So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 16

“แม่งเอ๊ย! พูดแบบนี้คิดว่ากูจะยอมเหรอฮะ! จำใส่หัวไว้มิลาน ไม่ว่าวันนี้ฉันจะได้หรือไม่ได้เอาเธอเธอก็ไม่มีสิทธิ์ไปเอากับหมาหน้าไหน!” แอลฟ่าตะคอกฉันอีกครั้งแล้วก็ผละออกจากตัวฉันทีทัน เขาตะคอกแรงกว่าเดิมจนฉันสะดุ้งแล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงเหมือนผนังห้องโดนทุบหนัก ๆ

ตุบ ตุบ ตุบ!

“แม่งเอ๊ย!” เสียงแอลฟ่าตะโกนลั่นห้องน้ำทำให้ฉันผวาตัวอีกครั้งตอนที่เขาตะโกนแล้วก็รีบหาผ้าห่มมาคลุมตัวเองไว้ด้วยเนื้อตัวที่มันสั่นไปทั้งตัว ฉันไม่รู้ว่าเขายอมปล่อยฉันแล้วหรือแค่ไประบายอารมณ์ ฉันกลัวเขากลับมาทำร้ายฉันอีกครั้ง

ฉันค่อย ๆ ใช้ปากพยายามแกะผ้าที่มัดมือตัวเองแต่มันแน่นเกินไป แน่นจนฉันแกะเท่าไหร่มันก็ไม่คลายปมสักนิดแต่ฉันก็หยุดความพยายามไม่ได้ ฉันต้องหาทางหนีจะยากแค่ไหนก็ต้องพยายามให้ถึงที่สุด

“ฮื่อ ๆๆ” ฉันใช้ปากแกะผ้าที่มัดมือไปก็ร้องไห้ไปด้วย ชีวิตโคตรทุเรศเลยมีใครเจอแบบนี้แล้วไม่ร้องไห้ได้บ้าง

“จำเอาไว้นะมิลาน จำเหตุการณ์คืนนี้เอาไว้ให้ดี ถ้าเธอยังกล้าลองดีไปหาไอ้นั่นที่อังกฤษเธอโดนมากกว่านี้แน่” แอลฟ่าเดินออกมาตอนไหนก็ไม่รู้ก่อนที่เขาจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก ฉันไม่ได้หันไปมองหน้าเขาหรอกนะคะ ฉันทั้งกลัวทั้งเกลียดเขาที่สุดเลยตอนนี้

“หันมามองหน้าฉันสิวะ” แอลฟ่าพูดขึ้นแล้วก็จับหน้าฉันให้หันไปมองเขา ฉันโคตรเกลียดเลยจากที่เกลียดอยู่แล้วพอโดนเขาทำแบบนี้ก็ยิ่งเกลียดเข้าไปใหญ่ เกลียดเข้าไส้เข้ากระดูกดำ!

“ไม่ฆ่าฉันเลยล่ะแอลฟ่า ฆ่าฉันเลยสิ!” ฉันท้าทายเขา อารมณ์กลัวปนกับความเมามันก็เลยขึ้น ๆ ลง ๆ เดี๋ยวกล้าเดี๋ยวกลัวอย่างที่เห็น ฉันควบคุมอารมณ์ไว้ไม่ได้เหมือนกันเขาทำกับฉันมากเกินไป

“หึ!”

