สัญญารัก คบกับประธานฮั่ว30วัน นิยาย บท 967

ด้วยเหตุนี้ หูของเธอจึงเฉียบคมขึ้นไม่น้อย

เธอได้ยินเสียงคนที่ยกเธอขึ้นเดินจากไปแล้ว

ไม่นานนัก ก็มีคนเดินเข้ามาอีก เป็นเสียงรองเท้าส้นสูงเหยียบบนพื้น

คนที่มา เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง

กู้จื่อเฟยตื่นตระหนกยิ่งขึ้น ในสมองปรากฏคนที่มีรูปลักษณ์งดงามเหมือนในหนังสายลับ แต่เป็นผู้หญิงอำมหิตที่ยิ่งกว่าผู้ชายเสียอีกขึ้นมาแวบหนึ่ง

นี่สิถึงจะเป็นบทบาทโหดเหี้ยมจริงๆ ซาดิสม์ชอบความรุนแรง

หล่อนคงจะไม่มาทรมานเธอหรอกนะ?

กู้จื่อเฟยคิดอยากเอาหัวชนให้ตาย

"โครม กึก กัก "

กล่องที่ใส่เธอไว้ถูกคนเปิดออก แล้วกล่องทั้งสี่ด้านก็พังทลายลง

ดวงตาของกู้จื่อเฟยที่ถูกคลุมผ้าดำไว้ กลับมีแสงสว่างบ้างแล้ว

เธอมองไปตามที่ที่มีแสง ออกเสียงอู้อี้ "อื้อ อื้ออื้อ......"

"จิ๊ สารรูปนี้ น่าสงสารจังเลยนะ"

ไม่ไกลออกไป เสียงหยอกล้อของผู้หญิงดังขึ้น

ฟังดูแล้ว ก็คุ้นหูอยู่นิดหน่อย

เนื้อเสียงที่ทำให้คนรู้สึกรังเกียจ เป็นใครกันนะ?

กู้จื่อเฟยกำลังคิดอย่างงุนงง เขาก็เอ่ยอีก

"กู้จื่อเฟย เธออวดดีอยากจะจัดการฉันไม่ใช่เหรอ? จะฟ้องฉันไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้แม้แต่พูดยังพูดออกมาไม่ได้เลย จะฟ้องยังไงล่ะ?"

กู้จื่อเฟยรู้สึกตัวทันที มั่นใจแล้ว

เป็นเย้นจือฮวน!

เป็นเธอนั่นเอง!

เธอคิดไม่ถึงว่าระหว่างตอนทะเลาะที่มุมปากทางถนนเล็ก ไม่คาดคิดว่าจะให้เย้นจือฮวนเคลื่อนไหวบ้าระห่ำขนาดนี้ต่อ ถึงขนาดลักพาตัวเธอออกมา

ถ้าหากกู้จื่อเฟยคาดเดาไม่ผิด สาเหตุที่ชายวัยกลางคนคนนั้นทำขนาดนั้น ก็เพราะถูกเย้นจือฮวนบงการ

กำจัดตัวหายนะอะไรกัน ไล่เธอออกจากตระกูลเย้นอะไรกัน โกหกทั้งนั้น โกหก!

จุดประสงค์แท้จริงของเขาก็คือลักพาตัวเธอออกมาให้เย้นจือฮวนมาแก้แค้นเธอ

เหงื่อเย็นผุดขึ้นเต็มแผ่นหลังของกู้จื่อเฟยในทันที เธอรู้ดี เย้นจือฮวนจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่นอน

"สภาพแบบนี้หล่อนทำไมถึงยังดูน่ารำคาญขนาดนี้อีกนะ? ตีหล่อนซะ ตีให้แรงๆ "

พร้อมกับสิ้นเสียงของเย้นจือฮวน มีเท้าข้างหนึ่งถีบเข้าที่ร่างของกู้จื่อเฟยอย่างรุนแรง

"อั้ก!"

กู้จื่อเฟยเจ็บจนอยากกรีดร้อง ทว่าปากกลับโดนอุดไว้อยู่

จากนั้น มีอีกเท้าถีบเข้าที่ร่างของเธออย่างไร้ความปราณี กำลังของแรงทำให้ร่างกายของเธอพลิกไปโดยควบคุมไม่ได้

เย้นจือฮวนกระหยิ่มยิ้มย่อง เอ่ยอย่างชั่วร้าย

"ไม่ได้กินข้าวหรือไง เรี่ยวแรงถึงได้น้อยขนาดนั้น ฉันไม่ได้มีเวลาว่างมากขนาดรอพวกนายเตะทีละครั้ง"

เสียงพูดหยุดลง หลายฝ่าเท้าก็ถีบเข้าที่ร่างของกู้จื่อเฟยพร้อมกันในทันที

หลายครั้งติดต่อกัน ไม่แม้แต่จะหยุดพัก

ร่างกายของกู้จื่อเฟยกลิ้งไปมาบนพื้นอย่างควบคุมไม่ได้ ทุกส่วนของร่างกายเจ็บปวดไปหมด

ถึงขนาดที่เธอไม่รู้ว่ากระดูกตัวเองหักไปมากแค่ไหนแล้ว

ในปากย้อมไปด้วยเลือดสด เธอเจ็บจนเริ่มเวียนหัว คิดอยู่แวบหนึ่งว่าตัวเองจะถูกทำร้ายแบบนี้จนตาย

สุดท้าย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเจ็บปวด หรือว่าทนไม่ไหวแล้ว กู้จื่อเฟยจึงหมดสติไป

แต่ก็เป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆ เธอก็รู้สึกถึงน้ำที่เย็นเฉียบ สาดที่ใบหน้าของเธอ

เธอตกใจสะดุ้งโหยง จึงตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

ดูเหมือนในสายตาที่มืดสลัวจะมีสีดำเปื้อนสีแดง เธอมองเห็นคนหนึ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าของเธออย่างเลือนราง

สายตาหลุบลงมองเธอที่อยู่เบื้องล่าง

เหนือศีรษะ น้ำเสียงเยาะเย้ยสุดๆ ของผู้หญิงดังขึ้น

"หึหึ สารรูปที่น่าเวทนานี่สิ มองดูแล้วถึงจะสบายใจ"

กู้จื่อเฟยเจ็บปวดรวดร้าวไปทั่วร่างกาย หูมีเสียงดังอื้อๆ