สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 899

โห้หลีเฉินได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะเอาตำราการแพทย์ให้เขา หยูฉู่สองก็ตอบตกลงแล้ว แต่เขากลับไม่ได้พูดเลยว่าหลังจากที่ฝู้ยวนเอาตำราการแพทย์ไปจากที่นี่ จะฆ่าปิดปากเขาหรือเปล่า

เพื่อของมากมายในคลังสมบัติตระกูลหยู หยูฉู่สองได้ตัดสินใจเรียบร้อยแล้วว่าจะทำแบบนี้

ฝู้ยวนดึงสายตาที่ช็อกกลับมา พร้อมรีบพูดอย่างสุภาพเรียบร้อย "ปกของหนังสือเล่มนั้นจะมีสัญลักษณ์อยู่ ผมแค่ลองจับสัมผัสหนังสือดู ก็จะสามารถแยกแยะออกแล้วครับ"

"อ้อ?"

หยูฉู่สองได้ยินคำนี้แล้ว แรงอาฆาตในแววตาได้จางลงไปบ้าง

ถ้าหากแค่จับปกข้างนอกเฉยๆ ก็จะไม่เห็นเนื้อหาของด้านใน ก็จะไม่ใกล้ชิดสัมผัสกับความลับพวกนี้

งั้นเขาก็มีอันตรายน้อยลงแล้ว

หยูฉู่สองได้พูดว่า "ในเมื่อแบบนี้ งั้นก็เริ่มหากันเถอะ"

ถึงแม้ตอนนี้เขาแปลกใจกับของที่อยู่ในนี้จะแย่อยู่แล้ว อยากชื่นชมหนังสือพวกนี้ทุกวินาที แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือจัดการฝู้ยวนให้แล้วเสร็จ ให้เขาไปจากที่นี่ก่อนดีกว่า

ส่วนคลังสมบัติ เขามีเวลามาเรื่อยๆอยู่แล้ว

ฝู้ยวนได้รับอนุญาต ก็เริ่มหาจากชั้นวางหนังสือขึ้นมา จุดประสงค์ของเขาก็บริสุทธิ์ดี ได้มองข้ามหนังสือบางส่วนไปโดยตรง ไปหาหนังสือที่ค่อนข้างมีความหนาเหล่านั้น

ดูแล้วก็แค่คิดแต่ตามหาตำราการแพทย์ของเขาเท่านั้น

หยูฉู่สองก็ไม่ได้ชะล่าใจ ได้คอยตามอยู่ข้างหลังเขาอย่างไม่จากไปไหนแม้แต่ก้าวเดียว คอยจับตาดูเขาดีๆ

โห้หลีเฉินยืนอยู่ไม่ไกลนี้เอง เขาไม่สนใจหนังสือและข้อมูลเหล่านี้เลย

เขาจูงมือเย้นหว่านเดินเล่นไปเรื่อยเปื่อย เหมือนกับเดินเล่นช้อปปิ้ง

สบายๆชิวๆ

หยูฉู่สองเห็นทั้งสองเดินเล่นแบบชิวๆก็ไม่ได้ว่าอะไร พวกเขาไม่ดูข้อมูลเหล่านี้เป็นการดีที่สุด ความลับเหล่านี้เขากุมไว้ในมือตัวเองก็พอ

ห้องชั้นวางหนังสือนี้ใหญ่มาก รอบด้านได้แบ่งเป็นเจ็ดแปดห้อง คอยเชื่อมกับห้องอื่นๆ

ราวกับพระราชวังใต้ดินยังไงอย่างงั้น ใหญ่จนต้องให้คนไปผจญภัย

ห้องข้างๆล้วนแล้วแต่เป็นหนังสือพวกนี้ กองจนอัดแน่น ไม่มีอะไรแปลกใหม่เลย

แต่มีอยู่ห้องหนึ่ง กลับได้ดึงดูดความสนใจของโห้หลีเฉิน

สิ่งที่วางอยู่ที่นี่ไม่ใช่หนังสือ แต่เป็นบ่อน้ำพุร้อนที่ไม่ใหญ่ไม่เล็กบ่อหนึ่ง ข้างในยังมีไอร้อนผุดขึ้นมาอยู่ ทำให้อุณหภูมิของทั้งห้องสูงขึ้นเยอะเลย

และที่ทำให้คนแปลกใจกว่าคือ ที่ขอบของบ่อน้ำพุร้อน ที่ที่แทบจะถือว่าปิดผนึกนี้ กลับมีพืชสีแดงเป็นลูกๆขึ้นอยู่

สีนั้นช่างแดงสดดั่งเลือด ดูมีชีวิตชีวาตรงกลางของมันมีก้านงอกขึ้นมา ตรงปลายมีดอกตูมอยู่ดอกหนึ่งที่กำลังอยากจะเบ่งบาน

"นี่คือ......"

เย้นหว่านเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง แววตาเต็มไปด้วยความเซอร์ไพรส์ที่เหลือเชื่อ แม้แต่เสียงก็ยังสั่นเล็กน้อย "ดอกหวงต่านหรือเปล่าคะ?"

เมล็ดแมกโนเลีย หยิงหลิงต่างก็หาเจอแล้ว ขาดก็แต่ยาสมุนไพรตัวสุดท้าย นั่นก็คือคูหวงต่าน

จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าอยู่ไหน

แต่กลับไม่คิดเลยว่าพยายามแทบตายหาไม่เจอ แต่พอเลิกหาเลิกสนใจ จู่ๆมันกลับโผล่อยู่ที่นี่

เย้นหว่านแทบไม่กล้าเชื่อสายตาของตัวเอง เธอวิ่งมาที่ข้างบ่อน้ำพุร้อน สายตามองพืชสีแดงเป็นตูมนั้นอย่างตาลุกวาวและตื่นเต้น

พืชชนิดนี้แทบจะเหมือนกับรูปดอกหวงต่านที่ป่ายฉีให้เขาดูเป๊ะๆเลย

สีหน้าแววตาโห้หลีเฉินขยับเล็กน้อย เขาได้เดินมาที่ข้างกายเย้นหว่าน มองพืชที่อยู่ใต้เท้าตัวเองด้วยสายตาอึ้ง

ลมหายใจของเขาทุ้มต่ำ เหมือนกำลังระงับความสั่นสะเทือนของทรวงอกสุดฤทธิ์

ผ่านไปสักพัก เขาถึงพูดเสียงต่ำว่า "เป็นดอกหวงต่านจริงๆด้วย"

ได้ยินคำตอบที่โห้หลีเฉินคอนเฟิร์มเองกับปาก เย้นหว่านดีใจจนกระโดดโลดเต้นขึ้นมาโดยตรง พร้อมทั้งยื่นมือกอดคอของโห้หลีเฉินไว้

เธอตื่นเต้นจนเบ้าตาแดงก่ำ "ดีจังเลย โห้หลีเฉิน ดีจังเลย หาดอกหวงต่านเจอแล้ว โรคของคุณมียารักษาแล้ว คุณมีทางรอดแล้ว คุณสามารถฟื้นฟูกลับมาแข็งแรงแล้ว!"

นี่ทำให้เธอดีใจจนควบคุมตัวเองไม่ได้มากกว่าของฟรีที่ตกลงมาจากสวรรค์เสียอีก