“ต่อให้นายบังคับหรือทำร้ายฉันมากกว่านี้ฉันก็ไม่มีวันกลับไปหานาย คนที่ฉันรักมีแค่คนเดียวคือพี่ธามจำเอาไว้!” ฉันตะโกนใส่หน้าเขาอย่างไม่ยอมแพ้ แอลฟ่ามองฉันตาไม่กระพริบแล้วก็ตัวสั่นด้วยความโกรธ

“มิลาน! พอยอมหน่อยก็ปากดีใช่ไหม ฮะ!” แอลฟ่าบอกแล้วก็บีบกรามฉันแน่นก่อนที่เขาจะคว้าโทรศัพท์แล้วก็ผลักฉันลงเตียงพร้อมโยนผ้าห่มที่ฉันเอาคลุมตัวไว้จนมันไปกองอยู่ที่พื้นไกล ๆ พอฉันทำท่าจะลุกเขาก็จับขาฉันล็อคไว้แล้วเอาเข็มขัดของเขามามัดขาฉันไว้ทันที

“นายจะทำอะไรฮะไอ้ชั่ว!” ฉันตัวสั่นขึ้นมาอีกครั้งไอ้บ้านี่กำลังจะทำร้ายฉันอีกแล้วใช่ไหม ตอนนี้ฉันหมดทางหนีแล้วจริง ๆ สาบานว่าถ้าฉันไม่เมาคงจะพอมีทางหนีได้แต่ฉันเมา หนักหัวจนสติลดลงไปเยอะพอสมควร

“ชู่ว์~ ที่รักไม่โวยวายสิ เดี๋ยวผัวเอาให้แรง ๆ น่า อย่าเล่นสมบทบาทขนาดนั้น” แอลฟ่ามองที่หน้าจอแล้วก็พูดบ้าบออะไรออกมาก็ไม่รู้อย่าบอกนะว่าเขากำลังถ่ายรูปฉันที่โป๊อยู่

“กรี๊ด! ปล่อยฉัน ปล่อย!”

“กรี๊ดนิดเดียวก็มีอารมณ์แล้วครับเมีย ระวังเจ็บคอแล้วจะครางไม่ได้นะ ผัวชอบฟังเสียงครางมากกว่าเสียงกรี๊ด”

“ไอ้แอลฟ่ามึงพูดบ้าอะไรฮะ!”

“ผมกับเมียกำลังเล่นบทโดนข่มขืนกันครับ โคตรได้อารมณ์เลยลองเล่นกันบ้างนะตื่นเต้นดี” แอลฟ่าไม่ได้สนใจเสียงของฉันสักนิด ตอนนี้ใจฉันตกไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้ว หรือว่าเขากำลังไลฟ์สดเหรอ! เขาจะทำลายชีวิตฉันจริง ๆ เหรอ

“ไม่ ไม่จริง! ไอ้ชั่ว! หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ!” ฉันตะโกนไปร้องไห้ไป แม่ง! ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย!

“ชู่ว์~ อย่าโวยวายสิที่รัก เมื่อกี้ผัวพาเล่นบทนี้จนเสร็จไปสี่น้ำแล้วนะ วันนี้จะเล่นถึงเช้าเลยรึไง ติดใจมากเหรอลองเล่นบทคุณหมอกับคนไข้บ้างไหม” แอลฟ่าพูดช้า ๆ แถมยังทำเสียงโรคจิตพร้อมกับมองฉันด้วยแววตาสะใจ ช่วยบอกทีว่ามันยังปกติมันไม่ได้เป็นโรคจิตใช่ไหม

“หึ ๆๆ เดี๋ยวว่าง ๆ จะส่งคลิปให้ดูนะมิลาน หุ่นเธอแม่งถ่ายวีดีโอแล้วโคตรเด็ดเลย นมใหญ่ขาเรียว เสียดายไม่น่าหนีบขาไว้เลยถ่ายของดีไม่ชัดว่ะ” ไอ้สารเลวมันพูดขึ้นแล้วก็วางโทรศัพท์ลง

“แก!” ฉันพูดได้แค่นี้เพราะพูดอะไรไม่ออก

“อย่าปากดีไม่งั้นคลิปนี้ว่อนเน็ตแน่” ไอ้สารเลวแอลฟ่าขู่ฉันแล้วก็วางโทรศัพท์ไว้ก่อนที่จะเดินมานั่งลงที่เตียงแล้วก็เอามือมาจับที่หน้าอกของฉัน