So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 19

“ถ้านายอยากให้ฉันอยู่กับนาย ก็ได้แอลฉันยอม”

“แต่ฉันจะอยู่กับนายแค่ตัวเพราะทั้งใจของฉันมันมีแค่พี่ธามแล้วฉันก็จะรักเขาแค่คนเดียว ได้ยินไหมแอลฟ่า ฉันรักพี่ธามมาก” ฉันบอกแอลฟ่าให้เขาฟังชัด ๆ จนแอลฟ่านิ่งไป

“เธอไม่ได้รักมัน” แอลฟ่าพูดออกมาเสียงเบาแล้วก็กำมือแน่น อย่าบอกนะว่ากำลังจะคลั่งอีกรอบ มาเถอะ จะทำอะไรทำเลยฉันกลัวจนเลิกกลัวแล้วสิ่งที่เจอมาเมื่อคืนมันหนักมากแล้วไม่มีอะไรให้ฉันต้องกลัวเขาแล้วมั้งนอกจากเขาจะฆ่าฉันให้ตาย

“เรารักกันมากแอลฟ่า ไม่มีใครรู้ดีเท่าฉันกับพี่ธาม” ฉันยืนยันคำเดิม ถึงแม้ความจริงฉันจะไม่ได้รักพี่ธามมากขนาดนั้นก็เถอะ ก็ฉันกับพี่ธามเพิ่งคบกันได้ไม่นานนี่คะจะให้รักสุดหัวใจก็คงจะเวอร์ไป แต่ก็มีความรักให้กันอยู่ไม่ใช่ไม่มีเลยแบบเขา

“ไปเลิกกับมันซะมิลานตอนนี้เธอเป็นเมียฉันแล้ว” แอลฟ่าพูดออกมาแล้วก็มองฉันด้วยสายตาวาวโรจน์

“นายชอบบังคับให้คนมารักตัวเองเหรอ นายมีความสุขเหรอ ทั้งที่รู้ว่าที่จริงแล้วคนคนนั้นรู้สึกยังไง” ฉันไม่ตอบตกลงหรือเถียงเขาในเรื่องที่เขาสั่ง แต่กลับถามเพื่อให้เขายอมรับความจริง

“ฉันไม่สน” แอลฟ่าตอบด้วยเสียงห้วนแต่ฉันเห็นว่าแววตาเขามันสั่นไหว หึ! คงโกรธสินะที่ฉันไม่เชื่องอย่างที่เขาต้องการ

“โอเค ฉันจะทำตามที่นายสั่งทุกอย่าง ขอให้มีความสุขแล้วกันแอล แต่อย่าลืมความจริงว่าฉันอยู่กับนายเพราะอะไรและการทำแบบนี้มันทำให้ฉันเกลียดนายมากขึ้นแค่ไหน” ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าแอลฟ่า ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรนะคะถึงได้ทำแบบนี้ในเมื่อเราก็ต่างคนต่างอยู่มาเป็นปีแล้ว แล้วอยู่ดี ๆ เขาเกิดบ้าอะไรขึ้นมา

“แล้วฉันต้องทำยังไงวะ ฉันต้องทำยังไงถึงจะได้เธอคืนมา” แอลฟ่าพูดด้วยเสียงที่ฉันไม่แน่ใจว่าฉันหูฝาดรึเปล่าเพราะเสียงเขามันสั่นเหมือนคนที่กำลังจะร้องไห้ แต่ไม่หรอกคนอย่างเขาไม่รู้สึกอะไรแบบนั้นแน่ คงสั่นเพราะกำลังควบคุมความโกรธไว้ต่างหาก

“ต่อให้นายทำตัวดีขึ้นมากแค่ไหนมันก็ทดแทนสิ่งที่นายทำกับฉันไม่ได้หรอกแอล”

“ฉัน...” แอลฟ่าพูดแค่นั้นก็เงียบไป

“ไม่ใช่แค่เรื่องเมื่อคืนนะ แต่เรื่องตอนนั้นมันก็ทำให้ฉันฝังใจจนวันตายเหมือนกัน” ฉันบอกเขาแล้วก็เจ็บจี๊ดที่ใจ คิดถึงเรื่องนั้นเมื่อไหร่ฉันเป็นแบบนี้ทุกครั้ง มันเหมือนภาพฝังใจที่ฉันจำได้ทุกฉากทุกคำพูด

“ฉันบอกเหตุผลไปแล้ว โอเคมันอาจจะเห็นแก่ตัวมากแต่ฉันก็ย้อนเวลาไปแก้ไขไม่ได้” แอลฟ่าพูดขึ้นช้า ๆ เพิ่งได้ฟังครั้งแรกเลยค่ะว่าเขายอมรับว่ามันเห็นแก่ตัว เพิ่งรู้ตัวเหรอวะ ปกติเห็นร่ำร้องหาแต่ความแฟร์

