"คุณรนหาที่ตายเหรอ? คุณเข้าไปสามารถช่วยเขาฆ่าสิบคน ร้อยคน แต่คุณฆ่าคนนับพันนับหมื่นได้หรือเปล่า? ไม่กลัวพวกเขาสับคุณเป็นชิ้นเหรอ?" ปิงชางจุนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
"เรื่องนี้…" โชหมิ่งอ้าปาก ไม่รู้ควรจะพูดยังไงดี
"ถึงเป็นแบบนั้นก็เถอะ ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะรีบแจ้งคนของหยางหัว ให้พวกเขามาช่วยสนับสนุน ถ้าหากมีข้อผิดพลาดอะไรเกิดขึ้น อย่างน้อยก็สามารถช่วยหมอเทวดาหลินไปจากที่นี่" ปิงชางจุนพูด
โชหมิ่งได้ยินแล้วพยักหน้า "สิ่งที่ท่านปิงชางจุนพูดถูกต้อง ฉันวู่วามมันเกินไป ฉันจะไปแจ้งคนของหยางหัวเดียวนี้"
"ช้าก่อน"
"คุณมีอะไรจะกำชับอีกหรือเปล่า?"
"อาศัยหยางหัวอย่างเดียวรับมือคนของพรรคโบราณไม่ได้แน่นอน พรรคโบราณขนสมาชิกอาวุโสและยอดฝีมือทุกคนมาจนหมด เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องการฆ่าหมอเทวดาหลินให้ตาย หยางหัวในปัจจุบันตกอับลงอย่างมาก จะเป็นคู่ต่อสู่ของพรรคโบราณได้ยังไง? ตามที่ผมดู คุณจำเป็นต้องรวบรวมกองกำลังจากทุกที่มาจัดการพรรคโบราณ ถึงสามารถสร้างโอกาสให้หมอเทวดาหลินหนีเอาชีวิตรอด ไม่อย่างนั้น…ไม่สามารถแก้วิกฤตในปัจจุบัน!"
"เรื่องนี้…ท่านปิงชางจุน ฉันจะเชิญกองกำลังจากทั่วสารทิศมาช่วยแก้วิกฤติครั้งนี้ยังไง?" โชหมิ่งหรี่ตาลง พูดอย่างไร้เรี่ยวแรง
หลังจากหมู่บ้านราชาสมุนไพรถูกทำลาย เธอเป็นเพียงบุคคลเล็กคนคนหนึ่ง จะไปมีความสามารถแบบนั้นได้อย่างไร?
"คุณเป็นคนของหมู่บ้านราชาสมุนไพรไม่ใช่เหรอ?"
"ใช่…หมอเทวดาหลินเป็นคนตรงไปตรงมา มีจิตใจเมตตาช่วยเหลือทุกคนบนโลก ฉันนับถือเขามาก หลังจากติดตามเขาแล้วหันกลับไปมองหมู่บ้านราชาสมุนไพรที่ทำแต่เรื่องเลวทราม มันแตกต่างกันราวฟ้ากับดิน"
"ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องชั่วที่หมู่บ้านราชาสมุนไพรเคยทำก่อน ครั้งนี้ อย่างน้อยมันสามารถช่วยคุณ หรือพูดอีกอย่างคือช่วยหมอเทวดาหลิน!"
"ช่วยยังไง?"
"คุณรีบสั่งให้คนของหยางหัวไปปล่อยข่าว บอกว่าวิชาแพทย์และมรดกการสืบทอดทุกอย่างของหมู่บ้านราชาสมุนไพรตกอยู่ในมือของหมอเทวดาหลิน หลังจากฆ่าหมอเทวดาหลิน ก็จะได้รับการสืบทอดทั้งหมดของหมู่บ้านราชาสมุนไพร!"
"แบบนี้…มันจะมีประโยชน์เหรอ?"
"คุณใช้สถานะของหมู่บ้านราชาสมุนไพรปล่อยข่าว มันต้องได้ผลแน่นอน! คนอื่นไม่เชื่อหมอเทวดาหลิน ไม่เชื่อกงซุนต้าหวง แต่ต้องเชื่อคุณแน่นอน!"
"ได้!"
โชหมิ่งกัดฟัน รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาฉงจี้เทียน
ปิงชางจุนหันไปมองทางหลินหยาง
หลินหยางในตอนนี้ กำลังถูกยอดฝีมือมากมายปิดล้อม
ภายใต้การทำงานของร่างดวงดาวโดยกำเนิด หลินหยางที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนราวกับเป็นเทพแห่งสงคราม ผิวหนังแข็งแกร่งดุจเหล็กกล้า ฟันแทงไม่เข้า เหมือนบรรลุดินแดนอมตะ!
