So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 41

“ทำไมไม่บอกก่อน” ฉันหันไปถามแอลฟ่าด้วยความอึ้ง ถ้ารู้ว่าทุกอย่างจะเป็นแบบนี้ฉันจะไม่บอกป้าดาเลย แต่ก็เพราะเขานั่นแหละที่แสดงท่าทางให้ฉันคิดไปไกลเอง

“โทษเธอนั่นแหละ เมียไรวะไม่เชื่อฟังผัว แม่ง”

"อะไร มันความผิดนายไหมที่ไม่บอกฉันให้เคลียร์"

"ไม่ต้องพูด ยังไงก็ความผิดเธอที่ไม่เชื่อฟังผัว คืนนี้เตรียมตัวโดนลงโทษได้เลยมิลาน” แอลฟ่าหันมามองฉันอย่างเอาเรื่อง แต่ไม่ใช่แล้ว นี่ไปกันใหญ่แล้ว หาเรื่องกินตับชัด ๆ

“นายจะบ้าเหรอแอล อย่ามาหาเรื่องรังแกฉันนะ” ฉันถลึงตาใส่เขาแทบจะทันทีที่เขาพูดจบ วันนี้ฉันไม่ยอมอีกแน่นอน เพิ่งได้พักแป๊บเดียวเองนะ

“ไม่รู้ล่ะ ต้องจัดการลงโทษจะได้จำ” แอลฟ่าบอกด้วยน้ำเสียงมึนแต่หน้าเขากลับเครียดขึ้นเรื่อย ๆ

“แอล...แล้วเรื่องไปเมกาล่ะ” ฉันพักเรื่องบนเตียงเอาไว้เพราะเถียงให้ตายยังไงเขาก็ไม่ยอม มาเข้าเรื่องที่กำลังกังวลตอนนี้ดีกว่า ความวัวไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรก เห้อ! ชีวิตฉันมันจะสนุกมากเกินไปแล้วนะ ภายในไม่กี่วันมีเรื่องอะไรเข้ามาตั้งมากมาย

“ไม่มีทาง” แอลฟ่าตอบฉันทันทีแล้วก็ดึงฉันเข้าไปกอด แล้วก็กดเปิดทีวีเหมือนไม่รู้สึกสะเทือนทั้งที่เมื่อกี้ตัวเขาเองนั่นแหละที่ลนลานแทบตาย

“ได้ไง ก็สัญญากับป้าดาไว้แล้ว” ฉันหันไปมองหน้าเขาด้วยความหมั่นไส้ ทีเมื่อกี้กลัวแม่จนหัวหดก็เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่รึไง พออยู่ลับหลังปากเก่งขึ้นมาเชียว

“อีกตั้งปีกว่าถึงจะเรียนจบ เวลาเป็นปีเดี๋ยวก็หาทางแก้ปัญหานี้ได้เองแหละน่า ยังไงฉันก็ไม่ยอมไม่เราต้องห่างกันหรอก” แอลฟ่าพูดขึ้นทั้งที่ตาเขามองที่ทีวีเหมือนพูดลอย ๆ ไม่ได้ใส่ใจแต่มันกลับทำให้ฉันรู้สึกอุ่นที่ใจแบบที่อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน

“อื้ม” ฉันรับคำเขาแค่สั้น ๆ แล้วก็ซบลงไหล่แอลฟ่า

“เดี๋ยวก่อนจบสัก 2 เดือนเรามาปั๊มลูกทั้งวันทั้งคืนดีกว่า พอท้องแม่ก็ไม่แยกเราแล้ว” นั่งไปสักพักแอลฟ่าก็พูดขึ้น แต่ความคิดนี่แบบ...

