สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 869

เย้นหว่านเมื่อเห็นแบบนั้นก็รู้สึกตกใจ อกสั่นขวัญหนี ฝู้เหวยข่าย บ้าไปแล้ว ไม่นึกเลยว่าจะกล้าใช้มีดข่มขู่กู้จื่อเฟย!

"โห้หลีเฉิน ทำยังไงดี? ให้จื่อเฟยได้รับบาดเจ็บไม่ได้นะ!"

เย้นหว่านพูดอย่างกังวลใจและตื่นตระหนกอย่างมาก

เย้นโม่หลินหรี่ตามอง แต่สีหน้ากลับดูเงียบสงบ ไม่เดือดเนื้อร้อนใจ

เขาลูบผมของเย้นหว่านเบาๆ "ไม่ต้องเป็นห่วงนะ หล่อนเป็นผู้หญิงของพี่ชายเธอ พี่ชายของเธอจะดูแลหล่อนเป็นอย่างดี" "แต่ว่า...."

เย้นหว่านยังคงไม่สบายใจ เขาใช้กริซแล้วนะ มีดดาบไม่มีตา ถ้ามือของฝู้เหวยข่ายลั่น อาจทำให้กู้จื่อเฟยได้รับบาดเจ็บ

เย้นหวานเป็นห่วงอย่างมาก เมื่อฝู้เหวยข่ายเห็นเย้นโม่หลินหยุดก็ถอนหายใจโล่งอกทันทีราวกับว่าพึ่งรอดจากความตาย บอดี้การ์ดของเขาถอยห่างออกมาเล็กน้อย พวกบอดี้การ์ดตั้งท่าเตรียมต่อสู้จ้องมองไปที่เย้นโม่หลินอย่างประหม่า

คนคนนี้น่ากลัวมากจริงๆ พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้กันเลย

แต่ทว่า เมื่อมีตัวประกันอยู่ในมือ ก็พลิกสถานการณ์ได้ทันที

ฝู้เหวยข่ายมองไปที่เย้นโม่หลินอย่างเย็นชา ขึ้นเสียงและพูดจาแย่ๆใส่

"เย้นโม่หลิน นายถอยหลังไปเดี๋ยวนี้ แล้วส่งท่านรองของฉันมา"

ท่านรอง? ฝู้หงน่ะเหรอ?

เย้นโม่หลินแสดงสีหน้าเย็นชา น้ำเสียงเหน็บแนม พูดโดยไม่ลังเลเลยสักนิด "เขา ตอนนี้น่าจะตายไปแล้วล่ะ" น้ำเสียงที่ดูถูกนั้นเหมือนกับคนที่ตายนั้นเป็นมดตัวหนึ่งที่อยู่ข้างถนน กลับทำให้ ฝู้เหวยข่ายมืดบอด และตกตะลึง

ตายแล้วเหรอ? "สิ่งที่นายพูดมันจริงรึเปล่า?"

ฝู้เหวยข่ายไม่อยากจะเชื่อเลย ท่านฝู้รองเป็นคนแบบไหนกัน เขาเป็นคนที่มีอำนาจควบคุมทั้งหมดในตระกูล นอกจากผู้นำตระกูลแล้ว เขาก็เป็นคนที่เก่งที่สุด ข้างกายของเขาก็ยังมีคนปกป้องจำนวนมาก เป็นไปได้ยังไงที่จะตายง่ายๆ แบบนี้ แต่สิ่งที่ทำให้เขาหนาวเหน็บจากก้นบึ้ง คือแม้ว่าเขาจะตั้งคำถามกับตัวเอง แต่เมื่อเห็นเย้นโม่หลินแบบนั้นแล้ว เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่เชื่อผู้ชายที่สูงส่ง หยิ่งยโส ที่เดิมทีไม่น่าจะโกหกเขาได้เลย

กู้จื่อเฟยรู้สึกได้ถึงร่างกายที่แข็งทื่อด้วยความกลัวของฝู้เหวยข่ายที่ล็อกตัวเธออยู่อย่างเห็นได้ชัด ตื่นตระหนกจนแม้แต่ที่มีดสั้นในมือของเขาก็ถือได้ไม่มั่นคง มีดคมแกว่งไปมาอยู่ที่คอของเธอเหมือนกับว่าผิวหนังของเธอจะถูกเชือดเฉือนได้ตลอดเวลา

กู้จื่อเฟยรู้สึกกังวล แม้กระทั่งการหายใจก็แผ่วลง เมื่อต้องเผชิญกับความเป็นความตาย ก็มีความหวาดกลัวและขี้ขลาดขึ้นมา แต่เมื่อเธอมองชายคนที่อยู่ไม่ไกล ในอกก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา เธอไม่อยากเป็นจุดอ่อนหรือตัวภาระของเขา เธอเอ่ยปากพูด

"ฝู้เหวยข่าย แผนการของนายมันพังไปแล้ว ฝู้หงถูกวางยาพิษและตายอย่างอนาถ นายจับฉันไปก็เอาไปแลกกับใครและมันไม่มีประโยชน์อะไรอีก"

" เธอหุบปากไปซะ!"

ฝู้เหวยข่ายพูดด้วยความโกรธเกรี้ยว มือนั้นออกแรงเล็กน้อยกรีดไปยังผิวหนังของกู้จื่อเฟย

เขาโกรธจนตาแดงไม่ใช่เพราะการสูญเสียญาติ แต่เพราะว่าเมื่อ ท่านฝู้รองเสียชีวิต เขาจะเสียคนที่สนับสนุนเขาในการทำสงครามการธุรกิจนี้ เขาไม่มีแหล่งเงินทุนก็จะพ่ายแพ้อย่างแน่นอน

จากนั้นทุกๆอย่างที่เขาทำมาจะสูญเปล่า ฝู้เหวยข่ายแทบจะบ้าตาย

ตาของเย้นโม่หลินหรี่ลงทันที การจ้องมองที่เย็นชานั้นเหมือนกับมีดที่กรีดลงที่ ฝู้เหวยข่าย

คราบเลือดบนคอของกู้จื่อเฟย ดวงตาของเขาเจ็บปวดเหมือนถูกทิ่มแทง

ไม่นึกเลยว่าฝู้เหวยข่ายจะกล้าทำร้ายกู้จื่อเฟย เขากำลังรนหาที่ตาย!

จิตสังหารของเย้นโม่หลินทะยานสูงขึ้น เขาก้าวขายาวย่างสามขุมมุ่งเข้าไปที่ ฝู้เหวยข่าย

ออร่าที่แผ่ออกมานั้นเปรียบเสมือนเทพอสูรที่ออกมาจากนรก