สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 916

ภายในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า มีสาวใช้ยืนอยู่ข้างกำแพงสี่คน เมื่อได้ยินคำพูดของโห้หลีเฉิน ก็ยิ้มน้อยๆและก้าวขึ้นมาด้านหน้าทันที พร้อมกับนำชุดแต่งงานลงมาด้วยความระมัดระวัง

หลังจากนั้นก็เอ่ยกับเย้นหว่านอย่างเคารพนบนอบว่า "คุณหนู พวกเราจะสวมให้คุณค่ะ"

เย้นหว่านมองดูชุดแต่งงานที่จำเป็นต้องใช้คนจำนวนสามคนจึงจะสามารถถือเอาไว้ได้แล้ว แววตาก็เปล่งประกายอย่างอดไม่อยู่

นี่คือชุดแต่งงานที่มีนัยยะสำคัญว่าเป็นของเธอโดยแท้จริง

เธอสูดจมูก พยักหน้า

เต็มไปด้วยความรู้สึกตื้นตันใจ และยังมีความตื่นเต้นและความปลาบปลื้มยินดี

ผ่านเรื่องราวมามากมายขนาดนี้ ในที่สุดเธอก็จะได้แต่งให้กับโห้หลีเฉินแล้ว จนกระทั่งตอนนี้ เธอเพิ่งจะสัมผัสได้ถึงความจริงแท้ของเรื่องที่เหมือนกับความฝันเรื่องนี้

โห้หลีเฉินเดินออกไปจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน

ด้านในเหลือเพียงแค่เย้นหว่านและสาวใช้อีกสี่คนที่ทำหน้าที่เปลี่ยนชุดแต่งงานให้กับเย้นหว่าน

โห้หลีเฉินนั่งอยู่ที่โซฟาในห้องด้วยท่าทางสง่างามและสูงส่ง แต่สายตากลับมองไปยังทิศทางห้องเปลี่ยนเสื้อโดยไม่ขยับไปไหนตั้งแต่ต้นจนจบ

หากมองอย่างละเอียดแล้ว ก็คล้ายกับว่ามีความตื่นเต้นเล็กๆอยู่เลือนราง

กู้จื่อเฟยก็นั่งรออยู่อีกด้านหนึ่งเช่นเดียวกัน เมื่อเห็นการตกแต่งเฉลิมฉลองที่เต็มไปด้วยความโรแมนติกภายในห้องแล้ว ก็รอเย้นหว่านสวมชุดแต่งงานออกมา ภายในใจเต็มไปด้วยความอิจฉา

มีโห้หลีเฉินอยู่ เย้นหว่านนั้นถูกทะนุถนอมจนกลายเป็นองค์หญิงไปแล้ว เขารับผิดชอบหาเงินเลี้ยงครอบครัว และจัดการทุกสิ่ง ส่วนเธอก็เพียงแค่งดงามอย่างบุปผาต่อไป

ความสัมพันธ์แบบนี้ ดีเสียจนทำให้กู้จื่อเฟยอิจฉา

ถ้าหากว่าเธอกับเย้นโม่หลินจะสามารถเป็นแบบนี้ด้วยได้...

เพิ่งจะคิดถึงตรงนี้ กู้จื่อเฟยก็ส่ายหน้าอย่างจนปัญญา นี่เป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ทำให้พี่เย้นลำบากใจมากเกินไปแล้ว

เย้นโม่หลินก็ดีมากเช่นกัน แต่เขากลับไม่ใช่แฟนหนุ่มที่ละเอียดรอบคอบ ดูแลด้วยความอ่อนโยนเหมือนกับโห้หลีเฉิน แต่เป็นผู้ชายประเภทที่คิดอะไรก็พูดออกมาแบบนั้น และไม่ค่อยเข้าใจความคิดของผู้หญิง

การเอาใจใส่อย่างใกล้ชิด สายตาดีเลิศ เรื่องแบบนั้นไม่มีอยู่จริง

แต่พี่เย้นก็มีข้อดีของพี่เย้น ยกตัวอย่างเช่น...