“ถ้างั้นเอแบบนี้ไหมแอล เรากลับมาคบกันใหม่แล้วให้ฉันไปทำแบบนายบ้าง ฉันไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับนายเพราะนายทำกับฉันไว้หนักเกินไปแต่ฉันติดใจการมีเซ็กส์แล้ว ฉันขอไปมีคนอื่นแก้ขัดแค่ขำ ๆ จนกว่าฉันจะลืมสิ่งที่นายทำไว้นายรอฉันได้ไหม” ฉันยื่นข้อเสนอไปพร้อมรอยยิ้มให้เขาเข้าใจความรู้สึกคนอื่นบ้าง

“ไม่มีทาง” แอลฟ่ามองฉันตาวาวแล้วก็พูดออกมาเสียงแข็งออกมาทันทีที่ฉันพูดจบ

“โอเค จะเอายังไงก็แล้วแต่นายแล้วกัน อยากได้แบบไหนก็บอกฉันมา” ฉันบอกเขาด้วยความเอือมระอา แล้วแต่มึงเลยค่ะกูจนแต้มอยู่แล้ว แล้วแต่มึงจะนำพาไปนรกขุมไหนเถอะ

“ฉันจะทำให้เธอกลับมารักฉันให้ได้มิลาน” แอลฟ่าเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะพูดขึ้น แต่บอกเลยว่าคำพูดมันมั่นเกินไปค่ะ ถึงน้ำเสียงจะไม่เย่อหยิ่งแต่รูปประโยคมันชวนหมั่นไส้ มึงเห็นกูเป็นคนยังไงคะทำระยำกับกูขนาดนี้แล้วยังเอาความมั่นใจพวกนี้มาจากไหนว่ากูจะกลับไปรักมึงได้

“ตามสบายจ้า” ฉันตอบไปด้วยความรำคาญค่ะ ยอมใจมั่นหน้ามั่นโหนก โถ~ ไอ้เพอร์เฟ็ค ไอ้คนมีความมั่นใจ ตอนเกิดนี่เทวดาลืมฝังชิพความอาย ความกังวลให้เหรอวะ อ้อ! เทวดาไม่ได้ลืมหรอกเพราะเทวดาไม่ได้ส่งมันมาเกิด นรกต่างหากที่ส่งมันมาฉันลืมไป

“กวนตีน พักผ่อนไปเถอะ” แอลฟ่าบอกแล้วก็เดินห่างออกไป อะไรวะ อย่าบอกนะว่าบทจะไปก็ไปง่าย ๆ

ฉันมองเขาด้วยความงงจนกระทั่งเขาเดินออกไปจากห้อง ไปแล้วไปลับไม่ต้องกลับมานะคะแอลฟ่า มิลานขอสาปส่ง ไอ้ชั่ว!

ก๊อก ๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นฉันเลยเดินไปที่ประตู ใครมาเวลานี้วะหรือไอ้บ้าแอล? ถ้าเป็นเขาจริงฉันไม่มีทางเปิดแน่นอน แต่พอส่องตาแมวว่าเป็นใครก็เลยโล่งใจก่อนที่จะเปิดประตูให้แขกของฉัน

“ฮาย~ กระเทยมาทำไมคะ” ฉันยิ้มทักทายมันอย่าบอกนะว่าจะชวนไปเที่ยวเพราะนี่เพิ่งบ่ายโมงเอง แต่อีแมนนี่ไม่ได้สนใจคำทักทายของฉันเลยค่ะ มันมองหน้าฉันนิ่ง

“มองทำไม อยากสวยเหมือนกูเหรอ" ฉันถามมันทันทีเพราะมันเอาแต่จ้องฉันเขม็ง

“อะ ธิ บาย มา” อีแมนพูดเสียงนิ่งก่อนจะเดินสะบัดหน้าเข้ามาในห้องฉันแล้วไปนั่งอยู่ที่โซฟา

“อธิบายอะไรคะ” ฉันเอียงคอถามด้วยวามสงสัย

“อย่าทำตอแหล มึงกินกันมานานแค่ไหน กูว่าแล้วเชียว” อีแมนนี่ชี้หน้าฉันแต่ฉันใจตกไปถึงตาตุ่ม อย่าบอกนะว่าอีแมนรู้เรื่องฉันกับแอลฟ่าแล้ว

“อะไรของมึง” ไม่จนมุมอย่ายอมรับค่ะ

“มึงจะเล่าดี ๆ หรือให้กูโทรไปเรียกอีผู้ชายที่เดินออกจากห้องมึงเมื่อกี้มาเล่า กูจะถามยันท่าเลยว่าเอากันท่าไหน” อีแมนแว๊ดเสียงใส่ทันที

“มึง...คือกู” ฉันจนมุมแล้วค่ะ อีแมนนี่มันฉลาดจะตาย อย่าไปพยายามโกหกมันเลย

“ค่ะ! กูจะพยายามเชื่อค่ะ สภาพอารมณ์มึงนี่ไม่ค่อยสนใจเรื่องซิงที่โดนเจาะเลยนะคะ ร้องไห้บ้างยังลูก”

