สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1050

"ประธานหลินตัวจริง?"

"รีบพาผมไปหาหม่าไห่เถอะ!" หลินหยางแทงเข็มเงินอีกรอบ กลับมาเป็นใบหน้าเดิมก่อนหน้านี้

"ได้ คุณหลินเชิญทางนี้"

ผู้เฒ่าซ่าวตั้งสติได้ ไม่กล้ารอช้าอีก ในแววตาเผยให้เห็นความนับถือและตื่นเต้น รีบวิ่งไปปิดประตูใหญ่ หลังจากนั้นพาหลินหยางเดินไปทางด้านหลัง

"ทำไมต้องประหม่าแบบนี้ด้วย?" หลินหยางเห็นพฤติกรรมของชายชรา ถามด้วยความสงสัย

"หมอเทวดาไม่รู้อะไร ช่วงนี้มีคนกลุ่มหนึ่งมาตามหาลูกเขยของผมทุกวัน นี่เป็นครั้งที่สามแล้ว! ถ้าหากพวกเขารู้ว่าหมอเทวดาหลินอยู่ที่นี่ พวกเขาต้องมาหาเรื่องคุณแน่นอน" ผู้เฒ่าซ่าวถอนหายใจแล้วพูด

"ท่านผู้เฒ่ารู้หรือเปล่าว่าพวกเขาเป็นใคร?"

"ไม่แน่ใจ แต่ร้ายกาจมาก"

"แบบนี้เองเหรอ…ท่านผู้เฒ่าไม่ต้องเป็นห่วง พาผมไปดูอาการของหม่าไห่ก่อน"

คนทั้งสามเดินผ่านโถงทางเดินเล็กๆแห่งหนึ่งมาถึงบ้านหลังเล็กที่เงียบสงบ ถึงสังเกตเห็นหม่าไห่

ตอนนี้หม่าไห่กำลังนั่งตากแดดอยู่บนรถเข็น ขาทั้งคู่ถูกห่อหุ้มด้วยเฝือก บนไหล่ทั้งสองข้างมีเข็มเงินปักคาอยู่ตรงนั้น ดูแล้วค่อนข้างผ่อนคลาย

สังเกตเห็นหลินหยางเดินเข้ามา ถึงกับสะดุ้งจนถ้วยชาที่เพิ่งยกขึ้นหลุดจากมือ น้ำชาที่กำลังร้อนได้ที่สาดกระเซ็นใส่บนเป้ากางเกง ทำให้เขาส่งเสียงร้องโอดครวญออกมาโดยตรง

"ทำไมแกถึงไม่ระวังแบบนี้?"

ผู้เฒ่าซ่าวพูดตำหนิ

หม่าไห่ยิ้มด้วยท่าทางที่กระอักกระอ่วน หลังจากนั้นมองไปทางหลินหยาง "ประธานหลิน! ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว"

"อืม!"

หลินหยางพยักหน้า กวาดสายตามองหม่าไห่ตั้งแต่หัวจรดเท้า "มีบาดแผลใหม่? เกิดอะไรขึ้น? ใครเป็นคนทำ?"

"ยังจะมีใครได้อีก? ก็ตระกูลเยี่ยนจากเยี้ยนจิน!" หม่าไห่ยิ้มอย่างขมขื่น "แต่ไม่ได้เป็นเพราะพวกเขาทำร้าย เป็นเพราะผมสะดุดล้มตอนที่พวกเขาไล่จับผม ไม่เป็นอะไรมาก"

"พวกเขามาจับคุณ?" สีหน้าของหลินหยางเคร่งขรึมลง "ตระกูลเยี่ยนใจกล้าเกินไปแล้วมั้ง? แม้กระทั่งคนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรก็ยังไม่กล้ามาจับตัวของคุณโดยตรง! พวกเขาถึงขั้นกล้าทำแบบนี้? เบื้องหลังของตระกูลเยี่ยน…มีกลุ่มอิทธิพลแบบไหนซ่อนอยู่กันแน่?"