กู้จื่อเฟยลูบคาง นัยน์ตาเต็มไปด้วยแววขบคิด คล้ายกับว่าสิ่งที่เธอรู้นั้นไม่ค่อยมากเท่าใด

แรกเริ่มเธอถูกหน้าตาของเย้นโม่หลินปราบเสียราบคาบ ตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกพบ หลังจากนั้นก็ถูกบุคลิกภาพและเสน่ห์ดึงดูด เย็นชาดุดัน ถึงแม้จะเป็นท่าทีที่ห่างเหินต่อผู้คนก็ยังรู้สึกว่าหล่อเหลาอย่างที่สุด

ความสามารถเขายอดเยี่ยม จัดการเรื่องราวใดๆล้วนเป็นไปตามระเบียบแบบแผน ราวกับว่าทุกเรื่องราวล้วนอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา คล้ายกับว่าเป็นราชามาแต่กำเนิด

กระทั่งท่าทีดื้อดึงและยึดถือในประเพณีของเขาก็ยังเจริญตามาก

เพียงแต่ว่า เมื่อเขาอยู่ในห้วงแห่งความรักจะมีสภาพเป็นอย่างไร จะแสดงออกอย่างไรกันแน่นั้น กู้จื่อเฟยยังไม่ชัดเจนมากพอ

อย่างน้อยเมื่อเทียบกับความเข้าใจระหว่างกันและกันของเย้นหว่านกับโห้หลีเฉินนั้นก็ยังห่างชั้นอยู่มาก

บางที เธอคงต้องสืบเสาะค้นหาให้มากหน่อย

พี่เย้นของเธอจะเป็นแบบไหนกันนะ

หลังผ่านช่วงเวลาแห่งการรอคอยไปพักหนึ่ง ประตูห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็ถูกเปิดออกจากด้านใน

สายตาของโห้หลีเฉินและกู้จื่อเฟยล้วนมองเข้าไปด้านในทันที

เสี้ยวพริบตานั้น ทั้งสองคนมีความรู้สึกว่าภาพเบื้องหน้าสว่างจ้า

กู้จื่อเฟยนั้นตะลึงค้างไปแล้ว เอ่ยออกมาด้วยความตะลึงว่า "โอ้โฮ สวยเกินไปแล้วนะ!"

เสี้ยววินาทีนั้น เธอยังนึกว่าตัวเองได้เห็นนางฟ้า

สายตาที่มองตรงไปยังร่างเย้นหว่านของโห้หลีเฉินนั้นทำให้คนร้อนรุ่มยิ่งกว่า คล้ายกับว่าวินาทีถัดไปก็สามารถจุดไฟขึ้นมาได้อย่างไรอย่างนั้น

มุ่งมั่นและร้อนแรง

เย้นหว่านแก้มแดงระเรื่อ ท่าทางดูไม่เป็นธรรมชาติอย่างมาก

เธอมองตอบสายตาโห้หลีเฉินที่เป็นประกายไม่หยุด "สวยไหมคะ"

เธอถามเสียงเบา

โห้หลีเฉินมองเธอตรงๆ โดยไม่พูดอะไร

ทันใดนั้น เขาก็ลุกขึ้นยืน เดินไปถึงด้านหน้าเย้นหว่านด้วยความรวดเร็ว พร้อมกับวาดแขนโอบเอวเธอเอาไว้แล้วดึงเข้ามาในอ้อมแขนของตัวเอง

เย้นหว่านตะลึงเล็กน้อย มองไปทางเขาด้วยความประหลาดใจ แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยปาก ริมฝีปากบางของโห้หลีเฉินก็หยุดเสียงของเธอเอาไว้เสียแล้ว

จูบของเขานั้นเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว บ้าคลั่งราวกับพายุฝน

เย้นหว่านตัวแข็งทื่อในทันที

แก้มแดงก่ำ หัวใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่งราวกับว่าจะสามารถกระเด็นหลุดออกมาจากอกได้ทุกนาที

ทำไมโห้หลีเฉินไม่พูดอะไรแต่จูบเธอเสียอย่างนั้น