So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 44

“ไอ้บ้าแอล ไอ้หื่น ไอ้โรคจิต ไอ้บ้ากาม!” ฉันด่าไอ้หน้านิ่งที่เดี๋ยวนี้ชอบพูดมากแล้วก็ยิ้มร้าย ๆ ด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก เขาจะหื่นไปถึงไหนนะ!

“ด่าผัวมันบาป” แอลฟ่ายิ้มน้อย ๆ แล้วก็พูดออกมาก่อนที่เขาจะก้มหน้าลงไปอ่านไอ้บทความเกี่ยวกับการคุมกำเนิดนั่นต่อ จริงจังกับชีวิตมากไปไหมเนี่ย

“ชิส์ หื่นแล้วก็บ้ากามที่สุดเลย” ฉันบ่นออกมาด้วยความเอือมระอา ไม่รู้จะทำยังไงกับเขาดีเลยล้มตัวลงนอนหันหลังเล่นโทรศัพท์ดีกว่า

“เข็มละล้าน” อีตาหื่นพูดขึ้นเสียงนิ่ง เหอะ! คิดว่าฉันเห็นแก่เงินมากรึไงวะ

“ไม่สนเหรอครับ” แอลฟ่าหันมามองฉันแถมยังใช้น้ำเสียงนุ่ม ๆ ที่ไม่ค่อยจะใช้ ความจริงไม่เคยใช้เลยด้วยซ้ำตอนที่เราคบกันตอนปีหนึ่งจนถึงปัจจุบันแต่กลับมาใช้ตอนนี้ พอเรื่องแบบนี้ล่ะเสียงอ่อนเสียงหวานขึ้นมาเชียว

“ไม่ได้เห็นแก่เงินนะแอล” ฉันหันขวับไปว่าเขาเพราะไอ้บ้าแอลกำลังกวนประสาทฉัน

“อืม ถ้างั้นก็ฉีดฟรี” แอลฟ่าพยักหน้าเบา ๆ ก่อนที่จะพึมพำคนเดียวแต่ในใจฉันนี่เริ่มลังเลแล้ว ยังไงไอ้บ้าแอลก็ต้องลากฉันไปฉีดให้ได้แน่ ๆ ไม่ได้เห็นแก่เงินนะคะ แต่ได้ดีกว่าเสียไหมวะ เอาไงดีวะมิลค์

“มันอันตรายไหม” ฉันลองถามหยั่งเชิงก่อน แต่ตอนนี้เริ่มคำนวณยอดเงินที่จะผุดขึ้นมาในบัญชีแล้ว อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะคะแต่แอลฟ่าเปย์อีแมนนี่หนักกว่าเปย์ฉันที่เป็นแฟนอีก แต่ถ้าจะพูดกันตรง ๆ อีตาแอลฟ่านี่ไม่เคยเปย์ฉันเลยด้วยซ้ำ ได้เวลาเอาคืน!

“ก็แค่ระยะเวลาที่ยังเรียนไม่จบ ถ้าที่รักกังวลเราไปปรึกษาคุณหมอก่อนก็ได้ครับ ถ้าอันตรายก็ไม่ต้องฉีด เดี๋ยวใส่ถุงเอง” แอลฟ่าหันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ่มทำฉันใจสั่นรู้สึกดีมากที่เขาเป็นห่วงความปลอดภัยของฉัน

“อื้อ แล้วหลังเรียนจบล่ะ”

“ก็เลิกกินดิ เรียนจบแต่งงาน ปั๊มลูก” แอลฟ่าหันมาตอบแล้วก็ซุกหน้าลงที่อกฉันเหมือนลูกแมวกำลังอ้อน แต่ฉันว่าเหมือนเสือมากกว่า ตลกชะมัดเลย

แต่เมื่อกี้ว่าอะไรนะ แต่งงานมีเบบี๋งั้นเหรอ /// ประโยคนี้ทำให้ฉันใจสั่นมากเลยค่ะ ตกหลุมรักแอลฟ่าทุกวันเลยช่วงนี้ ทุกชั่วโมงเลยก็ว่าได้ คำพูดคำจาเขาแต่ละคำมันทำใจแกว่งจนทนไม่ไหวแล้ว

“อย่าเพิ่งพูดเรื่องนั้นเลยเราเพิ่งตกลงคบกันเอง อนาคตจะเป็นยังไงก็ไม่รู้”

“หึ! รักมาตั้งแต่ ม. 6 ยังจะถามหาอนาคตอีกเหรอยัยงี่เง่า ลองไม่แต่งดูสิ” แอลฟ่าเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันแล้วก็เอามือมาบีบจมูก บีบแล้วก็บิดไปมาแรง ๆ ดีนะดั้งน้องมิลค์โด่งธรรมชาติไม่งั้นได้หามฉันไปส่งคลีนิกแน่ถ้าจะบิดแรงขนาดนี้