“ไอ้แอลฟ่า สมองคิดแต่เรื่องชั่ว” ฉันทุบลงไปที่ขาแอลฟ่าเต็มแรง คนอะไรคิดแก้ปัญหาด้วยวิธีดี ๆ เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขาไม่เป็นเลย

“ก็เนี่ยดีที่สุดแล้ว ท้องแล้วก็แต่งงานเลยไง” แอลฟ่าหันมาบอกฉันแล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์

“อยากมีลูกแล้วรึไง มีลูกนะไม่ใช่ซื้อรถ เลี้ยงเด็กมันไม่ได้ง่ายนะแอล” ฉันถามเขาต่อเพราะมันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะคะ การมีลูกมันมีอะไรมากมายกว่านั้น การที่จะมีลูกสักคนมันต้องมาจากความพร้อม ความรัก แล้วก็ความเต็มใจ คำว่าพ่อแม่จะเป็นสถานะที่ติดตัวเราไปจนวันตาย ไม่ใช่ว่าเบื่อวันไหนก็จะสลัดออกได้นะ

“ก็ถ้าแม่ของลูกเป็นเธอจะมีตอนนี้เลยก็ได้นะ” แอลฟ่าหันมาบอกฉันด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับแววตาที่มองฉันด้วยความรักทำเอาฉันยิ้มเขิน แต่มันก็มีสิ่งหนึ่งที่มันตะหงิดใจอยู่

“อยากให้มิลค์ท้องก่อนแต่งรึไง” ฉันพูดคำนี้ออกไปก็ทำให้แอลฟ่าชะงักแล้วก็นิ่งไป เหมือนเขาเพิ่งนึกอะไรได้

“เออว่ะ มัวแต่คิดหาวิธีจนลืมข้อนี้ไปเลย ขอโทษนะครับที่รัก ถ้างั้นเดี๋ยวค่อยคิดแก้ปัญหาเอง ไม่ต้องกลัวไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นยังไงเราก็จะไม่มีทางต้องห่างกันแน่นอน” แอลฟ่าบอกและย้ำความมั่นใจให้ฉันสบายใจ ฉันเชื่อใจเขานะคะว่าเขาจะแก้ปัญหาเรื่องนี้ได้ ฉันเชื่อว่าเขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้เราไม่ต้องไกลกัน

“อื้อ กอดหน่อย” ฉันพยักหน้ารับคำแล้วก็อ้อนแอลฟ่าทำให้เขายิ้มบาง ๆ แล้วก็กอดฉันแน่น

“นอนไหม?” แอลฟ่าถามขึ้นด้วยเสียงทุ้มแล้วจูบลงที่หน้าผากฉัน ผู้ชายหน้าตาโหด ท่าทางนิ่ง ๆ หยิ่ง ๆ พออยู่ในโหมดอบอุ่นมันดีต่อใจมากจริง ๆ มันทำให้ผู้หญิงละลายได้เลยนะ อย่างเช่นฉันตอนนี้ไง

“นอนสิ มิลค์ง่วงมากเลย แล้วแอลจะนอนต่อไหม” ฉันถามเขากลับเพราะดูเหมือนคนข้าง ๆ จะตาสว่าง แต่ฉันไม่ไหวแล้ว ตาจะปิดแล้วค่ะ

“ไม่แล้ว เจอแม่เมื่อกี้ตาสว่างเลย แต่เดี๋ยวพามิลค์ไปนอนดีกว่าเนอะ” ทำไมเขาน่ารักแบบนี้ พอพูดจบเขาก็อุ้มฉันขึ้นแล้วก็พาไปส่งถึงเตียงนอน

“นอนนะครับ” แอลฟ่าบอกพร้อมกับล้มตัวลงนอนกอดฉัน อบอุ่นมากเลยค่ะ ได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของคนที่เรารัก แล้วเขาก็รักเราแบบนี้ มันอบอุ่นมากๆ

- 6 ชั่วโมงต่อมา -

“ยิ้มอะไร” ฉันที่สาละวนหาของอยู่หันไปก็เห็นแอลฟ่ายืนพิงประตูห้องครัวมองฉันอยู่แล้วก็เอาแต่ยิ้มเลยอดถามไม่ได้

