สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1099

คำสั่งของกงซุนต้าหวงทำให้คนของพรรคโบราณรู้สึกหวาดกลัว

แต่โชคดีที่สมาชิกอาวุโสของพรรคโบราณรู้จักปลุกขวัญกำลังใจ หลังจากพูดคำขวัญประจำพรรคไม่กี่ประโยค คนของพรรคโบราณเริ่มเตรียมตัวเข้าร่วมการต่อสู้ทันที

ในตอนนี้ ทางด้านของหมอกพิษเริ่มก่อตัวเป็นรูปร่างที่แปลกประหลาดอย่างกะทันหัน

เห็นเพียงหมอกพิษที่ลอยเคว้งอยู่กลางอากาศควบแน่นกลายเป็นรูปร่างของกิเลนสีดำอย่างกะทันหัน

พวกคนที่อยู่ด้านในถูกกิเลนขย้ำอย่างต่อเนื่อง

หมอกพิษเริ่มจางลงไม่น้อย และทุกคนสามารถมองเห็นหน่วยอารักขาที่อยู่ด้านใน

ทว่าเพียงแค่แวบเดียว หัวใจของทุกคนเต้นรัวจนแทบหลุดออกมา

หน่วยอารักขาในตอนนี้เหลือเพียงครึ่งเดียว ส่วนอีกครึ่งหนึ่งนอนล้มกองอยู่บนพื้น ร่างกายของพวกเขาเริ่มละลาย ใบหน้าเสียโฉม แขนขาแตกหัก ตายอย่างสภาพน่าเวทนา

ส่วนผู้คนที่ไม่ตายก็ไม่ได้ดีไปถึงไหน บางคนแขนขาหรือบางคนศีรษะถูกกัดเซาะจนเริ่มละลาย ยิ่งไปกว่านั้นยังมีบางคนที่โดนต่อยจนหน้าอกทะลุ ที่พวกเขายังสามารถยืนได้เพราะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด ไม่เช่นนั้นด้วยสภาพบาดแผลแบบนี้ เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาเจ็บปวดจนตายทั้งเป็น

"นี่น่าจะเป็นสุดยอดวิชาฉี๋หลินเปี้ยนของสำนักฉี๋หลิน แต่โดนหมอเทวดาหลินปรับเปลี่ยน เขาใช้ปราณพิษในการแสดงพลังของฉี๋หลินเปี้ยน เพื่อสร้างกิเลนพิษสายหนึ่งขึ้นมา หน่วยอารักขาที่อยู่ด้านในล้วนแต่ถูกพิษพวกนี้ฆ่าตาย!" มีคนอุทานพูด

คนของพรรคโบราณที่อยู่โดยรอบรู้สึกตกใจมาก

ดูเหมือนหน่วยอารักขาก็ต้านได้อีกไม่นานแล้ว…

หมอเทวดาหลินน่ากลัวเกินไปแล้ว…

"เร็ว! รีบส่งคนไปเข้าร่วมกันต่อสู้! เร็ว!"

กงซุนต้าหวงตะโกนดังลั่นด้วยความร้อนใจ

"ผู้ทลายพิษฟังคำสั่ง รีบไปสนับสนุนการต่อสู้!"

"ลูกศิษย์ชั้นยอดเตรียมตัวให้พร้อม"

"เตรียมเข้าร่วมการต่อสู้!"

มีเสียงตะโกนดังขึ้นไม่หยุด

พรรคโบราณเริ่มรวบรวมกองกำลังอีกครั้ง

แต่…มันจะมีประโยชน์อะไร?

"กงซุนต้าหวงบ้าไปแล้ว! คนของพรรคโบราณบ้าไปหมดแล้ว!"

ปิงชางจุนมองภาพนี้แล้วพูดพึมพำ

"คุณปิงชางจุน! พวกเขามาแล้ว!"

ในตอนนั้นเอง เสียงพูดที่สั่นเล็กน้อยของโชหมิ่งดังขึ้นจากด้านข้าง

ปิงชางจุนรู้สึกอึ้ง หันไปมองทางเนินเขา

สังเกตเห็นตระกูลและกองกำลังอื่นเดินทางมาถึงแล้ว

พวกเขาเป็นคนที่ปิงชางจุนและโชหมิ่งเชิญมาช่วยหลินหยาง

แต่ตอนนี้ดูเหมือน….มันไม่จำเป็นแล้ว!

พวกเขาไม่จำเป็นต้องเข้าไปร่วม หรือพูดอีกอย่างคือ…ไม่กล้าเข้าไป

พวกเขาเบิกตากว้างมองการต่อสู้ที่อยู่ด้านล่าง มองดูผู้ชายผมขาวที่กำลังเข็นฆ่าคนของพรรคโบราณอย่างไร้ความปราณี แต่ละคนตกใจกลัวจนไม่กล้าส่งเสียง

ภาพนี้มันโหดร้ายมาก!

ทั้งชีวิตของทุกคนไม่เคยเห็นภาพแบบนี้!

สนามรบตรงนั้น…ไม่ต่างอะไรจากนรก!

"ลุย! เข้าไปจัดการมันเดี๋ยวนี้!"

"ฆ่าเขา! ฆ่าเขา! ห้ามหยุดเด็ดขาด!"

"ใบอนุญาตให้พวกคุณถอย? เข้าไปฆ่าเขาเดี๋ยวนี้ซิ!"

"ใครกล้าถอย! ผมฆ่าคนคนนั้น!"

กงซุนต้าหวงบ้าไปแล้ว เขาส่งเสียงคำรามสั่งให้คนที่อยู่ด้านข้างเข้าร่วมกันต่อสู้ไม่หยุด

แต่ว่า คนของพรรคโบราณก็เป็นคนเช่นกัน

พวกเขาเองก็รู้จักความหวาดกลัว!

สู้กันมาจนถึงขนาดนี้ ถ้าหากสู้กันต่อไปก็มีแต่จะนำหัวของตนเองไปให้อีกฝ่าย

พวกเขาไม่ใช่คนโง่ จะยอมเอาตนเองไปตายได้อย่างไร?

"คุณกงซูน…พวกเราสู้หมอเทวดาหลินไม่ได้!"

"ขอร้องคุณปล่อยพวกเราไปเถอะ! พวกเราไม่อยากตายอย่างสูญเปล่า!"

"สู้ไม่ไหวหรอก…เข้าไปก็มีแต่ตายสถานเดียว"

"คุณกงซุน ปล่อยพวกเราไปเถอะ!"

มีลูกศิษย์บางคนเริ่มคุกเข่าลงร้องไห้อ้อนวอนต่อกงซุนต้าหวง

แต่กงซุนต้าหวงไม่สนใจเรื่องพวกนี้ เขาก้าวออกไปข้างหน้า ซัดฝ่ามือใส่ลูกศิษย์ที่อยู่ด้านหน้าสุดจนสิ้นใจตายทันที หลังจากนั้นหันไปคำรามใส่คนที่เหลือ "พวกคุณจะไปหรือไม่ไป!"

"คุณกงซุน…"

ยังมีคนต้องการพูดอธิบาย แต่กงซุนต้าหวงไม่เปิดโอกาสให้เขา ซัดฝ่ามือออกไปอีกครั้งโดยตรง