สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 734

อินชิงเสวียนแหวเบาๆ “ไม่เอาหรอก ท่านรีบไปอาบเถอะ”

เย่จิ่งอวี้กางแขนออก โอบอินชิงเสวียนไว้ในอ้อมแขน

“วันนี้ ต้องทำตามข้า”

เพียงออกแรงส่งที่ปลายเท้า คนก็ตกลงไปในน้ำ

อินชิงเสวียนอุทาน ต่อต้านเย่จิ่งอวี้พลัน ทำให้กระโปรงคาดอกเปียกทันที

“คนบ้า”

เย่จิ่งอวี้จับเอวบางของนางแน่น ริมฝีปากอันอบอุ่นประทับบนลำคอของอินชิงเสวียน

“นี่คือคำพูดจากใจของเสวียนเอ๋อร์งั้นหรือ”

เสียงพึมพำดังข้างหู อินชิงเสวียนรู้สึกราวกับว่าหัวใจถูกไฟฟ้าช็อต จั๊กจี้ไร้เรี่ยวแรง รีบหดคอทันที

“อาอวี้ เลิกกวนได้แล้ว”

ทว่าเย่จิ่งอวี้ไปปิดริมฝีปากของนางแล้ว

“เสวียนเอ๋อร์ ข้าคิดถึงเจ้า”

ลมหายใจอบอุ่นห่อหุ้มอินชิงเสวียนทันที เสียงแสกสากของแพรฝ้ายพลันดังก้องในมิติอันเงียบสงบ เสื้อผ้าของทั้งสองถูกทำลายเป็นชิ้นๆ นับไม่ถ้วนด้วยกำลังภายในของเย่จิ่งอวี้

การต่อต้านของอินชิงเสวียนกลายเป็นเสียงครางกระเส่าในไม่ช้า...

วันถัดมา

อินชิงเสวียนลืมตาขึ้น เห็นเย่จิ่งอวี้กำลังนั่งสมาธิข้างบ่อน้ำพุวิญญาณ เนื่องจากเสื้อผ้าขาดเป็นชิ้นๆ ร่างทั้งร่างของเขาจึงเปลือยเปล่าโดยสิ้นเชิง

เมื่อมองไปที่อกผายไหล่ผึ่งนั้น อินชิงเสวียนหน้าแดงทันที รีบไปแลกเสื้อผ้าโบราณในยุคปัจจุบันจากมิติทันที

แม้ว่าแบบชุดจะแตกต่างจากเสื้อคลุมของต้าโจวเล็กน้อย แต่ก็ถือว่าพอใช้ได้

นางเปลี่ยนชุดในร้านค้าสะสมคะแนนจนเสร็จเรียบร้อย แล้วเดินเร็วๆ ไปอยู่ข้างหลังเย่จิ่งอวี้ วางชุดผ้าต่วนสีดำบนไหล่ของเขา แล้วหันหน้าไปอีกด้าน

“เราควรออกไปข้างนอกแล้ว”

เย่จิ่งอวี้ค่อยๆ ลืมตาขึ้น เห็นอินชิงเสวียนสวมกระโปรงคาดอกสีชมพูจางๆ ยืนอยู่ข้างหลังตัวเอง ประดุจเกสรดอกไม้แรกแย้ม รูปร่างสะโอดสะอง ท่วงท่าอ่อนช้อย

ใบหน้างานดั่งหยกปราศจากเครื่องประทินโฉม แต่ยังคงงดงามหยาดเยิ้มมิเสื่อมคลาย