So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 39

“แอลไม่เอาแล้วมิลค์เหนื่อย” ฉันร้องบอกเขาเบา ๆ แล้วก็ดันมือของไอ้คนหื่นที่ลูบสะโพกฉันเล่นออกให้พ้นตัว นี่แปดโมงกว่าแล้วนะฉันยังได้พักไม่ถึง 10 นาทีเลยด้วยซ้ำแอลฟ่าก็เริ่มที่จะหื่นอีกแล้ว ไม่รู้เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนา

“แค่ลูบนิดเดียวเอง” แอลฟ่าบอกเสียงเบาแล้วก็จูบที่หัวไหล่ฉัน แต่ครั้งนี้ฉันสาบานได้ว่าฉันไม่มีทางยอมแน่นอน มันเกินไปแล้ว ไอ้หื่น

“ถ้าไม่หยุดเห็นดีกันแน่แอล” ฉันเงยหน้าไปมองเขาเพื่อให้เขารู้ว่าครั้งนี้ฉันเอาจริงทำให้แอลฟ่าขมวดคิ้วหน้ามุ่ยด้วยความไม่พอใจ

“โคตรไม่ตามใจผัวเลย เมียไรวะ” แอลฟ่าชักมือกลับแล้วก็บ่นขมุบขมิบเสียงเบา แต่หน้าห่างกันแค่ไม่ถึงคืบใครไม่ได้ยินก็บ้าแล้ว

“แอล!” ฉันชักเสียงใส่เขาทันที ต้องข่มมันค่ะ เชื่อฉันเถอะข่มได้ต้องข่มไม่งั้นเสียเปรียบไอ้หื่นอย่างแอลฟ่าหนักแน่ ๆ

“คร้าบ~ นอนได้แล้วไม่ง่วงเหรอ” แอลฟ่าลากเสียงยาวใส่ฉันแล้วก็ถาม โอ้โหกล้าถามว่าไม่ง่วงเหรอ ไม่อายปากซะบ้างเลย ทำไมนับวันก็ยิ่งกวนประสาท ความเป็นแอลฟ่าผู้เย็นชาหายไปไหน ตอนนี้ฉันแทบจะจำภาพเดิมบุคลิกเดิมของเขาไม่ได้แล้ว

ติ๊ง ต่อง!

ติ๊ง ต่อง!

เสียงกริ่งหน้าห้องที่ดังขึ้นติดต่อกันทำให้ฉันที่กำลังจะเคลิ้มหลับต้องงัวเงียได้สติอีกครั้ง

“ใครมาอ่ะแอล” ฉันถามคนที่นอนกอดฉันอยู่ข้าง ๆ แอลฟ่าเองก็ลืมตาขึ้นมามองหน้าแล้วก็ส่ายเบา ๆ เพื่อบอกว่าเขาเองก็ไม่รู้ นั่นน่ะสิเนอะก็อยู่ด้วยกันตรงนี้ใครจะไปรู้วะว่าใครมา

“ที่รักนอนไปเถอะ เดี๋ยวไปดูเอง” แอลฟ่าบอกแล้วก็จุ๊บหน้าผากฉันก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วก็ลุกเดินโทง ๆ ลงจากเตียง

“แอลฟ่า! ทำบ้าอะไรไม่อายกันเลย!” ฉันร้องออกมาเสียงดังแล้วก็ปิดตาแทบไม่ทัน ไม่ได้ตั้งใจดูนะแต่มันเห็นเอง เด่นชัดขนาดนั้นใครจะไม่เห็นที่สำคัญยังหดตัวไม่สนิทด้วยซ้ำ ///“อายอะไรครับเมีย ทั้งดูทั้งดูด” แอลฟ่าถามเสียงนิ่งเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่เชื่อเถอะเขากำลังจงใจกวนตีน!