แม้พรรคโบราณมีคนมาก การจู่โจมทุกรูปแบบถาโถมเข้ามาราวกับห่าฝน แต่มันกลับไม่สามารถทำอะไรหลินหยาง
การโจมตีของคนพวกนี้แทบจะไม่สามารถทิ้งร่องรอยไว้บนผิวหนังของหลินหยาง…
หลินหยางพุ่งตรงไปข้างหน้า พยายามเข้าใกล้กงซุนต้าหวงอย่างต่อเนื่อง
"ฮึ่ม! คิดว่าผมกลัวคุณจริงเหรอ?"
กงซูนต้าหวงตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ถึงแม้เหลือเพียงมือแค่ข้างเดียว แต่กลับพุ่งเข้าไปหาหลินหยางอย่างดุดัน
หลินหยางย่อมไม่กลัว เขาพลิกมือชกหมัดออกไปเช่นกัน
ภายใต้ร่างดวงดาวโดยกำเนิด การวัดพละกำลังอย่างเดียว หลินหยางไม่มีทางเสียเปรียบแน่นอน
แต่ทันทีที่มือของทั้งสองคนปะทะเข้าด้วยกัน…
"หัตถ์มายา!"
กงซุนต้าหวงตะคอกอย่างกะทันหัน มือที่เหลือเพียงข้างเดียวของเขาแยกออกกลายเป็นนับพัน ถาโถมเข้าไปหาหลินหยาง
"หืม?"
สีหน้าของหลินหยางเปลี่ยนไปทันที เตรียมตัวดึงมือของตนเองกลับมา
แต่มันไม่ทันแล้ว
มือจำนวนนับไม่ถ้วนจู่โจมใส่จุดชีพจรตามร่างกายของหลินหยางอย่างต่อเนื่อง
ถึงแม้หลินหยางในปัจจุบันมีผิวหนังที่แข็งดุจเหล็กกล้า ฟันแทงไม่เข้า ทว่า…มันกลับไม่สามารถช่วยป้องกันจุดชีพจรของเขา
กงซุนต้าหวงใช้วิธีการที่ล้ำลึกสกัดจุดชีพจรตามหน้าอกและแขนขาทั้งสี่ของหลินหยาง
เขาไม่ได้ต้องการตรึงหลิยหยางให้อยู่ แต่กำลังพยายามสลายร่างดวงดาวโดยกำเนิด หวังทำลายร่างอยู่ยงคงกระพัน!
ทว่าร่างดวงดาวโดยกำเนิดที่ก่อตัวขึ้นจากเลือดวิญญาณลั่วหลิน มันสามารถทำลายได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?
หลินหยางรีบชกหมัดไปทางหน้าอกของกงซุนต้าหวง
ปัง!
หน้าอกของเขายุบลงไปเป็นหลุม กระดูกซี่โครงหัก กระอักเลือดออกจากปาก ร่างกายลอยกระเด็นออกไปกระแทกใส่พื้นอย่างแรง กลิ้งอยู่บนพื้นหลายตลบถึงหยุดลง
"คุณกงซุน!"
ผู้คนอุทาน รีบพุ่งเข้าไปช่วยประคองลุกขึ้น
หลินหยางต้องการใช้โอกาสนี้จู่โจมต่อ แต่ทันทีที่เขาเพิ่งเคลื่อนไหว ก็มีเลือดกระอักออกจากปากเช่นกัน ร่างกายสั่นสะท้าน สัมผัสได้ถึงพลังของร่างดวงดาวโดยกำเนิด…กำลังจะคลาย
อะไรกัน?
หัวใจของหลินหยางเต้นรัว เงยหน้ามองไปทางกงซุนต้าหวงที่ถูกประคองลุกขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "คุณสามารถสลายร่างดวงดาวโดยกำเนิดของผม?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา
D...
ทำไมบางตอนเนื้อหาหายไปหมดเหลืออยู่แค่ไม่ถึง6บรรทัดเลย...
หลินหยาง...ผมอยากบอกว่า คุณมันกระจอก 5555...
บทหาย...
หายย...
เกิดอะไรขึ้นกับเว็บหรือป่าวครับ ข้อความไม่ครบหลายเรื่องเลย...
ตระกูลซูน่ารังเกียจมาก ส่วนซูเหยียน คนทั้งตระกูลรังแกเอาเปรียบกลายเป็นของเล่น ก็ทนอยู่นะ พ่อกับแม่ก็ไม่สนใจลูกเลยเอาใจแต่คุณย่าคุณย่า แยกบ้านไม่เป็นหรอ...