สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 893

เธอเดินมาที่ตรงหน้าโห้หลีเฉินโดยตรง พร้อมมองเขาด้วยแววตาระยิบระยับ "คุยเสร็จหรือยังคะ?"

ถึงแม้ไม่ค่อยได้ยินเสียงคุยพูดกันของข้างนอก แต่พอเห็นพวกเขาไม่ได้ชกต่อยกันขึ้นมา แล้วมองท่าทีของฝู้ยวน เย้นหว่านก็พอดูเดาสถานการณ์ได้คร่าวๆแล้ว

เรื่องข้องเกี่ยวกับยาสมุนไพรของโห้หลีเฉิน เธอก็ยังไม่สบายใจอยู่ดี จำเป็นต้องได้ยินกับหูตัวเอง

โห้หลีเฉินพยักหน้า พร้อมพูดกับเธออย่างมีความอดทน "ตอนนี้ฝู้ยวนไปเอาหยิงหลิงให้ผมแล้ว พอทานหยิงหลิงลงไป ร่างกายของผมก็จะดีขึ้นอีกเยอะเลย"

"ดีจังเลยค่ะ"

ถึงแม้เป็นคำตอบที่อยู่ในความคาดหมาย แต่ได้ยินกับหูตัวเอง ก็ยังทำให้เย้นหว่านอดดีใจและกระดี๊กระด๊าไม่ได้อยู่ดี

ในที่สุดก็ได้ยกภูเขาออกจากอกเสียที

เวลาไม่ถึงครึ่งปี ก็หายาสมุนไพรตัวที่สองเจอแล้ว ยาสมุนไพรตัวที่สามก็ไม่ไกลแล้ว

ไม่นาน โห้หลีเฉินก็จะกลับมาเป็นคนที่แข็งแรงและอายุยืนยาวร้อยปีแล้ว

แต่เย้นหว่านยังคงมีความตื่นตัวอยู่ หลังจากดีใจแล้วก็ได้ถามอีกว่า "แล้วเขาได้ขออะไรหรือเปล่าคะ?"

เพราะยังไงซะพวกเขามาด้วยลักษณะท่าทางที่ดุร้ายเชียวนะ แถมยังฆ่าท่านฝู้รองด้วย ไม่เป็นมิตรเลยสักนิด

ถึงฝู้ยวนจะขี้ขลาด อย่างน้อยก็จะอาศัยสถานการณ์ที่ได้เปรียบเรียกร้องการชดเชยหน่อย

"คุณฉลาดจังเลย"

โห้หลีเฉินแตะปลายจมูกของเย้นหว่าน และพูดอย่างเอ็นดู "เขาจะไปเอาของอย่างหนึ่งที่คลังสมบัติของตระกูลหยู เดี๋ยวเราก็จะไปเอาที่ตระกูลหยูเลย"

โห้หลีเฉินเป็นคนที่ไม่ปิดบังเย้นหว่านอะไรเลย ได้พูดเรื่องที่หลังจากเขากินหยิงหลิงลงไป ก็จะสามารถเปิดคลังสมบัติของตระกูลหยูให้เย้นหว่านฟัง

"ฝู้ยวนคนนี้อาจจะไม่ธรรมดา คุณพยายามอยู่ห่างจากเขาหน่อย"

เย้นหว่านพยักหน้า มาที่นี่เธอไม่ได้ลงจากรถเลย เพราะไม่อยากสร้างปัญหาให้โห้หลีเฉิน

ถึงแม้ตอนนี้เอาหยิงหลิงได้สำเร็จ แต่ยังไม่รู้เลยว่าฝู้ยวนมีจุดประสงค์อะไรหรือเปล่ากันแน่ เธอย่อมไม่ไปใกล้ชิดเขาอยู่แล้ว

เธอแค่อยู่ข้างหลังโห้หลีเฉินอย่างสบายใจและปลอดภัย ก็เป็นผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลังที่แข็งแกร่งที่สุดของเขาแล้ว

หลังจากเย้นหว่านคุยกับโห้หลีเฉินเสร็จ ก็ถือว่าได้ยกภูเขาออกจากอกแล้ว

ตอนนี้ก็รอแค่ฝู้ยวนเอาหยิงหลิงออกมา จากนั้นก็ขึ้นเครื่องไปที่ตระกูลหยูกับพวกเขา

จากนั้น เธอได้มองไปที่เย้นโม่หลิน

ใบหน้าหล่อเหลาของเขาบึ้งตึงไว้ มีความเยือกเย็นฟุ้งอยู่ทั้งตัว

เธอพูดอย่างไม่ค่อยวางใจ "พี่ พี่สร่างเมายัง?ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า?"

บินไปตระกูลหยู ก็โคลงเคลงไปมากว่าสิบชั่วโมงอีก

เย้นโม่หลินจากเช้าจนถึงตอนนี้ อยู่ในอาการมึนเมาก็ยังวิ่งไปมาอยู่บนถนน ถ้าเป็นปกติก็ค่อยยังชั่วหน่อย แต่นี่เมาเหล้าอยู่ เกรงว่าร่างกายคงจะรับไม่ไหว

"อืม"

เย้นโม่หลินตอบอย่างเคร่งขรึมคำหนึ่ง แววตาค่อนข้างมืดมน

สร่างเมาแล้ว แต่สมองยังมึนอยู่นิดหน่อย ไม่ค่อยสบาย ความทรงจำยังกระจัดกระจายเล็กน้อย ยังไม่มีเวลา

จัดระเบียบ

เขาเพิ่งลืมตาขึ้น มีความตระหนักเล็กน้อย ก็ได้ยินคำพูดสามหาวของฝู้เหวยข่าย ความหงุดหงิดที่ถูกคนปลุกให้ตื่นระเบิดออกมา พร้อมลงจากรถไปสั่งสอนเขาโดยตรง

ตอนนี้คนก็จัดการเรียบร้อยแล้ว เขาถึงเริ่มดึงสติกลับมา และคิดจุดที่ยังไม่เข้าใจ

อย่างเช่น ตอนที่เขาตื่นขึ้นมาทำไมถึงได้ซบอยู่ที่อ้อมอกของกู้จื่อเฟย?ท่าทางนั้น เหมือนท่าทางที่ผู้หญิงทั่วไปซบอยู่ในอ้อมอกของผู้ชาย แต่เขากลับสลับกัน

ไม่ นี่ไม่ใช่จุดสำคัญ จุดสำคัญคือทำไมเขาถึงได้แนบชิดกับกู้จื่อเฟยขนาดนั้น?

อย่างเช่นอีก ในความทรงจำที่เขายังไม่ได้จัดระเบียบให้ชัดเจน ไม่นึกเลยว่าในเศษความทรงจำที่ประปรายจะมีภาพต่างๆที่เขากอดกู้จื่อเฟยไว้ จากตระกูลกู้ถึงบนรถ......

เขาปวดหัว ไม่กล้าคิดให้ลึกซึ้งกว่านี้ ตอนที่เขาเมาได้ทำเรื่องอะไรลงไปหรือเปล่า