“กูต้องร้องไห้?” ฉันถามมันทันที

“เออสิ มึงโดนเปิดซิงนะคะอีมิ แม้จะโดนทำให้สมยอมผสมขืนใจ แต่คน ๆ นั้นไม่ใช่แฟนมึง ย้ำ! ไม่ใช่แฟนมึงแต่เป็นแค่แฟนเก่า มึงต้องรู้สึกเสียใจสิมึงต้องร้องไห้ไม่ใช่ตื่นมาด้วยความรู้สึกแค้นใจที่โดนแอลฟ่าเปิดซิงก่อนวัยอันควร อันนี้เหมือนมึงโกรธเฉย ๆ แต่มึงไม่ได้เสียใจค่ะ เหมือนมึงโกรธเพราะผัวมึงไม่อยู่ในโอวาทเก็ทไหม” อีแมนนี่พูดขึ้นเสียงจริงจังพร้อมกับมองหน้าฉัน

“มันก็แค่ซิงเสียแล้วก็เสียไปกูไม่เอาเวลามานั่งร้องไห้หรอก” ฉันบอกมันออกไป

“เหรอ แล้วถ้าเมื่อคืนไม่ใช่แอลฟ่าแต่เป็นใครก็ไม่รู้ต่อให้หล่อระดับพระเอกมึงจะรับได้เหรอวะ ไม่ต้องตอบกู มึงคิดก่อนแล้วค่อยตอบตัวเอง” อีแมนนี่พูดดักขึ้นมา มันก็จริงอย่างที่แมนนี่มันพูด ฉันไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือร้องไห้ฟูมฟายที่เสียความบริสุทธิ์เลยสักนิด ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ

“ไงคะ ไม่ต้องให้กูเดากูก็รู้ เพราะอะไรรู้ไหมเพราะคนที่ทำมันเป็นคนที่มึงยังรักไง” อีแมนนี่พูดขึ้นหลังจากที่ฉันนั่งนิ่งอยู่กับภวังค์ของตัวเอง

“กูไม่ได้รัก” ฉันพูดออกมาเสียงดัง ใครจะบ้าไปรักมันไอ้คนสารเลวพันธ์นั้น

“จ้า~” อีแมนนี่พูดขึ้นแล้วก็เบ้ปาก

“แล้วเอาไงต่อคะ มีทางไหนให้มึงเลือกตอนนี้ กลับไปหาพี่ธามคนดีแล้วปล่อยให้อีแอลฟ่าที่โคตรเดาใจยากจัดการเชือดมึงไหม กูว่าอย่าเสี่ยงเลยกูกลัวแทน” อีแมนนี่ชวนเปลี่ยนเรื่องหลังจากที่เบ้ปากจนพอใจ

“กูไม่รู้ว่ะแมนนี่ กูไม่มีทางเลือกใช่ไหม” ฉันถามมันแล้วก็เครียดขึ้นมาทันที คนอย่างแอลฟ่ามันกล้าทำแน่นอนค่ะมันไม่แค่ขู่หรอก

“มึงก็ยอม ๆ ไปก่อนแล้วค่อยหาทางแก้ไปทีละนิด” อีแมนนี่บอกซึ่งมันก็น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วในตอนนี้

“แล้วพี่ธามล่ะแมน กูไม่อยากทำร้ายพี่เขา พี่ธามไม่ได้ผิดอะไร” ฉันบอกมันแล้วก็นึกไปถึงหน้าอีกคน คนที่แสนดีเหลือเกิน

“โอ๊ย~ คนไกลขนาดนั้นมึงก็เซย์กู้ดบายไปก่อนสิคะ เอาตัวมึงให้รอดก่อน ไม่แน่นะพี่ธามนี่อาจจะไม่ได้ดีอย่างที่มึงคิดก็ได้ มึงไม่ได้อยู่กับเขาตลอดเวลาแค่คุยกันวันละไม่กี่นาทีอย่าลืม" อีแมนนี่บอก มันจะเตือนแบบนี้เสมอว่าอย่าไว้ใจใครไม่ใช่แค่กับพี่ธามนะคะ แล้วอีกอย่างพี่ธามอยู่ไกลหูไกลตาฉันเขาจะทำอะไรฉันไม่มีทางรู้

“เขาดีนะมึง เขาดีกับกูมาก” ฉันบอกมัน คือเรื่องนี้พี่ธามไม่ได้ผิดเลย อยู่ดี ๆ มีเรื่องอะไรก็ไม่รู้มาทำให้ฉันกับเขาต้องเลิกกันเนี่ยนะ ฉันทำใจไม่ได้ฉันต้องเลิกกับแฟนเพราะเรื่องบ้า ๆ อีกแล้วเหรอ แล้วพี่ธามผิดอะไรทำไมต้องถูกทิ้ง

“เขาอาจจะมีลูกมีเมียซุกไว้ที่อังกฤษหรือทิ้งไว้ที่ไทยก่อนไปเรียนก็ได้ค่ะ แหม~”