สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 934

ป่ายฉีกดจุดบนร่างของกู้จื่อเฟยไปหลายจุด เขาเอ่ยเสียงเข้ม

"พิษไม่แรงมาก แต่ยิ่งนานก็จะยิ่งเป็นอันตราย แต่ตอนนี้ผมไม่มียาอยู่ในมือ ได้แต่ยับยั้งให้เธอเล็กน้อยได้ชั่วคราวเท่านั้น"

เย้นโม่หลินคิ้วขมวดแน่น "ต้องการยาอะไร?"

"ยาทั่วไปก็ได้แล้ว"

แต่ปัญหาก็คือ ตอนนี้พวกเขาถูกตามไล่สังหารอยู่ ในสถานการณ์นี้แค่จะหายาธรรมดาทั่วไปยังยาก

ครู่หนึ่ง ป่ายฉีก็เอ่ยอย่างเคร่งขรึม "ออกจากเมืองเฟยกันก่อน ออกไปหายาแล้ว ผมก็ช่วยให้เธอรอดได้"

เย้นโม่หลินมองกู้จื่อเฟยที่นอนอยู่ผ่านกระจกมองหลัง สีหน้าเธอซีดขาวราวกับคนตาย ดูเหมือนหายใจก็ยังลำบากมาก จนต้องอ้าปากเพื่อหายใจ

ถึงกระนั้นในปากของเธอก็ยังเห็นว่าเป็นเลือดสีแดงสด

สภาพนั้นดูเหมือนจะเป็นทุกข์อย่างมาก ยิ่งไม่ต้องพูดว่าในตอนนี้กู้จื่อเฟยกำลังแบกรับความเจ็บปวดมากมายขนาดไหน

คนที่หยูฉู่สองส่งมาพวกนั้นคงไม่โดนเพียงแค่เว่ยชีที่อยู่ข้างหลังขวางไว้ได้อย่างแน่นอน ทั้งเมืองทุกเฟยทุกหนแห่งล้วนเป็นเขตอำนาจของเขาทั้งนั้น และตอนนี้เขาต้องวางกำลังเอาไว้นอกเมืองแล้วแน่ๆ

ถึงพวกเขาออกจากเมืองไป มันก็เต็มไปด้วยตัวแปร ไม่แน่ว่าจะฝ่าออกไปได้

พวกเขาสามารถลองได้ แต่ว่ากู้จื่อเฟยจะรอไม่ไหวเอา

เย้นโม่หลินเม้มริมฝีปากบางแน่น ทันใดนั้นเขาก็หักพวงมาลัยอย่างแรงแล้วเลี้ยวมุ่งไปยังถนนที่พลุกพล่านด้วยความรวดเร็ว

ป่ายฉีเอ่ยขึ้นอย่างตกใจ "พี่ใหญ่ พี่จะไปไหน? นี่ไม่ใช่ทางที่จะออกไปนะ"

บนถนนมีคนมาก มันยุ่งยากและยิ่งอันตราย

เย้นโม่หลินนิ่งเงียบ และขับรถเข้าไปด้วยความเร็วสูง

หลังจากนั้นไม่นาน รถก็จอดที่หน้าคลินิกเล็กๆ แห่งหนึ่ง

เย้นโม่หลินลงจากรถแล้วเปิดประตูหลัง อุ้มกู้จื่อเฟยที่อ่อนเพลียจนกึ่งหลับกึ่งตื่นออกมาจากข้างใน

ขมับของป่ายฉีเต้นตุบๆ "พี่ พี่ต้องให้กู้จื่อเฟยหาหมอตอนนี้เลยเหรอ? เมื่อกี้ผมดูแล้ว พวกเราถูกจับตามองที่นี่แล้ว ไม่เกินห้านาที คนของหยูฉู่สองก็จะไล่ตามมา"

และเมื่อพวกเขาลงจากรถ แล้วเข้าไปในคลินิกก็จะถูกล้อมกรอบอีกครั้ง

นี่มันไม่ใช่เรื่องที่ควรทำอย่างสมเหตุสมผลในตอนนี้เลย

แต่เย้นโม่หลินกลับไม่หยุดฝีเท้าเลยแม้แต่น้อย อุ้มกู้จื่อเฟยสาวเท้าเดินเข้าไปในคลินิกอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกันก็ออกคำสั่งกับป่ายฉี "รีบเข้ามาซะ"

ป่ายฉีมองไปรอบๆ แล้วประคองความเจ็บปวดทั่วร่าง เดินกะเผลกเข้าไปข้างใน

เย้นโม่หลินและป่ายฉีทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด และยังอุ้มกู้จื่อเฟยที่อิดโรยไว้อีก การรวมกันของภาพกลุ่มนี้สะดุดตาอย่างมาก ทำให้คนไข้และหมอที่อยู่ในคลินิกต่างตกใจกลัวและกรีดร้องออกมา

มีหมอใจกล้าหน่อยคนหนึ่งที่ยืนห่างออกไปไม่กี่เมตร ถามขึ้นอย่างระมัดระวัง

"พวกคุณเกิดอะไรขึ้นรึเปล่าครับ? มารักษาใช่ไหม? ที่นี่เป็นคลินิกเล็กๆ เครื่องมือไม่ครบครัน ห่างออกไป500เมตรก็จะเป็นโรงพยาบาล พวกคุณไปผ่าตัดที่นั่นจะดีกว่านะครับ"

เย้นโม่หลินไม่สนใจใครทั้งนั้น เขาอุ้มกู้จื่อเฟยตรงไปแล้ววางเธอลงบนโซฟาในล็อบบี้ของร้าน

เขากวาดมองที่นี่เล็กน้อย ก่อนสายตาเย็นเฉียบจะจับจ้องไปที่ห้องจ่ายยา

เขาพูดขึ้น "ป่ายฉี ไปเอายามา"

ป่ายฉีนิ่งอึ้ง สีหน้างุนงง

เอายา?

มันเรียกว่าปล้นยามากกว่า?

แต่ทว่าป่ายฉีกลับเข้าใจความหมายของเย้นโม่หลินได้โดยทันที ก็คือจะใช้ยาในคลินิก ให้เขารักษาล้างพิษให้กับกู้จื่อเฟย

ขอแค่ป่ายฉีมายาอยู่ในมือ ปัญหาทั้งหมดก็จะคลี่คลาย

โดยไม่ชักช้า ป่ายฉีรีบเดินเข้าไปในห้องจ่ายยาทันที

ทันใดนั้นหมอที่เห็นเช่นนั้น หลายคนก็รีบเข้ามาขวางที่ประตูห้องจ่ายยาแล้วเอ่ยเกลี้ยกล่อมอย่างรีบร้อน

"คนไข้ครับ อาการบาดเจ็บของพวกคุณร้ายแรงมาก จะกินยาเองไม่ได้นะครับ ที่นี่พวกเราสามารถให้การปฐมพยาบาลแบบเร่งด่วนให้พวกคุณก่อนได้ แล้วค่อยส่งพวกคุณไปโรงพยาบาลใหญ่ใกล้เคียงดีไหมครับ?"

"อย่าขวางทาง"

ป่ายฉีดุว่าอย่างเย็นชา

ทันใดนั้นไอสังหารก็แผ่ออกมารอบตัว อุณหภูมิในล็อบบี้พลันลดต่ำจนราวกับติดลบลงในพริบตา ทำให้ผู้คนตระหนักได้ถึงความน่าหวาดกลัว