สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 861

จากนั้นเธอก็ตกตะลึงไปทั้งตัว

ไม่มีอะไรมากไปกว่าคำว่าน่าเหลือเชื่อแล้ว

เธอไม่กล้าจะเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าคนที่เห็นจะเป็นเย้นโม่หลิน เดิมทีเธอคิดว่าจะต้องผ่านไปอย่างพอดิบพอดี แต่เธอไม่อาจมองข้ามเสื้อที่ยุ่งเหยิงต่างจากปกติของเขา ทั้งยังมีรอยจูบที่พรมอยู่บนคอไปได้

ดูไปแล้วก็คล้ายคลึงกับกู้จื่อเฟย หรือบางทีอาจจะหนักกว่ากู้จื่อเฟยเสียอีก

ดังนั้น คนที่รังแกกู้จื่อเฟยเมื่อคืนนี้ก็คือพี่ชายแท้ๆ ของเธอ เย้นโม่หลินงั้นเหรอ?

นั่น นั่นมันเป็นไปได้ยังไง?

ต่อให้พี่ชายของเธอจะชอบกู้จื่อเฟยโดยไม่รู้ตัวเอง แต่เขาก็ควบคุมตัวเองได้ดีมาก และยิ่งเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้มาก ยังอยู่ในความคิดที่ว่าต้องเข้าเรือนหอถึงจะนอนได้

จะไปทำเรื่องอย่างการนอนด้วยกันก่อนที่จะแต่งงานได้ยังไง?

เย้นหว่านเบิกตากว้าง แทบจะหาเสียงของตัวเองไม่เจอ "พวกเธอ พวกเธอทำ...ทำ..."

อะไรแบบนั้นกันแล้วจริงๆ เหรอ?

ถามไม่ออก แต่หัวใจที่ตกตะลึงของเธอแทบจะกระเด็นออกมาจากคอหอยแล้ว

ใบหน้าหล่อเหลาของเย้นโม่หลินหม่นลง ราวกับท้องฟ้าอึมครึมก่อนพายุฝนจะมา

เขามองกู้จื่อเฟยและมองไปที่เย้นหว่านอีกที น้ำเสียงไม่หนัก แต่กลับส่งเสียง"อืม"ออกมาอย่างเฉียบขาด

เสียงนั้น ก็เหมือนค้อนหิน

เรื่องฟลุ๊คทั้งหมดในหัวสมองของเย้นหว่าน มันได้กลายเป็นความจริงไปแล้ว

พี่ชายเธอพากู้จื่อเฟยไปนอนด้วยจริงๆ เข้าแล้ว!

พระเจ้า ช่างเป็นพัฒนาการที่เหนือความคาดหมายเกินไปแล้ว

เธอไม่รู้เลยจริงๆ ว่าควรจะดีใจหรือตกใจดี และพูดประโยคหนึ่งออกมาจากปากโดยไม่รู้ตัว

"พวกเธอสมยอมงั้นเหรอ...อะอื้ม!"

ยังไม่ทันจะได้พูดจบ มือเล็กเย็นเฉียบข้างหนึ่งก็มาปิดปากเย้นหว่านอย่างรีบร้อน

กู้จื่อเฟยพูดด้วยความตื่นตระหนก "เสี่ยวหว่าน ไม่ต้องพูดแล้ว"

เธออับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีแล้ว

คิดแค่อยากโดดตึกไปซะเลย

เย้นโม่หลินมองใบหน้าเล็กที่ซีดเซียวและสายตาที่หลบเลี่ยงของกู้จื่อเฟย ก็รู้สึกเหมือนในอกมีหมอกหนาปกคลุม ทำให้เขาคลำไม่เจอมองไม่เห็น

ความหวาดกลัวที่อดกลั้นไว้

เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน หรือเธอคิดจะหนีไปทั้งแบบนี้กัน?

การหลบหนีนั้นไม่ใช่หนทาง

เย้นโม่หลินจ้องมองกู้จื่อเฟยตรงๆ และเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจังอย่างที่สุด

"กู้จื่อเฟย เรามาคุยกัน...."

"เมื่อคืนพวกเราหมดสติไป ท่านฝู้รองได้ส่งคนมาตรวจดูรึเปล่า? เขาเจออะไรไหม? ตอนนี้เขายังอยู่ในห้องลับส่วนตัวอยู่รึเปล่า?"

กู้จื่อเฟยขึ้นเสียงดังเอ่ยขัดคำพูดของเย้นโม่หลิน พูดรวบสามคำถามเข้าด้วยกันแบบไม่เว้นช่วงหายใจ

เย้นโม่หลินขมวดคิ้วแน่น มองไปที่กู้จื่อเฟยด้วยแววตาซับซ้อนอย่างยิ่ง

เกิดความเงียบขึ้นในอากาศ

เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ตั้งใจจะตอบคำถามนั้นของกู้จื่อเฟย

เมื่อล้มเหลวในการเปลี่ยนหัวข้อสนทนาจึงเกิดเดดแอร์ขึ้น กู้จื่อเฟยคิดถึงความเป็นไปได้ที่จะหนีต่ออย่างหงุดหงิด ในตอนนั้นเอง เสียงเบาๆ ของป่ายฉีก็ดังขึ้น

"เมื่อคืนตอนนี้พวกนายนอนหลับ ฉันก็ตรวจสอบมาแล้ว ข้อมูลการโอนเงินเพิ่มของฝู้เหวยข่ายล้วนส่งออกจากที่นี่

พวกเราปล้นข้อมูลมาแล้ว การจะถอดรหัสยังจำเป็นต้องใช้เวลาอีกหน่อย

แต่ว่า ขอแค่ถอดรหัสออกมา แหล่งกำเนิดเงินทุนนี้ก็จะกระจ่าง ตัวตนของฝู้เหวยข่ายคือตระกูลไหนและสถานที่ใดก็จะยืนยันได้90%แล้ว"

ข่าวนี้สำหรับพวกของเย้นหว่านแล้วมันคือความคืบหน้าอย่างทะลุทะลวงทีเดียว

แต่ตอนนี้ไม่มีใครสนใจเรื่องนั้น

สายตาของเย้นโม่หลินจ้องเขม็งไปยังกู้จื่อเฟย ภายในริมฝีปากบางที่เม้มแน่นราวกับจะมีคำพูดอันน่ากลัวเอ่ยออกมาได้ทุกเมื่อ

แต่กู้จื่อเฟยนั้นไม่อยากจะฟังแม้แต่คำเดียว

เธอใจเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นหนัก และรีบตอบรับคำพูดของป่ายฉี