“ดีใจที่จะได้กินข้าวฝีมือเมีย ไม่ได้กินมานาน” แอลฟ่าบอกด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ส่วนฉันก็หลบสายตาทันที เมื่อก่อนแอลฟ่าชอบอาหารที่ฉันทำมากแค่ไหนฉันรู้ดี ยิ่งพอมาเห็นเขายิ้มแก้มแทบปริเพราะจะได้กินอาหารฝีมือฉันก็ยิ่งทำให้ฉันใจสั่น ตกหลุมรักคนเดิมซ้ำ ๆ จนหลุมมันลึกแทบมองไม่เห็นแสงสว่างจากด้านบนแล้วเนี่ย

เวลาผ่านไปพักหนึ่งฉันทำอาหารเสร็จเราก็จัดการอาหารตรงหน้าด้วยความหิวโหยทั้งคู่ อาหาร 4 เมนูที่เสิร์ฟมาเต็มจานไซต์ใหญ่หมดลงในพริบตา แอลฟ่าเติมข้าวตั้ง 3 รอบ ปกติเขาไม่ใช่ผู้ชายตะกละกินเยอะนะคะแต่วันนี้จัดการซะจนเกลี้ยงทุกอย่าง ไม่เว้นแม้แต่น้ำแกง

“อ่าส์~ โคตรอิ่มเลย” แอลฟ่าเอนตัวไปนั่งพิงเก้าอี้แล้วก็พูดออกมา แต่ฉันว่าโคตรจุกมากกว่า

“อร่อยขนาดนั้นเชียว” ฉันแซวเขาด้วยรอยยิ้ม แอลฟ่ากินข้าวมื้อนี้ได้เวอร์วังมาก กินไปชมไป ไม่รู้ไปเอานิสัยพูดมากแบบนี้ติดตัวมาตั้งแต่เมื่อไหร่

“เมียทำให้กินต่อให้เป็นข้าวคลุกน้ำปลาก็อร่อย” แอลฟ่าบอกฉันพร้อมกับมองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

“อี๋~ เลี่ยนมากเลย แต่เอาไว้มิลค์จะทำให้กินบ่อย ๆ นะ แฟนเจ้าชู้ต้องเอาเสน่ห์ปลายจวักออกมาใช้” ฉันพูดแล้วก็ยิ้มให้เขา

“เลิกเจ้าชู้แล้วน่า อีกอย่างตอนนี้ติดใจเสน่ห์ปลายจวักเมียมากจนผัวอยากจะควักอะไรมาให้รางวัลแล้ว” แอลฟ่าพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แต่คนที่ได้ฟังอย่างฉันหน้าแดงเถือกขึ้นมาแล้วค่ะ ยอมใจเขาจริง ๆ ไอ้ไบโพล่าร์สุดหื่นนี่หลัง ๆ วกเข้าเรื่องนี้ตลอดเลย

“คิดอยู่เรื่องเดียวจริง ๆ เลยนะแอล พักบ้างเถอะจุกจนท้องจะแตกอยู่แล้ว” ฉันส่ายหน้าใส่เขาด้วยความเอือมระอา

“ก็ได้ครับ งั้นพักก่อนเนอะ” แอลฟ่าพยักหน้ารับทำให้ฉันโล่งใจมากที่เขาคิดได้และฟังฉันอยู่บ้าง

“ค่ะ ก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว พักไปเถอะพักยาว ๆ เลย” ฉันยิ้มแล้วก็พูดออกมา โล่งใจมากโล่งใจที่สุด แต่แอลฟ่ากลับมองหน้าฉันแล้วก็ยิ้ม ยิ้มที่เหมือนยิ้มเยาะเย้ย

“อย่าดีใจออกนอกหน้าขนาดนั้นมิลาน ผัวพักไม่เกิน 30 นาทีหรอกที่รัก~”