“แต่ก็ต้องรอให้กลับมาจากอเมริกาก่อนใช่ไหม” ฉันพูดเรื่องจริงที่เราต้องเผชิญขึ้นมา ความรู้สึกนอยด์เริ่มจะกลับมาอีกแล้ว สามปีเลยนะคะ กลัวความห่างไกล กลัวใจ กลัวทุกอย่างเลย

“บอกแล้วไงว่ายังไงก็ไม่มีทางแยกกัน เลิกคิดเรื่องนี้ได้เลย” แอลฟ่าดุออกมา ดูเขาไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่ฉันพูดเรื่องนี้ก็นะฉันลืมไปว่าเราตกลงกันแล้วว่าจะไม่พูดถึงมันอีก ฉันจะเชื่อใจเขา แต่ปัญหามันยังไม่ได้รับการแก้ไขไงคะฉันเลยยังรู้สึกกังวลอยู่มาก

“โอเคค่ะ จะไม่คิดถึงเรื่องนี้แล้ว แต่ว่ามันมีวิธีง่ายกว่านั้นอีกแอล ไม่ต้องเสียเวลากินยาหรือฉีดยาคุมให้อันตรายเลย” ฉันยิ้มแล้วก็บอกเขาและนั่นทำให้แอลฟ่ามองหน้าฉันนิ่ง มองทำไมวะ

“ฝันไปเถอะ อย่าคิดว่ารู้ไม่ทันความคิด ไปเลยไปอาบน้ำจะได้ไปคุยกับแม่” แอลฟ่าพูดขึ้นอะไรมา ทำไมรู้ทันวะ ในสมองนี่คิดวิเคราะห์แต่เรื่องนี้เรื่องเดียวเลยรึไงที่รัก ใครก็ได้ช่วยมาเป็นฉันสักอาทิตย์ละสามวันทีเถอะนะคะ มีแฟนหื่นแบบนี้สักวันฉันคงได้ตายคาอกล่ำ ๆ ของเขาแน่นอน

“อ้าวไหนบอกพรุ่งนี้ไง” ฉันถามทันที อะไรกันเนี่ยไหนก็ตอนแรกบอกไปคุยพรุ่งนี้ไงแล้วทำไมอยู่ ๆ ก็เปลี่ยนใจกระทันหัน

“คุยวันนี้แหละให้จบจะได้ไม่ค้างคาใจ ไม่ต้องกังวลนะ” แอลฟ่าบอกฉันแต่ฉันว่าเขาก็คงกังวลเหมือนกันนั่นแหละ ป้าดาโหดกับลูกชายจะตายไป

“อื้อ” แต่เขาบอกว่าไปก็ไปนั่นล่ะค่ะ ไม่ขัดหรอก

“ถ้างั้นมิลค์ไปอาบน้ำก่อนได้เลยเดี๋ยวขออ่านให้จบก่อน” แอลฟ่าบอกแล้วก็ยังก้มหน้าลงไปอ่านไอ้บทความการคุมกำเนิดอะไรนั่นอีก จริงจังเวอร์

“จริงจังมากค่ะยอมใจ งั้นก็ตกลง” ข้อเสนอที่ยังไม่ได้คุยกันให้จบมันถูกพับลงไปก็เลยรีบรื้อฟื้นเพื่อรับข้อตกลงของเขาก่อนที่เขาจะลืม

“หืม ตกลงอะไร เข็มละล้านน่ะเหรอ” แอลฟ่าหันมามองหน้าฉันด้วยความแปลกใจทันที

“อือ ทำไมหรือว่าพูดเล่น?” ฉันพยักหน้าแล้วก็ถามอย่างเอาเรื่องทันที อย่าบอกนะว่าแกล้งพูดเล่นแต่จะไม่เปย์เมียจริง ๆ ทีเปย์อีเทยทั้งรองเท้าลูบูแตง ทั้งกระเป๋า ทั้งน้ำหอม ฯลฯ

“ครับ” แอลฟ่าเป็นคนพูดขึ้นมาแตกต่างจากฉันที่เอาแต่นั่งก้มหน้า

“ไหนลูกมีอะไรจะพูดไหมแอล” ป้าดาหันไปพูดกับแอลฟ่าด้วยน้ำเสียงนุ่มหวานของท่านแต่ทำไมฉันรู้สึกว่ามันน่าเกรงขามจังเลยนะ อยากนั่งข้างแอลฟ่าตอนนี้ให้เขาจับมือเพื่อให้กำลังใจกันก็ยังดี

