สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 962

เย้นจือฮวนหน้าถอดสีทันที ในแววตาปรากฏเงาแห่งความกลัว

ถึงแม้หลังจากที่เย้นโม่หลินกลับมาเขาจะไม่มีเวลาดูแลกู้จื่อเฟยเลย จนแทบจะไม่ได้สนใจอะไรเธอมากนัก แต่ยังไงเธอก็คือผู้หญิงที่เย้นโม่หลินพากลับมาด้วยตัวเอง และยิ่งเป็นแฟนสาวในนามอีกด้วย

ถ้าหากจงใจจะทำร้ายเธอ ไม่แน่ว่าอาจถูกเย้นโม่หลินต่อว่าจริงๆ ก็ได้

เย้นจือฮวนเริ่มขลาดๆ ขึ้นมาเล็กน้อย

แม้ว่าเธอจะยโสโอหัง แต่ก็รู้ดีว่าใครที่ควรหือหรือไม่ควรหือด้วย

"พี่เย้นไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผลขนาดนั้น จะไปด่าว่าเธอเพราะแผลเล็กๆ ได้ยังไงกัน? เธอเป็นน้องสาวลูกพี่ลูกน้องโดยสายเลือดของพี่เย้นนะ นอกจากเย้นหว่านแล้ว เขาก็รักเธอที่สุด"

เจียงเป้ยนีเอ่ยเสียงเบา "บางครั้งฉันยังอิจฉาที่พี่เย้นปฏิบัติกับเธออย่างดีเลย"

"ใช่แล้ว ก็แค่เธอเป็นแผลแล้วมันยังไง? พี่เย้นไม่มาลงโทษฉันเพราะคนอย่างเธอหรอก"

เย้นจือฮวนมีพลังขึ้นมาอีกครั้ง และคิดจะเดินเข้าไปหากู้จื่อเฟยเพื่อขวางเธอไว้อีกครั้ง

กู้จื่อเฟยกวาดสายตามองเจียงเป้ยนีอย่างเย็นชาทีหนึ่ง

เสี้ยมกันเก่งเสียจริงนะ

เอาคนหัวเบาอย่างเย้นจือฮวนมาเป็นเครื่องมือ

กู้จื่อเฟยไม่อยากลงมือให้เสียเปรียบอยู่ที่นี่ เธอพูดพลางยิ้มเย็น

"ก็ได้ เย้นจือฮวน เธอก็ลองดูสิ แค่ความสำคัญของคำว่าลูกพี่ลูกน้องที่พูดได้ไม่ได้เต็มปากนั่น หรือแฟนสาวอย่างฉันที่คุยกันข้างหมอน"

ฝีเท้าของเย้นจือฮวนชะงักลง สีหน้าเดี๋ยวซีดเผือดเดี๋ยวแดงก่ำ

เธอชี้ไปที่กู้จื่อเฟยด้วยนิ้วสั่นเทา แล้วต่อว่า "เธอ ยัยคนไร้ยางอาย"

"ฉันขอเตือน ว่าอย่ามาหาเรื่องฉันอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะกรีดตัวเองแล้วบอกว่าเป็นฝีมือเธอก็ได้ พอฉันร้องไห้อย่างน่าสงสารต่อหน้าเขา แล้วดูซิว่าเย้นโม่หลินจะจัดการใคร?"

เย้นจือฮวนตกใจจนหน้าซีดเผือด นึกไม่ถึงว่ากู้จื่อเฟยจะหน้าไม่อายขนาดนี้

แม้แต่การใส่ร้ายปรักปรำคนอื่นก็พูดได้เต็มปากเต็มคำขนาดนี้

แล้วยังจะแสร้งทำเป็นร้องไห้น่าสงสารไปฟ้องเย้นโม่หลิน

ด้วยนิสัยของเย้นโม่หลิน หากเย้นจือฮวนทำร้ายกู้จื่อเฟย แค่ต่อว่าด้วยคำพูดก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ากู้จื่อเฟยไปฟ้องก่อน คนที่จะเจอกับหายนะก็คือเย้นจือฮวนแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์

เย้นจือฮวนราวกับกำลังมองคนบ้าคนหนึ่ง "กู้จื่อเฟย เธอ ทำไมเธอถึงได้ต่ำช้าไร้ยางอายขนาดนี้?"

"เธอพูดผิดไปนะ นี่ไม่ใช่ต่ำช้า มันคือ....."

กู้จื่อเฟยยกมุมปาก มองไปที่เจียงเป้ยนีอย่างแฝงความนัยแล้วยิ้มโอ้อวด "คือการอวดความรักต่างหาก"

สีหน้าของเจียงเป้ยนีพลันซีดขาวราวกับกระดาษ

ความอิจฉาริษยาและความเกลียดชังผุดขึ้นมาจากในทรวงอกในทันใด มันทำให้เธอเกือบจะดึงท่าทางอย่างสุภาพสตรีไม่อยู่แล้วพุ่งเข้าไปฉีกกระชากกู้จื่อเฟยให้คามือ

นังผู้หญิงบ้านนอกไม่ตายดี

ได้ครอบครองเย้นโม่หลินที่เธอพยายามแค่ไหนก็ไม่อาจเข้าใกล้ ยังถึงกับกล้าใช้เย้นโม่หลินมาโอ้อวดอีก

บัดซบ บัดซบ บัดซบ!

กู้จื่อเฟยเห็นหญิงสาวทั้งสองคนที่โมโหจนหน้าเขียวไปหมด ก็อารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อย

เธอไม่สนใจพวกหล่อนอีก ก่อนหมุนตัวเดินไปยังเรือนเล็กของเย้นโม่หลิน

เย้นหว่านยังรอเธอโทรกลับอยู่นี่นา

ถ้าเสียเวลานานเกินไป เดี๋ยวเย้นหว่านจะสงสัยเอาได้

ตอนนี้สถานการณ์ของเธอในตระกูลเย้นย่ำแย่มากจริงๆ แต่เธอก็ไม่อยากให้เย้นหว่านรู้

เย้นหว่านกำลังดิ้นรนกับวิกฤตการณ์รอบด้านอยู่ เธอไม่อยากเพิ่มเรื่องกวนใจไปให้เย้นหว่านและทำให้เธอไม่มีสมาธิอีก

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เย้นหว่านมีลูกน้อยแล้ว การเลี้ยงลูกในท้องด้วยอารมณ์ที่ดีจึงเป็นเรื่องที่สำคัญ

ส่วนเธอ......

รอให้ช่วงเวลานี้จบลง เย้นโม่หลินคงจะบรรเทาสถานการณ์เลวร้ายของเธอได้

ตอนนี้ เธอต้องบอกข่าวดีเรื่องการตั้งครรภ์ของเย้นหว่านให้กับพวกเขาเท่านั้น แล้วค่อยให้เย้นหว่านพบกับเย้นเจิ้นจื๋อ

กู้จื่อเฟยเดินเข้าไปในเรือนเล็กของเย้นโม่หลินอย่างรวดเร็ว

ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยเข้ามาเรือนเล็กเดี่ยวของเย้นโม่หลินมาก่อน หลังจากกลับมาครั้งนี้ เพราะเหตุฉุกเฉิน หลังเย้นโม่หลินเพียงแค่สั่งเตรียมการจากนั้นก็ให้เธออยู่ที่เรือนเล็กของเย้นหว่านไปก่อน