So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 25

“มึงคะผู้คนนั้นหุ่นน่ากินมาก” ฉันสะกิดอีแมนนี่ให้มองไปยังมุมหนึ่งของโซน VIP ที่มีผู้ชายหุ่นฮอตคนหนึ่ง ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวยืนหันหลังอยู่ ท่าทางดูดีจนอยากดูหน้า ถ้าได้เห็นหน้าแล้วดูดีน้องคนนี้ก็อยากดูใจ ฮ่า ๆๆ เริ่มเมาแล้วค่ะ

“ไหนคะชี้ชัด ๆ กูยังไม่เห็นใครน่ากินเลยวันนี้ มีแต่พวกควงเมียมาเที่ยวน่ารำคาญตามาก” อีแมนนี่ถามอย่างกระตือรือร้นฉันเลยชี้ให้มันดู

“อื้อหือ หุ่นน่ากินมาก” พอเห็นเป้าหมายที่ฉันชี้ให้ดูอีแมนนี่ก็จ้องตาไม่กระพริบแล้วก็กัดปากเหมือนกระเทยผู้หิวโหย แต่มันก็แค่มองแล้วก็พูดจาโลมเลียเท่านั้นแหละ อีแมนนี่มันเทยเวอร์จิ้น มันกลัวเจ็บ ฮ่า ๆๆ

“เอาไหม จะได้เสียตัวกับเขาซักที”

“โถอีชะนี มีผัวแล้วพูดเยอะ” อีแมนนี่หันมาจิกฉันทันที อีนี่ชอบพูดแบบนี้จริง ๆ เลย ต่อให้ไม่อยากยอมรับแต่ฉันก็มีอายบ้างนะคะ

“แต่กูว่ากูคุ้น ๆ ว่ะเหมือนคนรู้จัก” อีแมนนี่บอกฉันแล้วก็นั่งจ้องพ่อหนุ่มหุ่นดีคนนั้น ลุ้นกันทั้งสองคนแล้วล่ะตอนนี้เพราะไม่รู้ว่าหันหน้ามาจะหล่อสมกับหุ่นล่ำหรือเปล่า

“เขาจะหันมาเหรอวะ” ฉันถามมัน เรานั่งจ้องอย่างใจจดใจจ่อมาสี่ห้านาทีแล้วผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่หันมาเลย รอจนขี้เกียจรอแล้วเนี่ย

“เดี๋ยวก็หันน่า นี่ผับนะคะไม่ใช่สถานปฏิบัติธรรมที่จะนั่งนิ่งได้นาน ๆ รอไปค่ะชะนี” อีแมนนี่บอกแล้วก็อย่างที่มันพูดจริง ๆ แค่แป๊บเดียวผู้ชายคนนั้นก็หันหน้ามาทางนี้

“หล่อ...หล่อมาก” ฉันพูดขึ้นทันทีที่เจอหน้าเขา หล่อมากมายหน้าขาวใสแม้มีไฟจากผับส่องอย่างไม่ทั่วถึง ผมก็เซ็ตมาอย่างดีโคตรเข้ากับใบหน้าเรียว หล่อเหมือนอปป้าเกาหลียังไงยังงั้น

“พรึ่บ! ตัดฝันค่าลูกสาว” อยู่ดี ๆ อีแมนนี่ก็เอามือมาปัดข้างหน้าฉัน แล้วก็พูดขึ้นมาด้วยความอารมณ์เสีย ก่อนที่มันจะโบกมือทักทายผู้ชายคนนั้นเหมือนรู้จักกันมาก่อน

“ฮายผู้ชาย~” อีแมนนี่ทำเสียงกระดี้กระด้าใส่ อย่าบอกนะว่ารู้จักกัน หรือเป็นผู้ที่มันแอบคุยวะคะ พออีแมนนี่ทักผู้ชายคนนั้นรีบเดินมายิ่งใกล้ยิ่งออร่า ขอได้ไหมผู้ชายของเธอ

“อีดอก! อย่าเรียกกูแบบนี้ค่ะเดี๋ยวก็ตบปาก!” ฮะ! อีดอกมาดอกใหญ่มาก อย่าบอกนะว่าสปีชี่เดียวกันกับอีแมนนี่ โอ๊ย! ฉันขอสาปอีพวกตุ๊ดพวกเกย์ที่ชอบแต่งตัวบอยแล้วทำตัวหล่อ เหยียบใจชะนีอย่างฉันมาก

“ฮ่า ๆๆ มึงมาทำไมคะ กูนึกว่าเป็นเอดส์ตายที่เชียงใหม่แล้ว” อีแมนนี่ยิ้มทักทายผู้ชายคนนั้นแล้วก็พูดคุยกันอย่างสนิทสนม โอเคค่ะเชิญมึงคุยกันตามสบาย เพศเดียวกันกับกูกูจะไม่ชายตาแลแต่อย่างใด

“กูจะไปหาแฟนค่ะ ผัวกูน่ะค่ะ รู้จักคำว่าผัวไหมคะอีกระเทยไร้ผัว” โอ้โหนี่ทุกคนที่รู้จักอีแมนนี่รู้หมดเลยใช่ไหมว่ามันยังเวอร์จิ้น น่าสงสารอีเทยเพื่อนรักจริง ๆ

“ว้าย! มีผัวเป็นตัวเป็นตนด้วยเหรอคะ” ไม่ได้ตั้งใจฟังนะแต่พวกมึงตะโกนแข็งกับเพลงจนดังมากกูฟังก็ได้ค่ะซิส

“มีสิคะ แล้วนี่เพื่อนมึงเหรอสวยจัง” ตายแล้วชมมิลานว่าสวยด้วย แต่เราเจอกันช้าไปนะคะ ช้ามายี่สิบปี ช้าจนหล่อนกลายร่างแล้ว เสียดายความหล่อจริง ๆ

