SEX FRIEND เพื่อน(ไม่)สนิท นิยาย บท 2

EP 01

ในห้องพักเล็กๆยังมีร่างอรชรที่นั่งอ่านหนังสืออยู่โต๊ะภายในห้องมีเพียงแสงไฟจากโคมไฟสลัวๆดวงตาดำขลับเหลือบมองนาฬิกาจากหน้าจอโน๊ตบุ๊คเป็นระยะๆด้วยท่าทางกังวลเพราะตอนนี้มันเป็นเวลา เกือบห้าทุ่ม แต่เพื่อนสนิทที่นอนอยู่ห้องเดียวกันกับเธอยังไม่กลับมาห้องซึ่งมันก็เป็นแบบนี้บ่อยๆ

ครืด ครืด~

(ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก..)

"ไปไหนของเธอนะ.." 'พิมเสน' พึมพำกับตัวเองมือบางกดเข้าไปในไลน์ของ 'นาเดียร์' เพื่อจะส่งข้อความไปเตือนว่าพรุ่งนี้มีสอบแต่ก็เห็นข้อความเดิมที่นาเดียร์พิมพ์ทิ้งเอาไว้ตอนหัวเย็น..

Nadia : วันนี้ฉันไม่กลับห้องนะ

Nadia : ไปทำธุระที่เดิม

พิมส์เสนกดปิดหน้าจอโทรศัพท์แล้วรีบเก็บหนังสือปิดหน้าจอโน๊ตบุ๊คเอาไว้ ร่างเล็กเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายเรียวขารีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากห้องแล้วล็อคประตูเอาไว้..

@ผับแห่งหนึ่งใจกลางเมือง

สถานที่เริงรมย์ในยามคํ่าคืนเต็มไปด้วยเสียงเพลงและบรรยากาศของแสงสี ผู้คนในที่แห่งนี้ต่างสังสรรค์รื่นเริงกันถ้วนหน้า จังหวะบีทหนักๆจากบนเวทีส่งผลให้หนุ่มสาวในผับวาดรวดรายยั่วยวนเพื่อดึงดูดสายตาของอีกฝ่ายพอถูกใจก็ไปต่อกันที่เตียงตื่นเช้ามาก็กลายเป็นคนไม่รู้จักกัน มันเป็นวัฒจักรของผู้คนในที่นี้..

ในโซน Vip ชั้นสองของผับเป็นระดับพรีเมี่ยมทุกคนที่มานั้งดื่มในโซนนี้ล้วนต่างมีอำนาจ เงินทอง และเส้นสาย ซึ่งที่แห่งนี้ก็เต็มไปด้วยความดิบเถื่อนและอันตราย..

พรึบ !

"อ๊ะ.." ร่างกายอวบเอ็กซ์ในชุดสีแดงเพลิงถูกผลักเข้าที่มุมเสามืดๆตามมาด้วยร่างกายสมบูรณ์แบบเจ้าของความสูงกว่าร้อยแปดสิบ 'พระราม' ซุกใบหน้าดูดเม้นที่ซอกคอหญิงสาวอย่างหื่นกระหาย..

'พิ้งพราว' ที่ถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวกวาดเรียวเเขนโอบกอดลำคอใหญ่แล้วกดลงมาเบาๆเป็นจังหวะเดียวกันกับที่พระรามสลับขึ้นมาจูบริมฝีปากอวบอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงกํ่า ใบหน้าสวยเฉี่ยวเชิดขึ้นรับสัมผัสร้อนแรง เปลือกตาหลับพริ้ม ริมฝีปากเผยอครางออกมาเบาๆ..หน้าอกอวบใหญ่เกินตัวดันเบียดกับแผงอกกว้าง..

"พระราม.." เสียงเรียกของหญิงสาวสอดแทรกเข้ามาขัดจังหวะของทั้งสอง พระรามที่ได้ยินเสียงรำคานใจจึงถอนจูบออกและหันกลับไปมองยังต้นเสียงทิ้งให้พิ้งพราวอารมณ์ค้างกลางคัน..

"อะไร" นํ้าเสียงนึกรำคานถามออกไปร่างหนาเดินไปยืนข้างหน้าเธอ นาเดียร์มองใบหน้าที่ทุกคนต่างหลงใหลด้วยหยาดนํ้าตาที่คลอเบ้าเหมือนเรื่องที่เธอจะมาหาพระรามเป็นเรื่องที่น่าตกใจ..

"ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ย.."

"ถ้าไม่สำคัญฉันไม่คุย"

"...สำคัญ..สำคัญมากด้วยเรื่องคืนนะ.."

หมับ ! มือหนารีบคว้าข้อมือเล็กขึ่นมาบีบไว้แน่น ส่งสายตาข่มขู่เธอเอาไว้จนนาเดียร์ที่หน้าตาเศร้าอยู่แล้วกลับเพิ่มความหวาดกลัวผู้ชายตรงหน้าขึ่นมาด้วย..

"ไปคุยที่อื่น" พระรามเค้นเสียงออกมา แล้วลากเธอออกมาจากที่ตรงนั้นมายังมุมมืดหน้าห้องนํ้าก่อนที่มือหนาจะสะบัดมือเธอออกด้วยความนึกรังเกียจ

"มีอะไรว่ามา..ฉันมีเวลาให้เธอได้แค่ห้านาที" พระรามปรายตามองหน้าเธอเพียงแค่แปปเดียวแล้วเบือนหน้าไปมองทางอื่นมือหนาล้วงถุงกางเกงรอคำตอบจากนาเดียร์ที่มีท่าทางอึดอัดใจ ร่างเธอสั่นเทาราวกับลูกนก..

"พระราม.."

"..ฉะ..ฉันท้อง" คำพูดของราเดียร์ไม่สะทกสะท้านชายหนุ่มเลยซักนิดพระรามหันกลับไปมองหน้าเธอแล้วยกยิ้มมุมปากนึกสมเพช

"มาบอกฉันทำไม ?"

"ก็ลูกในท้องคือลูกของนายไง.."

"ตลกว่ะ.." พระรามส่ายหัวไปมาเบาๆราวกับว่าเรื่องที่เธอบอกมาเขาเคยเจอมานับไม่ถ้วน จากผู้หญิงที่หลงใหลในตัวเขา