สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 898

สายตาของหยูฉู่สองกับฝู้ยวนมีแสงของความตื่นตาตื่นใจโผล่ขึ้นมาพร้อมกัน ต่างก็เพ่งมองไปที่ด้านใน

เห็นแค่ในประตูคือริมทางเดินเล็กๆเส้นหนึ่ง เหมือนทะลุไปยังห้องลับ

หยูฉู่สองตาลุกวาว พูดอย่างหักห้ามใจไม่ได้ "เข้าไปกันเถอะ"

ตั้งแต่วันที่เกิดมาในตระกูลหยู ก็โหยหาปรารถนาคลังสมบัติ ตอนนี้ผ่านไปครึ่งค่อนชีวิตแล้ว ในที่สุดเขาก็ได้สมดังปรารถนาเข้ามาที่นี่แล้ว

ด้านในมีอะไรกันแน่ เขาตั้งตารอกว่าใครๆเสียอีก

แต่ เขาไม่กล้าเข้าไปคนแรก ถึงแม้ประตูเปิดได้ออกแล้ว แต่ใครจะไปรู้ว่าด้านในยังมีกลไกอย่างอื่นหรือเปล่า

มีแค่โห้หลีเฉินนำทางเข้าไปก่อนถึงจะปลอดภัยกว่า

หลีโห้เฉินมีสีหน้าแววตาเย็นชากับสายตาเร่งรัดของหยูฉู่สอง เขาได้จูงมือเย้นหว่านเดินเข้าไปอย่างชิวๆ

หยูฉู่สองกับฝู้ยวนรีบตามไปติดๆ

ส่วนพ่อบ้านได้เฝ้าอยู่นอกห้อง

ถึงแม้ตามมาถึงหน้าห้องของคลังสมบัติ อีกทั้งยังเป็นพ่อบ้านที่หยูฉู่สองไว้เนื้อเชื่อใจที่สุด แต่เขาก็ไม่ได้รับสิทธิ์และความเชื่อใจพอที่จะเข้าไปด้านใน

โห้หลีเฉินพาเย้นหว่านเดินผ่านริมทางเดินเล็กๆเส้นนั้นอย่างไว แล้วมาถึงห้องที่มีขนาดกว้างขวางห้องหนึ่ง

พอเข้ามาถึงในห้อง สิ่งที่เห็นคือ

อัญมณีและทองคำที่แยงตา

อัญมณีและทองคำเต็มพื้น

กองเป็นภูเขาเล็กๆลูกหนึ่ง

พอมองไปเป็นเงินหมดเลย แถมในนั้นยังมีสมบัติอันล้ำค่ามากมาย ปะปนอยู่ในอัญมณีและทองคำเต็มพื้น

สามารถพูดได้ว่ามีมูลค่ามหาศาลเลย

สีหน้าเย้นหว่านตะลึงอย่างมาก มองอย่างอึ้ง เธอโตป่านนี้ยังไม่เคยเห็นเงินทองและอัญมณีมากมายขนาดนี้มาก่อนเลย

ความรู้สึกนี้คือความรู้สึกเหมือนหาขุมทรัพย์เจออย่างในละครเลย

ไม่นึกเลยว่าในความเป็นจริงก็มีขุมทรัพย์อยู่จริงๆด้วย

เธออดพึมพำไม่ได้ "มิน่าล่ะถึงได้เรียกว่าคลังสมบัติ ของล้ำค่าและเงินทองมากมายขนาดนี้ เฉพาะของของที่นี่ก็สามารถร่ำรวยเทียบเท่าประเทศแล้ว"

เพราะฉะนั้นถึงจะเป็นตระกูลที่ใหญ่โตอย่างตระกูลหยู ก็คิดหาทุกวิถีทางอยากจะเปิดคลังสมบัตินี้ออก

ถ้ามีมัน อย่างน้อยในด้านกำลังทรัพย์ล้วนสามารถกระเตื้องขึ้นเยอะ กลายเป็นตระกูลที่เงินทุนหนายิ่งขึ้น แข็งแกร่งมั่นคงโดยที่ไม่สามารถทำลายได้

"มีของที่ชอบหรือเปล่า?" โห้หลีเฉินถามเสียงต่ำ

ความหมายของเขาคือ ขอแค่เป็นของที่เธอชอบก็สามารถหยิบได้ตามใจชอบเลย?

เย้นหว่านมองของล้ำค่าที่กองเป็นภูเขานั้นแล้วตาลุกวาว อยากเลือกของล้ำค่าหลายชิ้นแล้วเอาไปอย่างไวจังเลย

แต่ต่อมา เธอได้ส่ายหัว "ไม่มีค่ะ"

ถึงแม้ของของที่นี่ต่อไปล้วนเป็นของโห้หลีเฉินทั้งนั้น แต่ตอนนี้หยูฉู่สองยังเป็นผู้นำตระกูลอยู่ เย้นหว่านไม่อยากเอาของของเขา

แค่มองผ่านตา และเปิดโลกทัศน์ให้กว้างก็พอแล้ว

โห้หลีเฉินมองเย้นหว่านด้วยสายตาชิวๆ พร้อมยิ้มมุมปากเล็กน้อย

จากนั้นก็ได้จูงมือเธอเดินไปด้านในต่อ

หยูฉู่สองเห็นกองเงินกองทองนี้ แววตามีความสุข แต่ไม่นานก็กลับคืนสู่ปกติ

คุมตระกูลหยูมานานหลายปี เงินทองที่เขาเคยเห็น เยอะจนด้านชาไปตั้งนานแล้ว

แต่ฝู้ยวนเนี่ยสิ ตอนนี้ยังมองกองเงินกองทองนี้อย่างเอ๋ออยู่

ทึ่งจนดึงสติกลับมาไม่ได้

ถึงครอบครัวเขาร่ำรวยขึ้นมาจากกำลังทรัพย์ก็เหอะ แต่กลับไม่เคยเห็นเงินมากมายขนาดนี้มาก่อน เฉพาะภูเขากองข้างหน้านี้ ก็สามารถซื้อตระกูลฝู้ได้หลายตระกูลแล้ว

และดูเหมือนว่า นี่ยังเป็นแค่เศษเสี้ยวของคลังสมบัติเท่านั้น

เขาทอดถอนใจ สมกับเป็นตระกูลหยูจริงๆ คลังสมบัติที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้ ก็เพียงพอที่จะกดขี่ตระกูลนับไม่ถ้วนบนโลกใบนี้แล้ว

มีพื้นหลังแบบนี้ ตระกูลหยูมีแต่จะยิ่งใหญ่โตขึ้น