สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1026

"คุณไม่กลัวผมพลั้งมือฆ่าคุณตายเหรอ?" แววตาของหวังเฉียวเต็มไปด้วยความเย็นชา

แข่งศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ครั้งนี้ไม่ได้เหมือนกับตอนหลินหยางแข่งกับเฉียวจ้านเป่ย เรื่องนี้ต้องมีการเห็นเลือด

หากโชคร้าย อาจจะถึงขั้นตายเลยก็เป็นได้…

"ดูเหมือนอาวุโสหวังเฉียวมั่นใจในตัวเองมาก?" หลินหยางยิ้มแล้วพูด

"ความมั่นใจในตัวเองของผมคงไม่เท่าคุณ!" หวังเฉียวส่งเสียงฮึ่ม หลังจากนั้นโบกมือ "ในเมื่อแข่งศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ ผมต่อให้คุณสามกระบวนท่า! ไอ้หนู เข้ามาเลย! ให้ผมได้เห็นฝีมือของคุณหน่อย"

"ต่อให้ผมสามกระบวนท่า? คุณแน่ใจ?" หลินหยางยิ้มเล็กน้อย

"ในพูดออกไปแล้วสามารถกลับคำด้วยเหรอ? ลงมือเถอะ!" หวังเฉียวตะคอก

หลินหยางพยักหน้า "งั้นก็ได้ อาวุโสหวังเฉียว ระวังให้ดี!"

ทันทีที่สิ้นเสียง หลินหยางสะบัดข้อมือทั้งสองข้าง

ฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้ว…

เข็มเงินจำนวนมากพุ่งออกจากมือของเขาทันที สุดท้ายกลายเป็นรูปร่างของคลื่นยักษ์พุ่งตรงเข้าไปหาหวังเฉียวด้วยความดุดัน

"นั่นมันอะไร?"

ทุกคนตกตะลึง

ทันทีที่ลงมือก็ทำให้ผู้คนตกตะลึงแล้ว!

เกรงว่าแม้กระทั่งฉางเหมี่ยวก็ไม่สามารถใช้การจู่โจมแบบนี้!

เซียวหงคนนี้…เป็นลูกศิษย์ของฉางเหมี่ยวจริงเหรอ?

เข็มเงินพุ่งเข้ามาราวกับคลื่นยักษ์ ค่อนข้างน่าสะพรึงกลัว

รูม่านตาของหวังเฉียวหดเล็กลง แต่ไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนก เขาพลิกมือขว้างเข็มเงินออกไปยี่สิบเล่ม

เข็มเงินทั้งหมดของเขาเรียงกันเป็นแถว พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง

ติง! ติง! ติง! ติง…

เข็มเงินจำนวนมากที่หลินหยางขว้างออกมาถูกเข็มเงินความเร็วสูงต้านทานเอาไว้หมด

"เข็มมรณะ!"

หวังเฉียวตะคอก สะบัดข้อมืออีกครั้ง

ฟิ้ว!

เข็มเงินของหวังเฉียวบินกลับมาเรียงแถวกันใหม่ พุ่งเป้าไปที่จุดชีพจรตายของหลินหยางโดยตรง

ถ้าหากโดนเข้าไป ต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัย!

เห็นได้ชัด หวังเฉียวไม่คิดจะปราณี!

ทว่าคิดจะทำสำเร็จกลับไม่ใช่เรื่องง่าย

หลินหยางยกแขนทั้งสองข้างขึ้น ตาและมือว่องไว

กระโดดถอยหลังอย่างต่อเนื่องหลายสิบก้าว เข็มเงินพวกนั้นถูกหลินหยางคว้าเอาไว้ได้ทั้งหมด

"อะไรกัน?"

ฉางเหมี่ยวรู้สึกตกใจ

ลูกศิษย์ที่อยู่โดยรอบก็ตกใจเช่นกัน

"ใช้มือเปล่ารับเข็มเงิน?"

"นี่คือศิษย์น้องเซียวของเราจริงเหรอ?"

"เขาแข็งแกร่งเกินไปแล้วมั้ง?"

"รับเข็มเงินทั้งหมดของอาวุโสหวังเฉียว?"

"ทำไมเมื่อก่อนผมไม่เคยรู้ว่าเขาร้ายกาจขนาดนี้? หมอนี่กำลังแกล้งทำเป็นหมูเพื่อกินเสือเหรอ?"

ลูกศิษย์ทุกคนพากันวิพากษ์วิจารณ์

"อาวุโส ถ้าหากเป็นคุณ คุณก็สามารถรับเข็มเงินพวกนี้ใช่หรือเปล่า?" เสวียหูอดไม่ได้ที่จะถามฉางเหมี่ยวด้วยสีหน้าที่ไร้เดียงสา

"หา? เรื่อ…เรื่องนี้…น่าจะได้อยู่มั้ง…" ร่างกายของฉางเหมี่ยวสั่นสะท้าน รีบเช็ดเหงื่อบนใบหน้า เค้นรอยยิ้มออกมาแล้วพูด

อันที่จริงเขาไม่มีความมั่นใจเลยสักนิด

สีหน้าของหวังเฉียวเคร่งขรึมลงไปเยอะมาก

เขาไม่พูดเสียเวลา หยิบเข็มเงินออกมาขว้างไปทางหลินหยางอีกรอบ

ฟิ้วฟิ้วฟิ้ว…

เข็มเงินพุ่งออกไปดุจดาวตกที่พุ่งผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน

หลินหยางก็ขว้างเข็มเงินออกไปอย่างใจเย็นเช่นกัน

ติง! ติง! ติง! ติง…

เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

เห็นเพียงระหว่างคนทั้งสองมีประกายไฟจำนวนมากปรากฏขึ้น

มันเกิดขึ้นจากการปะทะของเข็มเงิน

คนทั้งสองฝั่งมองตาค้าง

เห็นเพียงหวังเฉียวและหลินหยางสะบัดแขนอย่างต่อเนื่อง ปลดปล่อยเข็มเงินออกมาไม่หยุด

เข็มเงินของทั้งคู่ปะทะกันอย่างบ้าคลั่ง ตั้งแต่เริ่มจนจบไม่มีเข็มเงินของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสามารถฝ่าทะลวงการจู่โจมของคู่ต่อสู้

เป็นแบบนี้อยู่ประมาณหนึ่งนาทีถึงหยุดลง