สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 856

“เธอมองอะไรของเธอ?”

ชายหนุ่มหรี่ตาอย่างเกียจคร้าน ตะโกนถามขึ้นมากะทันหัน

เย้นหว่านที่กำลังเทเหล้าตกใจจนมือสั่น เทเหล้าลงบนโต๊ะ

เธอรีบกู้สถานการณ์ “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ.......”

“ฉันถามว่าเธอลับๆล่อๆมองอะไร”

ชายหนุ่มเห็นได้ชัดว่าโมโหบ้างแล้ว พยุงตัวขึ้นยื่นมือไปจับแขนของเย้นหว่านไว้ บังคับให้เธอโน้มตัวไปข้างหน้า

เอวแนบอยู่ที่โต๊ะ ชนเหล้าจนล้ม

ทันใดนั้นวุ่นวายไปหมด

เย้นหว่านตกใจ คิดไม่ถึงว่าอยู่ดีๆจะเกิดสถานการณ์แบบนี้ขึ้น พยายามตั้งสติอธิบาย

“คุณผู้ชาย ฉันไม่ได้ดูอะไรจริงๆ”

“ยังจะแก้ตัวอีก สายตาเธอไม่ได้อยู่เฉยๆเลย”

ผู้ชายด่าอย่างมั่นใจ มือที่จับแขนของเย้นหว่านก็ใช้แรงเพิ่มขึ้น “เธอเป็นใคร? ดูแล้วรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตา”

เย้นหว่านหวาดกลัวในใจ คุ้นหน้า?

เธอแต่งหน้าเข้มขนาดนี้แล้ว ผู้ชายคนนี้ยังจำเธอได้อย่างนั้นเหรอ?

ถ้าหากจำได้ว่าเธอคือเย้นหว่าน พวกเขาทุกคนก็จะถูกจับได้

เย้นหว่านรีบผลักมือของผู้ชายออก อยากถอยออกห่าง

“คุณผู้ชาย ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ฉันเป็นแค่พนักงานเล็กๆคนเดียวเท่านั้น ขอโทษด้วย คุณอย่าทำให้ฉันลำบากใจเลย ฉันไปเรียกผู้จัดการมา”

พูดไป เย้นหว่านก็หันตัวจะเดินออกไป

เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว แผนการร้อยแปด ออกไปก่อน

จากนั้น เธอเดินไปแค่สองก้าว ชายหนุ่มก็เหยียบโต๊ะกระโดดข้ามมา ขวางทางเย้นหว่านไว้

เขาพูดอย่างโมโหโหดเหี้ยม

“อยากหนี? ไม่ได้ง่ายอย่างนั้น เธอพูดมาให้รู้เรื่อง เธอเป็นใครกันแน่? เป้าหมายที่เข้ามาคืออะไร”

แต่ละคำพูดที่บีบถามอย่างมั่นใจนั้น

เย้นหว่านร่างกายทั้งเกร็งทั้งตื่นเต้น คนทั้งคนรู้สึกไม่ดีไปหมดแล้ว

ผู้ชายคนนี้ความระแวงจะสูงเกินไปหน่อยไหม

เธอกระวนกระวายทำอะไรไม่ถูก จากนั้นผู้ชายก็เข้ามาโดยตรง ยื่นมือจับแขนของเธอไว้

แรงของเขาเยอะมาก ทันใดนั้นเย้นหว่านรู้สึกถึงความเจ็บปวดจากแรงบีบที่แขน

เย้นหว่านขัดขืนอย่างรีบร้อน “ฉันไม่ได้ทำจริงๆ คุณผู้ชาย คุณปล่อยฉัน”

“เธอไม่พูดไม่เป็นไร ฉันมีวิธีทรมานจนให้เธอพูด”

ผู้ชายพูดอย่างโหดเหี้ยม มือข้างหนึ่งยกสูงขึ้น กำลังจะตบไปที่หน้าของเย้นหว่าน

เย้นหว่านตกใจอย่างหนัก ใบหน้าซีดไปทั้งหน้า

ด้วยเรี่ยวแรงของเธอแล้ว ขัดขืนผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย

ตามองฝ่ามืออันโหดเหี้ยมนั้นกำลังจะตบลงมาที่หน้าของเธอ........

“ปัง”

เสียงแตกดังขึ้น ตามมาด้วยขวดเหล้าแตกกระจาย เหล้าไหลลงมาจากด้านหลังคอของผู้ชายคนนั้น

ท่าทางจะตบหน้าคนอื่นของผู้ชายก็ชะงักอยู่กับที่

เขากัดฟันหันกลับไป “เธอกล้าทุบฉัน.......”

“ปัง”

คำพูดยังพูดไม่จบ กู้จื่อเฟยก็หยิบเหล้าอีกขวดทุบที่หัวของเขา

ผู้ชายกลอกตา สลบล้มลงไปกับพื้น

คนขับรถผู้ชายอีกคนก็รีบลุกขึ้น ด่าว่า “นางผู้หญิงบ้าสองคนนี้ กล้าทำร้ายคนเหรอ”

พูดไป เขาก็ดึงแขนเสื้อลุกขึ้นยืน

เย้นหว่านขนหัวลุก จัดการไปหนึ่ง ยังเหลืออีกหนึ่ง

“รีบไปเถอะ”

กู้จื่อเฟยดึงตัวเย้นหว่านจะวิ่งออกไป

เรื่องในวันนี้ เกรงว่าคงจะทำอะไรไม่ได้แล้ว

สถานการณ์ในตอนนี้ พวกเธอวิ่งออกไปอย่างปลอดภัยสำคัญที่สุด