สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 888

"จะเปิดประตู หรือจะให้เผาร่าง？"

เหล่าบอดี้การ์ดที่เฝ้าประตูตัวสั่นกลัวพร้อมกัน

เผชิญหน้ากับผู้ชายแบบนี้ เสมือนเผชิญหน้าอยู่กับเทพสังหาร ทำให้แม้แต่ความโกรธแค้นที่พวกเขาอยากช่วยคุณท่านรองแก้แค้นก็ไม่กล้าเอ่ยถึง

ก็สั่นกลัวแบบนี้อยู่พักหนึ่ง บอดี้การ์ดที่นำหน้าจึงตะโกนอย่างกล้าๆ ขึ้นมา

"จะปล่อยให้มันทำให้ท่านรองของเราอัปยศอดสูแบบนี้ไม่ได้ ลงมือ แย่งตัวท่านรองกลับมา"

"แย่งตัวท่านรองกลับมา!"

คำพูดนี้ เสมือนยาเสริมสร้างความแข็งแกร่งจิตใจ หรือก็คือคำสั่ง ทำให้เหล่าบอดี้การ์ดที่ตกตะลึงและหวาดกลัว ปลุกจิตวิญญาณการต่อสู้ขึ้นมาใหม่อีกครั้งหนึ่ง

เนื่องจากพวกเขาต่างรู้ดี ถึงแม้ว่าจะกลัวผู้ชายข้างหน้ามากแค่ไหน พวกเขาต่างก็ไม่สามารถถอยกลับหลังได้ ปกป้องตระกูลฝู้ และรักษาศักดิ์ศรีของตระกูลฝู้เป็นหน้าที่ของพวกเขา

ครั้นแล้ว ภายใต้การนำของหัวหน้าบอดี้การ์ด คนกลุ่มหนึ่งจึงถือกระบอง มุ่งไปยังที่พวกโห้หลีเฉินอยู่กันแน่นขนัด

ตอนนี้ ข้างกายโห้หลีเฉินมีเพียงแค่เว่ยชี แล้วก็มีแค่บอดี้การ์ดไม่กี่คนเท่านั้น

เย้นหว่านนั่งอยู่ในรถ มองดูสถานการณ์ด้านนอกผ่านหน้าต่างรถ ถูนิ้วมือมาไปมาอย่างตึงเครียด

คนของโห้หลีเฉินน้อยขนาดนั้น ประจันหน้ากับบอดี้การ์ดที่เหี้ยมโหดพวกนั้น จะรับมือไหวหรือเปล่านะ?

คนเยอะแยะวุ่นวายไปหมด เขาจะได้รับบาดเจ็บหรือเปล่านะ?

นึกถึงวันนั้นเย้นโม่หลินชกต่อยไปหลายที ทักษะที่ปราดเปรียวและห้าวหาญนั่นย่อมสามารถบดทำลายบอดี้การ์ดพวกนี้ให้แตกละเอียดเป็นแน่ หากว่าเขาออกโรงก็วางใจได้หายหมดห่วง

แต่ว่า……

เย้นหว่านดูยังสุขสบายดีและพิงอยู่บนไหล่ของกู้จื่อเฟย เย้นโม่หลินที่ไม่มีท่าทีส่อให้เห็นว่าปลอดโปร่งแจ่มใส จู่ๆ ก็เหลือเพียงความผิดหวังในใจ

เย้นโม่หลินเมื่อคืนดื่มไปมากแค่ไหน เกรงว่ามากจนเมาหนักเป็นเวลาสามวันอย่างนั้น

"เสี่ยวหว่าน เธออย่ากังวลเลย โห้หลีเฉินของเธอน่ะ ไม่ใช่คนที่ถูกคนอื่นรังแกได้ง่ายๆ หรอกนะ"

ป่ายฉีอ่านความคิดของเย้นหว่านออก พลางหยอกล้อเธออย่างใคร่ครวญ

เย้นหว่านเป็นห่วงจนจิตใจว้าวุ่น

ส่วนเขากลับเป็นคนที่อยู่นอกสถานการณ์ มองดูอย่างทะลุปรุโปร่ง ทักษะของโห้หลีเฉิน คงไม่เพี้ยนไปกว่าเย้นโม่หลิน