“ผมขอโทษครับแม่ ผมขอโทษนะครับน้าพิมที่ทำอะไรข้ามเส้น เรื่องนี้ผมขอรับผิดเอาไว้คนเดียวเพราะมิลค์ก็ไม่ได้อยากจะเกินเลยแบบนี้ตั้งแต่แรก แต่เป็นผมเองที่ทำให้มิลค์...เคลิ้มตาม" อื้อ! ไอ้บ้าแอลพูดอะไรออกมาต่อหน้าแม่เนี่ย ฉันเคลิ้มตามงั้นเหรอ น่าอายเป็นบ้าเลย ///“แล้วแกทำแบบนั้นทำไม สัญญากับแม่แล้วใช่ไหม”

“ผมกลัวมิลค์เป็นของคนอื่นครับ ผมขาดสติเองแม่ ผมหึงผมหวงจนเผลอไปทำลายเกียรติของมิลค์ทั้งที่สัญญากับแม่เอาไว้แล้ว ผมขอโทษครับแต่อย่าโทษมิลค์เลยนะครับเรื่องนี้ผมผิดเอง” แอลฟ่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่มั่นคงทำให้ฉันน้ำตาคลอออกมาทันที

“แล้วจะเอายังไง” ป้าดาถามต่อ แค่คำพูดสั้น ๆ ทำไมใจฉันมันต้องสั่นแบบนี้ด้วยเนี่ย ตอนนี้กลัวป้าดามากทั้งที่ปกติฉันก็สนิทกับท่านแล้วก็ชอบอ้อนท่านอยู่บ่อย ๆ

“เรารักกันครับ และผมก็รักมิลค์มาก ผมจะรับผิดชอบทุกอย่าง เรียนจบเมื่อไหร่เราจะแต่งงานกันทันทีครับ” แอลฟ่าพูดขึ้นแล้วก็มองสบตากับฉันไม่วางตา ฉันเห็นแต่แววตาที่มีความมั่นคง แล้วก็เหมือนจะขอให้ฉันเชื่อใจเขา ส่วนแม่ก็ดูจะพอใจมากพอตัวที่ว่าที่ลูกเขยอยากจะรับผิดชอบแล้วก็มีความคิดที่อยากจะแต่งงานโดยที่ผู้ใหญ่ไม่ต้องพูดขึ้นมาก่อน

“แต่งงาน? แกลืมไปรึเปล่าว่าแกต้องไปอเมริกาสามปี” ป้าดาถามด่วยรอยยิ้ม ยิ้มเยาะอ่ะค่ะ ยิ้มเยาะเย้นลูกชายตัวดีของตัวเอง และนั่นก็ทำให้แอลฟ่าอึ้งไปนิดหนึ่ง เขาหันมามองสบตากับฉันอีกครั้งมันดูเนิ่นนานมากที่เรามองตากันแล้วฉันก็เห็นความลำบากใจกับแววตาที่กำลังไหวระริกของเขาก่อนที่เขาจะสูดหายใจลึก ๆ

“งั้นไปตอนนี้เลยได้ไหมครับ” แอลฟ่าพูดมันออกมาทำให้ฉันมองหน้าเขาด้วยความสงสัยและปนไปด้วยความใจหาย เขาคิดจะทำบ้าอะไร ไม่คิดจะถามฉันก่อนเหรอว่าฉันพร้อมที่จะห่างจากเขารึเปล่า เราเพิ่งเข้าใจกัน เพิ่งได้อยู่ด้วยกันแค่ช่วงเวลาสั้น ๆ เองนะนี่จะต้องแยกกันอีกแล้วเหรอ

“เพราะ?” ป้าดาแค่ถามออกมาสั้น ๆ แค่นั้น แค่นั้นจริง ๆ

“ไปตอนนี้กลับมาก็จะได้แต่งงานกันเร็ว ดีกว่ารอเรียนจบแล้วค่อยไปครับ มันจะนานเกินไป ผมอยากแต่งงานกับมิลค์ให้เร็วที่สุด” แอลฟ่าตอบป้าดาน้ำเสียงเขาไม่ได้มีความลังเลเลยสักคำตอนที่พูดเรื่องแต่งงาน มันทำให้ฉันห้ามน้ำตาไม่ได้อีกต่อไป ฉันไม่เคยคิดเลยว่าคนเจ้าชู้มั่วไม่เลือกอย่างเขาจะมีความคิดที่จะแต่งงานแบบนี้ ฉันเลือกคนไม่ผิดใช่ไหม

“แล้วทำใจที่จะต้องห่างหนูมิลค์ตั้งแต่ตอนนี้ได้รึไง” ป้าดาขมวดคิ้วกับคำตอบของแอลฟ่า ไม่ต่างจากแม่ฉันที่ทำหน้าค่อนข้างแปลกใจ

“ไม่เป็นไรครับแม่ มันก็คงทรมานเพราะความคิดถึงมากแต่อย่างน้อยก็ได้ย่นระยะเวลาให้เร็วขึ้น เราสองคนจะได้สร้างครอบครัวกันเร็ว ๆ”