“เออ นี่อีมิลานเพื่อนเลิฟของกูเอง ส่วนนี่อีนิกกี้นะคะอีมิ” อีแมนนี่ก็แนะนำฉันกับนิกกี้ให้รู้จักกัน ฉันกับนิกกี้ก็เลยยิ้มให้กัน

“ยินดีที่ได้รู้จักนะนิกกี้”

“จ้า ตัวจริงเธอนี่สวยมาก ๆ เลยนะ ในรูปว่าสวยแล้วตัวจริงสวยกว่าอีก” นิกกี้มองฉันยิ้ม ๆ อะไรวะ ไปรู้จักฉันตอนไหน

“เธอรู้จักเราเหรอ” ฉันถามไปด้วยความงง

“เอ้าก็เคยเห็นอีแมนนี่มันอัพรูปที่ถ่ายกับเธอลงไอจีไง กับอีกคนที่สวย ๆ เหมือนกันน่ะ” อ่อ โอเคเข้าใจแล้ว หลังจากนั้นอีแมนกับนิกกี้ก็คุยอะไรกันอีกนิดหน่อยก่อนที่นิกกี้จะแยกตัวไป

“มึงกลับกันยัง” ฉันถามมันเพราะเริ่มง่วงแล้ว ไอ้บ้าแอลฟ่าก็ไม่รู้หายหัวไปไหน

“มึงง่วง?” อีแมนนี่หันมาถามด้วยความสงสัยเพราะปกติไม่เมาไฟผับไม่ปิดอีมิลค์กับอีแมนนี่จะไม่ย่างเท้าออกจากประตูผับแน่นอน แต่นี่เพิ่งเที่ยงคืนฉันก็อยากกลับแล้ว

“อือ กูง่วง”

“แน่ใจ ไม่ใช่ว่าเห็นใครหายไปนานเลยหาเรื่องอยากกลับนะคะ” อีแมนนี่แซะฉันขึ้นมา เหอะ! ใช่ที่ไหนกันล่ะฉันแค่เบื่อ ๆ แค่นั้นแหละ

“ไม่อ่ะ” ฉันตอบเขาแล้วก็ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ ส่งไลน์ไปบอกพี่ธามว่าฉันกำลังกลับเพราะเดี๋ยวพี่ธามจะเป็นห่วง

“มิลค์” แอลฟ่าเรียกชื่อฉันเบา ๆ เสียงเขาเหมือนคนกำลังมีเรื่องอะไรในใจอย่างงั้นแหละ พอฉันเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นเขามองหน้าฉันอยู่แล้วก่อนที่เขาจะขับรถเทียบฟุตบาท

“มีอะไร?” ฉันถามด้วยความไม่ไว้ใจ ก็รู้ใช่ไหมคะว่าแอลฟ่าอารมณ์ขึ้นง่ายลงง่ายแค่ไหนฉันไม่ไว้ใจอารมณ์เขา

“ฉัน...” แอลฟ่าพูดออกมาช้า ๆ พร้อมกับจ้องตาฉัน แววตาเขามันเหมือนคนกำลังเจ็บปวด เป็นอะไรวะ

“ฉันรักเธอ ฉันแม่งโคตรรักเธอเลยว่ะ รักมาตลอดไม่เคยหยุดรักเธอเลย เมื่อก่อนรักยังไงตอนนี้ฉันรักมากกว่าตอนนั้นด้วยซ้ำ ฉันรู้ว่าฉันเลวกับเธอมาก แล้วที่ฉันทำอยู่ตอนนี้ก็โคตรเห็นแก่ตัว แต่ฉันทำทุกอย่างไปก็เพราะว่าฉันรักเธอ”

ฉันฟังด้วยใจที่เต้นแรง แอลฟ่าพูดว่ารักฉันงั้นเหรอ แต่แล้วยังไงคะรักแล้วยังไงในเมื่อเขาเป็นคนเหยียบหัวใจฉันเอง ให้ฉันกลับไปคบกับเขางั้นเหรอ หนังสือเล่มเดิมอ่านอีกกี่ครั้งมันก็จบแบบเดิมนั่นแหละ

“แต่ฉันไม่ได้รักนายแล้ว” ฉันตอบเขาไปหลังจากที่เราเงียบกันมาสักพัก

“ฉันรู้” แอลฟ่าตอบมาแผ่วเบาและถ้าฉันไม่ได้ตาฝาดฉันเห็นน้ำใส ๆ มันคลอที่ตาเขา

“ช่างมันเถอะแอลฉันจะรักหรือไม่รักยังไงนายก็ชนะฉันอยู่แล้ว ฉันไปจากนายไม่ได้หรอกเพราะอะไรนายก็รู้ดี” ฉันบอกแอลฟ่าแล้วก็ยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ยังไงเขาก็มีคลิปบ้า ๆ นั่นเอาไว้ขู่ฉันอยู่แล้วนี่

"เธอเบื่อไหมที่ต้องอยู่กับคนที่ไม่ได้รัก" เขาถามฉันด้วยน้ำเสียงเศร้าอย่าบอกนะว่าเศร้าจริง คนแบบนี้เสียใจเป็นด้วยเหรอ

"นายต้องการคำตอบแบบไหนล่ะแอล" ฉันถามเขากลับ ให้ตอบว่าเบื่อได้ไหมล่ะ ฉันกลัวเขาจะอาละวาดอีก เมื่อกี้ตอกกลับว่าไม่รักเขาไม่อาละวาดแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่โกรธนี่ คลื่นมันอาจจะกำลังก่อตัวอยู่ก็ได้

“ขอโทษนะมิลค์ ฉันไม่อยากเห็นเธอเสียใจอีกแล้วว่ะ”