สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 915

เย้นหว่านพอจะคาดเดาได้ถึงอะไร จึงเดินตามขึ้นไปยังชั้นบนโดยไม่ได้รู้สึกเฝ้ารออะไร

เมื่อเดินไปถึงหน้าประตูห้องใหม่ สาวใช้ก็ถอยออกไปด้วยกิริยาเรียบร้อย

เหลือเพียงแค่เย้นหว่านกับกู้จื่อเฟย

เย้นหว่านกับกู้จื่อเฟยสบตากันแวบหนึ่ง นัยน์ตากู้จื่อเฟยนั้นเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น จัดสถานการณ์ใหญ่โตขนาดนี้จะมีเรื่องเซอร์ไพรส์อะไรกันนะ?

"เสี่ยวหว่าน เปิดประตูดูสิ"

"อืม"

เย้นหว่านพยักหน้าและเปิดประตู

สิ่งที่ปรากฏก็คือสีแดงสดใสที่เต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความยินดีปรีดา

แม้ว่าจะเตรียมใจเอาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ และพอจะรู้ว่าด้านในเป็นการตกแต่งแบบเรือนหอ แต่ในตอนที่เห็นกับตาตัวเองแล้ว เย้นหว่านก็ยังคงถูกความงดงามเบื้องหน้าทำให้ตะลึงงันอยู่ดี

สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจก็คือ การตกแต่งและรูปแบบของห้องนี้ล้วนเป็นแบบที่เธอชื่นชอบทั้งหมด

เป็นการตกแต่งเรือนหอที่งดงามที่สุดในจินตนาการของเธอ

ตัวอักษรที่แปลว่าความสุขและยินดีสีแดงสดนั้นงดงามโรแมนติกมาก

กระทั่งผ้าม่านก็ล้วนเป็นการตัดเงาฉลุลายแบบที่เธอชื่นชอบ ด้านบนเป็นชายหญิงที่ยืนหันหน้าเข้าหากัน ยามที่ผ้าม่านถูกลมพัดให้พลิ้วไหว ก็ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจุมพิตและโอบกอดกัน

เย้นหว่านยืนมองการตกแต่งภายในห้องอย่างตกตะลึง หัวใจเต้นระรัวอย่างบ้าคลั่ง พูดไม่ออกว่าตกตะลึงมากเท่าใด

กระทั่งเธอก็ยังคิดไม่ถึงว่า การตกแต่งในห้องนี้จะตรงตามที่ใจเธอปรารถนาขนาดนี้

แต่ว่าบนโลกใบนี้ นอกจากโห้หลีเฉินแล้วก็ไม่มีใครสามารถเข้าใจเธอได้ขนาดนี้อีกแล้ว

"ชอบไหม?"

ระหว่างที่ครุ่นคิดอยู่นั้น เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มก็ดังขึ้น

คุ้นเคยเสียจนทำให้หัวใจของเย้นหว่านเต้นผิดไปจังหวะหนึ่ง

เธอมองไปตามที่มาของเสียงทันที จึงเห็นโห้หลีเฉินสวมชุดสูทสีดำล้วนที่มีความเป็นทางการเป็นอย่างมาก กำลังเดินออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยท่าทางที่สง่างาม

บนใบหน้าของเขาแย้มรอยยิ้มน้อยๆ เจือไปด้วยความรักและทะนุถนอม โดดเด่นดึงดูดสายตาจนทำให้ทั้งห้องที่ตกแต่งไปด้วยสีแดงกลายเป็นตัวเสริมให้เขาเด่นในเสี้ยวพริบตา

เย้นหว่านมองเขาอึ้งๆ

เอ่ยขึ้นอย่างตกตะลึงว่า "ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ"

"รอคุณตรวจสอบผลงาน"

โห้หลีเฉินก้าวมาถึงด้านหน้าเย้นหว่านทีละก้าวๆ แววตาที่มองเธอนั้นอ่อนโยนอย่างถึงที่สุด ทั้งยังเจือไปด้วยการเฝ้ารออย่างเลือนราง

เย้นหว่างอึ้ง ตรวจสอบผลงานอะไรหรือ?

หรือว่า...นี่คือเรือนหออย่างนั้นหรือ?

ความคิดนี้ผุดขึ้นมา หัวใจของเย้นหว่านก็เต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้นเป็นอย่างมาก น้ำเสียงก็เผยให้เห็นถึงความประหม่า

"เรือนหอแห่งนี้ คุณเป็นคนตกแต่งหรือคะ"

เย้นหว่านรู้สึกเหลือเชื่ออย่างที่สุด "หลายวันมานี้คุณไม่ได้ยุ่งอยู่ในคลังสมบัติหรือคะ"

ยุ่งจนแต่ละวันมาปรากฏตัวในตอนเย็น และอยู่กับเธอเพียงแค่ครู่เดียวก็จากไป ถึงขั้นทำให้เธอไม่ได้ปรึกษาพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องใดๆในงานแต่งงานกับเขาเลย

เย้นหว่านนึกว่า เขาจะมาปรากฏตัวในงานแต่งงานเลยเสียอีก

มุมปากโห้หลีเฉินยกขึ้นแย้มรอยยิ้ม ยืนมือไปลูบผมเย้นหว่าน

น้ำเสียงดึงดูดชวนให้ผู้คนหลงใหล "เรื่องการแต่งงานของพวกเราต่างหากที่ต้องการให้ผมช่วย"

ประโยคหนึ่ง ราวกับกระแสไฟโจมตีเข้าที่หัวใจของเย้นหว่าน

เธอมองโห้หลีเฉินอึ้งๆ ความรู้สึกน้อยใจและหดหู่ในหลายวันมานี้ถูกทำให้กระจายหายไปในเสี้ยวพริบตา

เธอหน่วยตาแดงระเรื่อ และเพิ่งจะเข้าใจว่า ที่แท้โห้หลีเฉินก็ไม่ได้ยุ่งจนไม่มีเวลามาสนใจเรื่องงานแต่งงานของพวกเขา กลับกัน เขาได้ตกแต่งห้องใหม่เป็นพิเศษ เพื่อมอบเซอร์ไพรส์ให้กับเธอ

"โห้หลีเฉิน ขอบคุณคุณนะคะ"

เย้นหว่านสะอื้น มองไปที่โห้หลีเฉิน มือเล็กๆนั้นจับแขนเสื้อเขาเอาไว้แน่น

อยู่กับเขา ไม่ว่าจะครั้งไหน เขาก็ไม่เคยทำให้เธอผิดหวังมาก่อน

เธอประหลาดใจจริงๆ ประหลาดใจที่โห้หลีเฉินเอาใจใส่งานแต่งงานของพวกเขาขนาดนี้ ประหลาดใจที่เขาลงมือตกแต่งและจัดการทั้งหมดด้วยตนเอง

ขอบคุณเขาที่ทำให้เธอรู้สึกว่างานแต่งงานนี้กลายเป็นงานที่งดงามมีความสุข และเต็มไปด้วยการเฝ้ารอ