So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 30

ฉันเดินลงมาที่ล็อบบี้คอนโดด้วยใจระทึก เหมือนกำลังจะเดินไปฟังผลสอบตอน ม. 6 ว่าเทอมนี้จะเรียนจบไหม จะมี F รึเปล่า จะได้เข้ามหาลัยเหมือนเพื่อนคนอื่นไหม อีบ้าเอ๊ย! ฮ่าๆๆ

วันนี้แต่งตัวจัดเต็มให้สวยสะพรึงไปเลยค่ะพอพี่ธามอดีตคนดีของน้องมิลค์โทรมาว่ามาถึงคอนโดแล้วน้องมิลค์ก็เดินลงมาทันที คิดถึงอยากถีบหน้า เอ๊ย! อยากเจอหน้า อิอิ ไปค่ะพร้อมรบ มีทัพหลังคอยสะกดรอยตามเป็นผีขอส่วนบุญแล้วไม่มีอะไรต้องห่วง

“พี่ธาม” ฉันเดินไปเจอผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนหันหลังมีออร่าความหล่อกระจายออกมาทั่วทุกพื้นที่จนเป็นจุดสังเกตได้ง่ายมันกระจายออกมาเยอะจนปิดบังความเลวได้ดีมากจริง ๆ ค่ะ พอฉันเรียกเขาพี่ธามก็หันมาทันที

“มิลค์” พี่ธามมองฉันแล้วก็ยิ้มให้ แต่แปลกแฮะทำไมไม่เห็นจะเหมือนอย่างที่คิดไว้ ไม่เห็นมีท่าทีดีใจมากมายที่ได้เจอหน้าแฟนที่ไม่ได้เจอหน้ากันมานานเลยสักนิด แต่ก็แล้วแต่เถอะฉันก็ไม่ได้อยากให้มาอะไรมากมายกับฉันอยู่แล้ว

“ยังหล่อเหมือนเดิมเลยนะคะ” ฉันยิ้มทักทายเขา พยายามทำท่าทีให้เป็นปกติที่สุด

“มิลค์ก็สวยเหมือนเดิม ไม่สิสวยมากขึ้นกว่าเดิมตั้งเยอะ” พี่ธามมองหน้าฉันแล้วก็ชม ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี่คงยิ้มหน้าบานลอยไปไกลแล้วล่ะค่ะ

“ไม่ต้องมาชมเลย ไปกันดีกว่าค่ะจะพามิลค์ไปดินเนอร์ที่ไหนคะ” ฉันเป็นฝ่ายชวนเขาเพราะขี้เกียจยืนนาน

“หิวแล้วเหรอ ถ้างั้นไปกันเลยนะ เชิญครับ” พี่ธามผายมือเพื่อพาไปที่รถก่อนที่เราจะคุยอะไรกันเรื่อยเปื่อย จนมาถึงร้านอาหารบนดาดฟ้าตึกหรู บรรยากาศโคตรดีมาก แต่ใจอีมิลค์นี่ร้อนรุ่มดั่งไฟ เมื่อไหร่ละครจะจบ ทั้งๆ ที่เพิ่งเริ่ม แต่อยากให้ผู้กำกับสั่งคัตแล้วจบไปสักที

“พี่ธามคะ พี่ธามกลับมาด่วนแล้วก็บอกมิลค์ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน พี่ธามมีเรื่องอะไรจะคุยกับมิลค์เหรอคะ” ในขณะที่เรากำลังจัดการกับอาหารฉันก็แกล้งแอ๊บเสียงถามเบาเหมือนคนกำลังมีเรื่องกังวลใจ พี่ธามเงยหน้ามองฉันแล้วยิ้มให้แต่เป็นยิ้มที่ไม่ค่อยจะรู้สึกดีเท่าไหร่

“ทานก่อนเถอะครับ อิ่มแล้วค่อยคุยกันนะ มิลค์บอกพี่ว่าหิวมากไม่ใช่รึไง” พี่ธามบอกแล้วก็ตักอาหารให้ฉัน อะไรวะ จะประวิงเวลาเพื่ออะไร คุย ๆ ไปก็จบ สังคมอีมิลค์นี่ยิ่งโหวกเหวกโวยวายนะคะ มีเรื่องอะไรคาใจต้องเคลียร์ให้จบ