“ไอ้แอลฟ่า ไอ้หื่น!” ฉันด่าแค่นั้นแล้วก็พลิกตัวหนีทันที น่าเกลียดที่สุดเลย ตอนนั้นมีอารมณ์ไม่อายก็ไม่ว่าหรอก แต่ตอนนี้อยู่ในอารมณ์ปกตินี่คะฉันเป็นผู้หญิงนะฉันก็อายเป็น

“ที่รัก โกรธเหรอ” ฉันรู้สึกว่าแอลฟ่าเดินมาที่ข้างเตียงฝั่งที่ฉันหันหน้าหนีแล้วก็ถามออกมาเบา ๆ เหมือนมาง้อฉันก็เลยเอาผ้าห่มที่คลุมโปงออกเพราะเวลาผ่านมาสักพักแล้ว เขาคงแต่งตัวเรียบร้อยแล้วล่ะ อีกอย่างเสียงกริ่งหน้าห้องก็ยังดังอยู่

“ไม่ได้กะ แอล!” ฉันจะบอกว่าไม่ได้โกรธแค่อาย แต่สิ่งที่สายตาฉันมองเห็นมันคือไอ้มังกรของเขา แอลฟ่ายืนตัวตรงมองฉันด้วยสภาพยืนแก้ผ้าไม่มีอะไรติดตัวเหมือนเดิม เพิ่มเติมแค่มือเขาที่ถือชุดคลุมเอาไว้ และมันก็ทำให้ไอ้จ้อนยักษ์อยู่ระดับใกล้สายตาฉันมากจริง ๆ

“จ๋าว่าไงครับ” แอลฟ่ายืนส่งยิ้มกวน ๆ ให้ฉัน สาบานเถอะว่านี่แอลฟ่าตัวจริง ทำไมนับวันมันยิ่งกวนตีนจริงกวนตีนจัง แถมจัญไรจริงจังมากเหลือเกิน

ฟุบ!

ฉันคว้าหมอนที่หนุนอยู่ไปฟาดลงที่ไอ้จ้อนของเขาเต็มแรงทันที

“โอ้ย ฮ่า ๆๆ” แอลฟ่าแกล้งร้องแล้วก็หัวเราะออกมาเสียงดัวก่อนที่เขาจะโยนหมอนใบนั้นใส่หน้าฉัน

ฟุบ!

"เอาไปนอนดมซะที่รัก" กรี๊ด!!! อยากกรี๊ดใส่ความกวนของเขาแต่ทำไม่ได้เพราะมีแขกรออยู่หน้าห้อง พอแกล้งฉันจนพอใจแอลฟ่าก็ใส่ชุดคลุมแล้วเดินออกไปจากห้องนอนทันที

“เชี่ย!” เวลาไม่ถึงหนึ่งนาทีที่แอลฟ่าเดินออกไปดูว่าใครมาฉันก็ได้ยินเสียงเขาอุทานด้วยความตกใจ ใครมาวะ?

“แอล! เป็นไรอ่ะ” ฉันตะโกนถามเขาทันที หรือจะเป็นพี่ธามที่ยกพวกมารอตีฉันกับแอลฟ่าหน้าห้องกันนะ แต่ไม่น่าจะใช่พี่ธามไม่รู้ว่าห้องฉันห้องไหนนี่ แล้วใครมากัน ใครที่ทำให้แอลฟ่าร้องด้วยความตกใจขนาดนี้

ตึง ๆๆ

เสียงแอลฟ่าที่วิ่งหน้าตื่นเข้ามาในห้องนอนยิ่งทำให้ฉันสงสัย

“แอล! เป็นอะไรใครมา” ฉันถามเขาทันที ยิ่งเห็นเขารีบคว้าเสื้อผ้ามาสวมฉันก็ยิ่งสงสัยเข้าไปอีก

“ซวยแล้วมิลค์ ผลงานไลฟ์สดของเธอกำลังทำให้ฉันซวย” แอลฟ่าบ่นออกมาแล้วก็รีบใส่เสื้อผ้า นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย อ้อ! ลืมบอกไปนะคะว่าฉันเล่าเรื่องไลฟ์สดให้แอลฟ่าฟังระหว่างที่มาคอนโดเมื่อคืนนี้ ตอนแรกเขาก็ขำนะแต่ทำไมตอนนี้ถึงมาบ่นไม่เข้าใจ

“อะไรแอล มิลค์ไม่เข้าใจ”