คนพวกนั้นกล้าเข้าไป เป็นการรนหาที่ตายชัดๆ

แม้ว่าจะพูดแบบนี้ แต่ความต่างของจำนวนคน ทำให้จิตใจของเย้นหว่านอกสั่นขวัญแขวน คอยมองโห้หลีเฉินอย่างเป็นกังวล

กังวลว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บบ้างถูกชนบ้าง

จากนั้นเธอก็มองเห็น มุมปากของโห้หลีเฉินกระตุกยิ้มเย้ยหยัน นิ้วมือที่เห็นข้อต่อกระดูกชัดเจนกำลังเล่นไฟแช็กสีเงินอันหนึ่งอยู่ หมุนอยู่ในมือไปมา แสงไฟเดี๋ยวก็สว่างเดี๋ยวก็ดับ

ลักษณะท่าทีใคร่ครวญและไม่ทุกข์ไม่ร้อนนั่น กลับทำให้ผิวหนังทั่วทั้งร่างกายของเหล่าบอดี้การ์ดที่พุ่งเข้ามาตึงแน่น

หัวหน้าบอดี้การ์ดตะโกนดังขึ้นอย่างเคร่งเครียด "นายคิดจะทำอะไร？!หยุดนะ!ถ้าหากนายกล้าเผาท่านรองพวกเรา พวกนายก็อย่าได้คิดจะได้ออกไปจากที่นี่แบบมีชีวิต"

รอยยิ้มที่มุมปากของโห้หลีเฉินก็ยิ่งเย็นชาและเย้ยหยัน

มองตรงไปที่จิตใจพวกบอดี้การ์ดที่ลุกลี้ลุกลน

หัวหน้าบอดี้การ์ดตระหนักได้ถึงภัยอันตรายรุนแรง จึงรีบโต้ตอบกลับอย่างรวดเร็ว แผดเสียงพูดขึ้นเสียงดัง

"เร็วเข้า แย่งชิงร่างของท่านรองกลับมาโดยไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น"

โห้หลีเฉินมองกลุ่มคนที่โถมตัวเข้ามาอย่างเย็นชา นิ้วมือที่หมุนไฟแช็กทันใดนั้นก็ปล่อยออก……

ไฟแช็กที่จุดเป็นแสงไฟนั่น ก็ตกลงบนร่างของคุณท่านรอง ท่ามกลางสายตาตื่นตระหนกของทุกคน

ส่วนร่างของเขาที่เห็นได้ชัดว่าผ่านการราดน้ำมันมาแล้ว เมื่อโดนไฟ ทันใดนั้นก็ลุกขึ้นไหม้อย่างรุนแรง

ไฟลุกไหม้เผาร่างภายในชั่วพริบตา

ถึงขนาดที่บอดี้การ์ดที่พุ่งมาด้านหน้าถูกไฟลวกผิวหนังโดยไม่ทันตั้งตัว

พวกเขาถอยหลังอย่างรีบร้อน ส่วนคนที่อยู่ข้างหน้าทั้งหมดต่างหยุดชะงัก จ้องมองร่างที่ถูกเพลิงไฟเผาไหม้ภายในพริบตาอย่างเลื่อนลอย ในใจมีแต่ความสิ้นหวังอยู่ทั่วไปหมด

โหดเหี้ยมเหลือเกิน

กล้าเผาร่างที่ประตูทางเข้าตระกูลฝู้พวกเขา

พวกเขาไม่เคยพบเจอคนที่บ้าระห่ำอวดดีเช่นนี้มาก่อน แต่ละคนต่างไม่รู้ว่าควรจะตอบโต้กลับอย่างไรดี

"เกิดอะไรขึ้น？!"

คราวนี้ น้ำเสียงที่รีบร้อนและเด็ดขาดดังออกมาจากในสวน