“ค่ะ” แต่ตอนนี้ยังก่อน ตามน้ำวนไปค่ะ เคยบอกแล้วไงจะตีงูให้ตายมันต้องรอจังหวะ

“อิ่มมากเลยขอบคุณนะคะ” ฉันดื่มน้ำเสร็จก็เอ่ยขอบคุณพี่ธาม แต่ที่จริงก็ไม่ได้อิ่มหรอกอาหารอิตาเลี่ยนจานใหญ่แต่มีเศษเนื้อวางมาแค่เศษ 1 ส่วน 100 ของจานฉันไม่เคยกินอิ่มสักครั้งแต่เพราะสังคมสอนมาให้อิ่มก็เลยต้องดัดจริตอิ่มตาม

“ครับ ถ้าชอบพี่จะพามาบ่อย ๆ”

“ขอบคุณนะคะ แล้วว่าแต่พี่ธามจะบอกมิลค์ได้รึยังคะว่ามีเรื่องอะไรที่จะคุยกับมิลค์” ฉันแย๊บถามอีกรอบ

“ทำไมมิลค์ดูกังวลเรื่องที่พี่จะคุยจังเลยครับ” พี่ธามถามกลับพร้อมกับมองฉันเหมือนกำลังไล่ต้อนผู้ต้องสงสัยยังไงยังงั้น อะไรวะ ฉันรู้สึกไม่โอเคมาก ๆ เพราะพี่ธามตรงหน้าดูแตกต่างจากพี่ธามคนเดิมที่ฉันรู้จัก การเจอกันครั้งนี้มันรู้สึกอึดอัด ไม่ใช่เพราะเรื่องที่ฉันรู้มาว่าเขาซุกเมียนะคะแต่เป็นเพราะปฏิกิริยาที่เขาแสดงออกกับฉันมากกว่า

“มิลค์ก็เป็นของมิลค์แบบนี้แหละค่ะ มิลค์ไม่ชอบมีเรื่องคาใจ แล้วคำพูดของพี่ธามมันก็คาใจมิลค์มาสองวันแล้ว ไหนจะเรื่องที่อยู่ ๆ พี่ธามก็บินกลับมาด่วนขนาดนี้อีก”

“หึ ๆ พี่ว่ามิลค์อธิบายพี่ดีกว่าว่านี่คืออะไร” พี่ธามหัวเราะนิดหน่อยแล้วยื่นโทรศัพท์มาให้ฉันดูรูป รูปห่าไรวะคะมืดก็มืด ต้องเพ่งดู แต่พอดูดี ๆ แล้วแทบอยากสวมวิญญาณอีแมนนี่แล้วร้องว้ายขึ้นมาให้ดังลั่น แต่เก็บไว้ค่ะคนเราต้องเนียน ดีนะอีแมนนี่กับฉันเตรียมแผนมาหลายสถานการณ์

“พี่ธามได้รูปนี้มาได้ยังไงคะ” ฉันเงยหน้าถามเขาสีหน้าตื่นนิดหน่อยเพราะรูปที่เห็นมันเป็นรูปเมื่อวันก่อนนี้เองที่ฉันไปเที่ยวกับแมนนี่แล้วก็มีแอลฟ่าตามไปคุม รูปมันก็เป็นตอนที่แอลฟ่ามานั่งด้วยน่ะ มีหลายรูปเลย รูปตอนเขาหอมแก้มฉันก็มี ถ้าเดาไม่ผิดวันนั้นยัยแพรวอะไรนั่นอาจจะอยู่หรือไม่ก็คงเป็นคนที่ชื่อนิกกี้แอบถ่ายส่งให้นางดู

“ไม่ต้องอยากรู้เรื่องนั้นหรอกครับ ตอบพี่มาดีกว่าว่าคนในรูปคือใคร?” พี่ธามถามฉันเสียงเข้ม อู้ว~ มิลค์อยากถามกลับเลยคะแล้วคนที่ชื่อแพรวล่ะคะเป็นใครคะ แหวะ!

“มิลค์จะไม่ปิดบังพี่ธามนะคะ เขาชื่อแอลฟ่า เป็น...”

“มันเป็นใคร” พี่ธามถามขึ้นอีกรอบด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน โถ~ ตัวเองก็ซุกเมียไหมวะ แล้วจะมาทำเข้มเพื่อ ไม่อายใจตัวเองรึไง

“แฟนเก่ามิลค์เองค่ะ” ฉันบอกไป เขาไม่เคยรู้เรื่องแอลฟ่าหรอกนะคะ ฉันไม่เคยบอกเลยสักครั้ง แม้แต่นิดเดียวก็ไม่เคยบอก

“มิลค์กลับไปหากับแฟนเก่าทั้งที่คบพี่เหรอ มิลค์หลอกพี่เหรอครับ” พี่ธามถาม ฉันจับน้ำเสียงได้ว่าเขากำลังพยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้เสียงดัง แต่คงกำลังโมโหอยู่พอตัวจนฉันลังเลว่าจะทำตามแผนอีแมนนี่ต่อดีไหม