"เป็นกลุ่มอิทธิพลขนาดใหญ่!" หม่าไห่สูดลมหายใจเข้า พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "ประธานหลิน ถ้าหากผมเดาไม่ผิด คาดว่าพรรคโบราณก็มีส่วนเกี่ยวด้วย…"

"พรรคโบราณ?"

หลินหยางรู้สึกอึ้ง

"หยางหัวของเราเปิดศึกกับหมู่บ้านราชาสมุนไพร เกิดการสูญเสียทั้งสองฝ่าย ส่วนหยางหัวของเราเป็นฝ่ายที่สูญเสียมากกว่า พรรคโบราณต้องการช่วยโอกาสที่พวกเราทั้งสองฝ่ายเกิดความสูญเสีย เข้ามากลืนกินหยางหัวกรุ๊ป ตอนนี้สถาบันการแพทย์พรรคซวนอีถูกพวกเขาแย่งไปด้วยวิธีการสกปรกแล้ว! นอกเหนือจากนี้! พวกเขายังใช้เงินจำนวนมากซื้อบุคลากรที่มีความสามารถของหยางหัวไปไม่น้อย! พวกเขายังคิดจะซื้อสำนักงานใหญ่หยางหัวของเราด้วย แต่ผมไม่ยอม พวกเขาถูกผลประโยชน์ครอบงำ ผมกลัวว่าพวกเขาจะทำอะไรไม่ดีกับผม ก็เลยมาหลบภัยที่พ่อตาก่อน" หม่าไห่ถอนหายใจ สีหน้าดูหมดหนทาง

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง คนของพรรคโบราณเหรอ?"

หลินหยางขมวดคิ้ว "ผมจำได้ว่าตอนที่แข่งทักษะการแพทย์กับหมู่บ้านราชาสมุนไพร มีกองกำลังหลายกลุ่มเข้ามาติดต่อ ต้องการหาผลประโยชน์จากตัวผม หนึ่งในนั้นก็คือลู่หนงฉาวตัวแทนของพรรคโบราณ แต่ตอนนั้นผมปฏิเสธ เดิมทีผมคิดว่าพรรคโบราณไม่น่าจะทำอะไรวู่วาม แต่คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะใจร้อนมากขนาดนี้…ลงมือกับหยางหัวโดยตรง…ดูเหมือนพวกเขาคงเล็งหยางหัวของเรามาสักพักแล้ว"

"ประธานหลิน ตอนนี้พวกเราโดนตลบหลัง เรื่องของหมู่บ้านราชาสมุนไพรยังไม่ทันคลี่คลาย มีพรรคโบราณเพิ่มเข้ามาอีกกลุ่ม เกรงว่าครั้งนี้หยางหัวของเรากำลังเผชิญกับหายนะครั้งใหญ่!" สีหน้าของหม่าไห่ดูเหนื่อยล้า ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง

กลุ่มอิทธิพลทั้งสองสายล้วนแต่จัดอยู่ในระดับแนวหน้าของประเทศ ถึงแม้หยางหัวเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่เมื่ออยู่ต่อหน้ากลุ่มอิทธิพลทั้งสองสาย พวกเขายังคงดูเล็กมาก

"เรื่องของหมู่บ้านราชาสมุนไพรจัดการเรียบร้อยแล้ว ไม่จำเป็นต้องกังวลอีก" หลินหยางพูดอย่างกะทันหัน

หม่าไห่และคังเจียห่าวสะดุ้งพร้อมกัน

"อะไรนะ? จัดการแล้ว?"

"ประธานหลิน คุณไม่ได้กำลังล้อเล่นใช่หรือเปล่า?"

คนทั้งสองไม่เชื่อ

"พวกคุณคิดว่าผมเป็นคนประเภทชอบล้อเล่นเหรอ?" หลินหยางเหลือบมองคนทั้งสอง

คนทั้งสองหันหน้าไปสบตากัน

หม่าไห่ถามด้วยความระมัดระวัง "แล้วประธานหลิน คุณ…จัดการยังไง? ทำข้อตกลงกับพวกเขาเหรอ?"