"คุณไม่กลัวผมพลั้งมือฆ่าคุณตายเหรอ?" แววตาของหวังเฉียวเต็มไปด้วยความเย็นชา
แข่งศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ครั้งนี้ไม่ได้เหมือนกับตอนหลินหยางแข่งกับเฉียวจ้านเป่ย เรื่องนี้ต้องมีการเห็นเลือด
หากโชคร้าย อาจจะถึงขั้นตายเลยก็เป็นได้…
"ดูเหมือนอาวุโสหวังเฉียวมั่นใจในตัวเองมาก?" หลินหยางยิ้มแล้วพูด
"ความมั่นใจในตัวเองของผมคงไม่เท่าคุณ!" หวังเฉียวส่งเสียงฮึ่ม หลังจากนั้นโบกมือ "ในเมื่อแข่งศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์ ผมต่อให้คุณสามกระบวนท่า! ไอ้หนู เข้ามาเลย! ให้ผมได้เห็นฝีมือของคุณหน่อย"
"ต่อให้ผมสามกระบวนท่า? คุณแน่ใจ?" หลินหยางยิ้มเล็กน้อย
"ในพูดออกไปแล้วสามารถกลับคำด้วยเหรอ? ลงมือเถอะ!" หวังเฉียวตะคอก
หลินหยางพยักหน้า "งั้นก็ได้ อาวุโสหวังเฉียว ระวังให้ดี!"
ทันทีที่สิ้นเสียง หลินหยางสะบัดข้อมือทั้งสองข้าง
ฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้ว…
เข็มเงินจำนวนมากพุ่งออกจากมือของเขาทันที สุดท้ายกลายเป็นรูปร่างของคลื่นยักษ์พุ่งตรงเข้าไปหาหวังเฉียวด้วยความดุดัน
"นั่นมันอะไร?"
ทุกคนตกตะลึง
ทันทีที่ลงมือก็ทำให้ผู้คนตกตะลึงแล้ว!
เกรงว่าแม้กระทั่งฉางเหมี่ยวก็ไม่สามารถใช้การจู่โจมแบบนี้!
เซียวหงคนนี้…เป็นลูกศิษย์ของฉางเหมี่ยวจริงเหรอ?
เข็มเงินพุ่งเข้ามาราวกับคลื่นยักษ์ ค่อนข้างน่าสะพรึงกลัว
รูม่านตาของหวังเฉียวหดเล็กลง แต่ไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนก เขาพลิกมือขว้างเข็มเงินออกไปยี่สิบเล่ม
เข็มเงินทั้งหมดของเขาเรียงกันเป็นแถว พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง
ติง! ติง! ติง! ติง…
เข็มเงินจำนวนมากที่หลินหยางขว้างออกมาถูกเข็มเงินความเร็วสูงต้านทานเอาไว้หมด
"เข็มมรณะ!"
หวังเฉียวตะคอก สะบัดข้อมืออีกครั้ง
ฟิ้ว!
เข็มเงินของหวังเฉียวบินกลับมาเรียงแถวกันใหม่ พุ่งเป้าไปที่จุดชีพจรตายของหลินหยางโดยตรง
ถ้าหากโดนเข้าไป ต้องตายอย่างไม่มีข้อสงสัย!
เห็นได้ชัด หวังเฉียวไม่คิดจะปราณี!
ทว่าคิดจะทำสำเร็จกลับไม่ใช่เรื่องง่าย
หลินหยางยกแขนทั้งสองข้างขึ้น ตาและมือว่องไว
กระโดดถอยหลังอย่างต่อเนื่องหลายสิบก้าว เข็มเงินพวกนั้นถูกหลินหยางคว้าเอาไว้ได้ทั้งหมด
"อะไรกัน?"
ฉางเหมี่ยวรู้สึกตกใจ
ลูกศิษย์ที่อยู่โดยรอบก็ตกใจเช่นกัน
"ใช้มือเปล่ารับเข็มเงิน?"
"นี่คือศิษย์น้องเซียวของเราจริงเหรอ?"
"เขาแข็งแกร่งเกินไปแล้วมั้ง?"
"รับเข็มเงินทั้งหมดของอาวุโสหวังเฉียว?"
"ทำไมเมื่อก่อนผมไม่เคยรู้ว่าเขาร้ายกาจขนาดนี้? หมอนี่กำลังแกล้งทำเป็นหมูเพื่อกินเสือเหรอ?"
ลูกศิษย์ทุกคนพากันวิพากษ์วิจารณ์
"อาวุโส ถ้าหากเป็นคุณ คุณก็สามารถรับเข็มเงินพวกนี้ใช่หรือเปล่า?" เสวียหูอดไม่ได้ที่จะถามฉางเหมี่ยวด้วยสีหน้าที่ไร้เดียงสา
"หา? เรื่อ…เรื่องนี้…น่าจะได้อยู่มั้ง…" ร่างกายของฉางเหมี่ยวสั่นสะท้าน รีบเช็ดเหงื่อบนใบหน้า เค้นรอยยิ้มออกมาแล้วพูด
อันที่จริงเขาไม่มีความมั่นใจเลยสักนิด
สีหน้าของหวังเฉียวเคร่งขรึมลงไปเยอะมาก
เขาไม่พูดเสียเวลา หยิบเข็มเงินออกมาขว้างไปทางหลินหยางอีกรอบ
ฟิ้วฟิ้วฟิ้ว…
เข็มเงินพุ่งออกไปดุจดาวตกที่พุ่งผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน
หลินหยางก็ขว้างเข็มเงินออกไปอย่างใจเย็นเช่นกัน
ติง! ติง! ติง! ติง…
เสียงโลหะกระทบกันดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เห็นเพียงระหว่างคนทั้งสองมีประกายไฟจำนวนมากปรากฏขึ้น
มันเกิดขึ้นจากการปะทะของเข็มเงิน
คนทั้งสองฝั่งมองตาค้าง
เห็นเพียงหวังเฉียวและหลินหยางสะบัดแขนอย่างต่อเนื่อง ปลดปล่อยเข็มเงินออกมาไม่หยุด
เข็มเงินของทั้งคู่ปะทะกันอย่างบ้าคลั่ง ตั้งแต่เริ่มจนจบไม่มีเข็มเงินของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสามารถฝ่าทะลวงการจู่โจมของคู่ต่อสู้
เป็นแบบนี้อยู่ประมาณหนึ่งนาทีถึงหยุดลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...