“ถ้าถามเรื่องแอลฟ่าล่ะมึง”

“มึงบอกไปเลยค่ะว่าอีแอลเป็นแฟนเก่าที่มาตามตื้อ แล้วก็แบล็คเมลมึงด้วยคลิป มึงบอกไปเลยว่ามันข่มขืนมึงแล้วถ่ายคลิปแบล็คเมลล์”

“ฮะ! จะบ้าเหรออีแมน เกิดเขาเทกูวันนี้เลยกูจะไปแก้แค้นเขายังไง” ฉันถามอีแมนด้วยความตกใจ

“ครับ หมั้นกับพี่ พอเรียนจบเราก็แต่งงานกันพรุ่งนี้เราไปหาคุณพ่อคุณแม่พี่กันนะท่านอยากเจอมิลค์มาก” พี่ธามพูดขึ้นอีกครั้ง แต่ฉันงงไปหมดแล้ว อะไรวะเนี่ย แล้วเรื่องยัยแพรวอะไรนั่นล่ะ หรือที่จริงแล้วยัยนั่นเป็นอดีตกิ๊กที่ไม่ยอมปล่อยพี่ธามเพราะถ้าเป็นเมียจริงพี่เขาจะกล้าขอหมั้นแล้วก็พาฉันไปหาพ่อแม่เขาเหรอ

“แต่มิลค์...”

“พี่ไม่สนใจอดีตที่ผ่านมาครับ สิ่งที่พี่ต้องการคือการยืนยันว่ามิลค์รักพี่ไม่ได้รักผู้ชายคนนั้น ไม่ได้หลอกพี่ และถ้ามิลค์รักพี่จริงมิลค์ต้องหมั้นกับพี่ให้พี่มั่นใจ” พี่ธามมองฉันด้วยแววตากดดัน เชี่ยไรเนี่ย!

“เอ่อมิลค์ว่ามันเร็วไปไหมคะ”

“ไม่เร็วหรอกมิลค์ หมั้นกันแค่ต่อหน้าผู้ใหญ่ก่อนก็ได้ เรียนจบค่อยจัดงานแต่งให้มันใหญ่ไปเลย”

หลังจากที่พี่ธามพูดเรื่องหมั้นสมองฉันก็เอ๋อไปเลยค่ะ เขาพูดอะไรมาก็พยายามตามน้ำไปก่อน แต่ดีนะที่พรุ่งนี้ฉันสตอเบอรี่ไปว่าฉันไม่ว่าง พอได้ประวิงเวลา จนกระทั่งเขามาส่งฉันที่คอนโดแล้วตอนนี้ฉันก็กำลังยืนมองไฟท้ายรถเขาค่อย ๆ ลับตาไป

“อีดอก!” เสียงอีแมนนี่ตะโกนขึ้นพร้อมกับออกมาจากที่ซ่อน

“มึงได้ยินใช่ไหม” ฉันหันไปถามอีแมนนี่เพราะมันตามฉันไปที่ร้านอาหาร ฉันโทรออกหามันให้มันได้ยินการสนทนาของฉันกับพี่ธามชัด ๆ ตลอดเวลา

“ได้ยินค่ะ กูว่ามันแปลก ๆ” อีแมนนี่พูดขึ้นแล้วก็ทำท่าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

“มึงว่าแปลกไงอ่ะ กูก็ว่ามันแปลก ๆ เขาจะรักกูจริงขนาดยอมรับเรื่องแบบนี้ได้เลยเหรอวะ ตอนแรกกูก็จะเชื่อที่มึงบอกนะว่าเขายังไม่ได้ฟันกูเขาไม่เทกูแน่ แต่นี่ถึงกับจะพากูไปหาพ่อแม่เขาแล้วยังจะหมั้นเลยนะมึง”

“นั่นแหละที่แปลก กูว่าเซนต์กูมาแล้ว แกว่งแรงมากด้วย ไปค่ะชะนี!” อีแมนนี่พึมพำออกมาเบา ๆ แล้วก็จับมือฉันกระชาก

“เดี๋ยว ๆ ไปไหน” ฉันถามมันเสียงดังเพราะอีแมนนี่กระชากแล้วแทบจะพาฉันวิ่งไปที่รถมัน

“ตามไปค่ะ ตามไปสืบ ตามแกะรอยให้ได้ข้อมูลมากที่สุด ได้เรื่องหรือไม่ได้เรื่องค่อยว่ากัน!”