หนึ่ง

สายตาของเย้นหว่านหรือกู้จื่อเฟย มองไปที่โห้หลีเฉินและเย้นโม่หลินพร้อมกัน

คุณชายสองท่านนี้ ต้องแต่งตัวเป็นพนักงานเสิร์ฟอาหารเสิร์ฟเหล้า ภาพนั้น แค่คิดก็รู้สึกว่าย้อนแย้งมาก

แต่เย้นหว่านกลับตาเป็นประกาย จับแขนของโห้หลีเฉินไว้ พูดอย่างตื่นเต้น

“โห้หลีเฉิน ฉันยังไม่เคยคุณแต่งกายใส่เสื้อเป็นพนักงานเสิร์ฟเลย อยากเห็นจังเลย”

โห้หลีเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย “อยากเห็นอะไร?”​

ระหว่างพูด นิ้วมืออันเรียวยาวของเขาจับคางของเธอไว้ บังคับให้เธอเข้าใกล้เขา

เขายิ้ม “ให้ผมเทเหล้าให้คุณ หรือให้ทำบริการ?”

สีหน้าเย้นหว่านแดงก่ำทันที คนทั้งคนรู้สึกไม่ดีแล้ว

ผู้ชายคนนี้ป่าเถื่อนเกินไปแล้ว พูดอะไรไม่ถูกใจคำเดียวก็แบบนี้ ในรถยังมีคนอื่นอยู่ด้วย

เย้นหว่านผลักมือของเขาออกด้วยความโมโห หน้าแดงก่ำแล้วขยับตัวไปใกล้ประตูรถ ไม่สนใจเขาแล้ว

จากนั้น เว่ยชีขับรถ ขับไปที่ประตูเล็กของโรงแรมน้ำพุร้อน

หลบกล้องวงจรปิดตลอดทาง จนถึงห้องพนักงาน

ด้านในมีผู้จัดการคอยต้อนรับแล้ว เตรียมชุดพนักงานไว้สี่ชุดตามขนาดของพวกเขา

ผู้จัดการพูดอย่างเคารพ “คุณโห้ ต้องขอโทษจริงๆ ต้องลำบากพวกคุณแล้ว เดี๋ยวถ้าพวกคุณต้องการทำเรื่องอะไร ผมจะให้ความร่วมมือเต็มที่”

นี่เป็นคำสั่งจากเจ้านายของพวกเขา ฟังคำสั่งของโห้หลีเฉินทุกอย่าง ถึงแม้ว่าโห้หลีเฉินจะให้เขาโยนแขกออกไป

โห้หลีเฉินมองดูเสื้อผ้าที่เนื้อผ้าธรรมดา ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

หน้าผากของผู้จัดการเหงื่อท่วมหัว รีบพูดอธิบายทันที