สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 87

บทที่ 87 ไม่อยากรับผิดชอบหรอ

มองดูตาของที่อึ้งทึ่งอยู่ ริมฝีปากของโห้หลีเฉินนั้นยกขึ้นโดยไม่มีริ้วรอยใดๆ แล้วสายตาก็เต็มไปด้วยความมืดมน

พูดด้วยเสียงแหบว่า” อยากจะเอาอีกหรอ”

อะไรคืออยากจะเอาอีกหรอ

แก้มของเย้นหว่านนั้นแดงไปหมด แล้วก็รีบหันหน้าหนีไป

เธอทำตัวไม่ถูกแล้ว “เมื่อวานเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดน่ะ คุณ คุณอย่าใส่ใจเลย”

ไม่รู้ว่าเมื่อวานเป็นบ้าอะไรกันแน่ ตอนบ้าคลั่งนั้นก็มุ่งแต่จะพุ่งเข้าหาโห้หลีเฉินอย่างเดียวเลย อยากจะทำแบบนั้นจนบ้าคลั่ง

สายตาของโห้หลีเฉินนั้นยิ่งหมองเข้าไปอีก น้ำเสียงฟังดูไม่พอใจ

“เข้าใจผิดหรอ คุณคิดจะไม่ผิดชอบงั้นหรอ”

พูดแล้ว เขาก็นั่งลงมา แล้วร่างที่สูงใหญ่ก็ทับลงมาบนตัวของเย้นหว่าน

เหมือนภูเขาที่กำลังมีไฟลุกอยู่

ตอนนี้เธอถึงได้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเขา เห็นแค่ว่าบนกล้ามของเขานั้นมีรอยเขียวช้ำเต็มไปหมด รู้สึกว่าเมื่อวานน่าจะเป็นศึกที่หนักหน่วงอยู่เหมือนกัน เธอบ้าคลั่งขนาดไหนกันเชียว

เย้นหว่านไม่กล้าสบตา แล้วยิ่งไปกว่านั้นคือรู้สึกว่าไม่มีหน้าที่จะไปสู้หน้าคนแล้ว

โห้หลีเฉินค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้เย้นหว่าน สายตาที่ลึกซึ้งนั้นดูก้าวร้าวจนน่ากลัว

“ผมไม่เคยเป็นคนที่ยอมใคร ใครทำอะไรไว้กับผม ผมจะเอาคืนเป็นสิบเท่าเลยล่ะ”

เอาคืนหรอ

เรื่องแบบนี้จะเอาคืนยังไงล่ะ

สัมผัสได้ถึงลมหายใจและอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเร่าร้อนที่มาปะทะกับใบหน้า ทำให้ความเร่าร้อนที่หลงเหลืออยู่ในร่างกายของเย้นหว่านนั้น ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง

ความรู้สึกแปลกๆ นั้นวูบวาบอยู่ในตัว

ใจของเธอยุ่งเหยิงร้อนรนไปหมด ก็ไม่ได้โง่จนไม่รู้ว่าผู้ชายนั้นกำลังสื่อถึงอะไร

แต่ว่า……

“โห้หลีเฉิน ฉันผิดไปแล้ว คุณอย่าขู่ฉันเลย”

เย้นหว่านมองดูโห้หลีเฉินด้วยหน้าตาที่น่าสงสาร บนใบหน้าที่เล็กๆ นั้นเต็มไปด้วยความกลัว แต่ไม่มีความแตกตื่นกับเรื่องนั้นเลยสักนิด

ถึงแม้เมื่อวานเธอจะควบคุมตัวเองไม่ได้ แต่ก็ยังจำได้ทุกอย่าง เธอทำถึงขั้นนั้นแล้ว โห้หลีเฉินยังยอมให้เธอแช่น้ำเย็นทั้งคืนแล้วก็ไม่แตะต้องตัวเธอด้วย ก็บอกได้ว่าจริงๆ แล้วเขาไม่ได้มีความอยากจะอะไรกับเธอตั้งแต่แรกแล้ว

อย่างน้อยในด้านนี้ เขาก็เป็นผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษคนนึงเหมือนกัน

หรือบอกได้ว่า เธอนั้น……ยังมีเสน่ห์ไม่พอที่จะให้คนอื่นรู้สึกด้วย

ไม่ว่ายังไง เธอก็เชื่อว่าตอนนี้เขาก็จะไม่แตะเนื้อต้องตัวเธอแน่นอน เย้นหว่านก็มั่นใจไม่น้อยเหมือนกัน

เธอเอาผ้าห่มมาคลุมที่ไหล่ของโห้หลีเฉิน ปกปิดรอยช้ำที่เขาทนดูไม่ได้ แล้วน้ำเสียงก็จริงใจเป็นพิเศษ

“คุณโห้หลีเฉิน ฉันจะไถ่โทษคุณ ขอแค่คุณบอกข้อเสนอมา อย่างมีเหตุผล ถ้าทำได้ ฉันตอบตกลงทุกอย่าง”

โห้หลีเฉินไม่ได้สนใจคำพูดของเขา มองดูสายตาของเย้นหว่านที่หมองลงกว่าเดิม พยายามระงับไฟในตัวทั้งคืน แล้วตอนนี้ก็ปะทุขึ้นมาอีก

เขาเม้มปาก แล้วก็ขยับเข้าไปใกล้เขา

หัวของเย้นหว่านเริ่มรู้สึกชา แล้วก็มองตามสายตาของโห้หลีเฉินลงไปที่อกของตัวเอง สักพักเขาก็นิ่งไปทั้งตัว

“อ๊ากก”

เสียงกรีดร้องนั้นดังขึ้น

เธอ เธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ไม่ได้ใส่อะไรเลย แล้วก็ยังเอาผ้าห่มให้เขาอีก

_____

เย้นหว่านอับอาย หัวเสียแต่เช้า จนไม่มีหน้าไปเจอคนแล้ว

เธอรีบไปล้างหน้าแปรงฟันให้เสร็จ แล้วก็ไม่กล้ามองโห้หลีเฉิน แล้วก็เดินออกไปจากห้องนอนก่อน