สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1163

หลินหยางยังคงไม่สนใจ จับหน้ากากบนใบหน้าของตัวเองและเดินไปในประตู

แต่เมื่อเขาเพิ่งก้าวออกไป

คัง!

แสงกระบี่ก็ฟาดเข้ามา

จิตสังหารพุ่งเข้ามาอย่างท่วมท้น!

ผู้ชายคนนั้นลงมือ

"คุณไปไหนไม่ได้หรอก!"

ได้ยินผู้ชายพูดเบาๆ กระบี่ในมือราวกับลมกระโชกเข้าหาหลินหยาง

พลังกระบี่ที่เย็นเฉียบและเฉียบคมนั้นสามารถตัดผมคนให้ขาดเป็นสองเส้นได้!

เฉียบ!

แต่เมื่อกระบี่เข้ามาใกล้...

พัฟ!

หลินหยางหันหน้าทันใด กระแทกกระบี่ด้วยมือเปล่าของเขา

ฝ่ามือของเขาเหมือนมีบางอย่างวนอยู่รอบๆ แต่มันเร็วมากจนไม่สามารถมองได้ชัดด้วตาเปล่า

คัง!

กระบี่ถูกสั่นสะเทือน

แรงมหาศาลทำให้ร่างของชายคนนั้นไม่มั่นคง และเขาถอยกลับไปสองก้าว

เมื่อยืนได้มั่นคงหลินหยางก็เดินเข้าไปในประตูแล้ว

"หยุด!"

ผู้ชายผมขาวกระแทกเสียงอย่างเยือกเย็นและโจมตีด้วยกระบี่ของเขาอีกครั้ง

"คุณจะบังคับให้ผมฆ่าคุณถึงจะพอใจหรอ?" หลินหยางพูดอย่างเยือกเย็น

เจตนาฆ่าที่น่าสยดสยองแทรกซึมเข้ามา

ชายผมขาวตัวสั่นไปทั้งตัว รู้สึกถึงพลังที่แข็งแกร่งในร่างกายของหลินหยาง รู้ได้เลยว่าคนนี้ไม่ธรรมดา

แต่เขาไม่ได้ถอยกลับไป ทำได้เพียงก้มหน้าและโจมตีเข้าไป

"ได้!"

หลินหยางพยักหน้า เข้าไปอย่างไม่เร่งรีบ ยกแขนขึ้นมาและโบกใส่ผู้ชายในอากาศ

"อะไร?"

รูม่านตาของผู้ชายคนนั้นเบิกกว้าง!

ได้ยินว่าแขนของหลินหยางส่งเสียงเหมือนกระบี่จริง

คัง!

ทันทีหลังจากนั้น พลังปราณของกระบี่ก็พุ่งออกมาจากแขนของเขา! ตัดมาที่ชายผมขาวอย่างแรง!

ชายผมขาวรีบวางแขนของตัวเองไว้ที่หน้าอก ร่าของเขาปล่อยออร่าความโกรธออกมาเพื่อต้านทานเอาไว้

แต่วินาทีหลังจากนั้น

ปัง!

ปราณกระบี่นั้นฉีกกระบี่เข้าไปที่ร่างกายของเขา

ติ้ง!

ชายผมขาวกระเด็นกลับไปพร้อมกับกระบี่ของเขา มือที่ถือกระบี่สั่นสะเทือน ดูแย่อย่างมาก ร่างกายของผู้ชายคนนั้นถูกกระแทกด้วยเช่นกัน...

ดวงตาของหลินหยางอาฆาต เดินเข้าไปและกำลังจะปลิดชีพของชายผู้นั้น

แต่ชายผู้นั้นไม่กลัวความเจ็บปวด จึงรีบลุกขึ้นแล้วถอยไปทางทางออก

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ขึ้นบันไดไปและกำลังจะถึงทางออก

หลินหยางจ้องมองตามเขา ไม่ได้โจมตีและหันหน้าเข้าไปในแดนต้องห้าม

ผู้ชายคนนั้นปลอดภัย

แต่หัวใจของเขายังเต้นอย่างรุนแรง

"หน้ากากของชายผู้นั้น แม้ว่าจะมองไม่ชัด แต่สายตาและเสียงของเขายังอายุยี่สิบต้นๆ ตระกูลหลิน...มีคนที่น่าสะพรึงกลัวเท่านี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?" ผู้ชายคนนั้นเกิดความกลัวจนไม่อยากจะเชื่อ

ในเวลานี้ ยอดฝีมือตระกูลหลินจำนวนมากพุ่งเข้ามา

"คุณเยว่เจี้ยนหรอ?"

"คุณเยว่เจี้ยน! คุณทำไมมาอยู่ที่นี่?"

"ขโมยหล่ะ?"

คนตระกูลหลินถามอย่างเร่งรีบ

"เขาเข้าไปในส่วนลึกของแดนต้องห้าแมล้ว รีบตามไป!" ชายผมขาวพูด

"อะไรนะ? เขาบุกเข้าไปแล้วหรอ?"

"แต่ประตูนั้น...เปิดได้ยังไง?"

ทุกคนไม่เข้าใจ

"ไอคนนั้นคือคนตระกูลหลิน! ปีศาจที่น่ากลัวของตระกูลหลิน!" ผู้ชายตะโกนออกมา

เมื่อได้ยินคำพูดของชายผมขาว ทุกคนก็ไม่อยากจะเชื่อ

ลมหายใจของชายชุดแดงสั่นไหว เขาหัวเราะออกมา: "ตระกูลหลินจะมีคนที่กล้าขนาดบุกเข้าไปในแดนต้องห้ามเลยหรอ? อีกอย่าง แดนต้องห้ามนี้ไม่ใช่ที่ที่ใครก็ได้จะเข้าไปได้ ถ้าความแข็งแกร่งไม่พอ บุกเข่าไปยังไงก็ตายอยู่ดี! คนตระกูลหลินที่สามารถเข้าไปในแดนต้องห้ามนั้นได้ก็คือคนตระกูลหลัก แต่วันนี้พวกเขากำลังประชุมอยู่ แล้วใครกล้าใช้โอกาสนี้ในการบุกเข้าไปในแดนต้องห้าม?"

ชายชุดแดงไม่เชื่อ

ยอดฝีมือตระกูลหลินไม่เชื่อเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ก็เห็นชายผมขาวที่ชื่อเยว่เจี้ยนส่ายหน้าไปมา

"ท่าน ไม่ใช่คนตระกูลหลักของตระกูลหลิน! เพราะคนตระกูลหลัก...ไม่มีคนที่ยังหนุ่มขนาดนี้!"

"หนุ่มหรอ?" ชายชุดแดงขมวดคิ้ว: "เขาอายุเท่าไหร่?"

"อาจจะ...20 ต้นๆ!" เยว่เจี้ยนพูด

ทันใดนั้น ทุกคนก็เงียบลง

แม้แต่ชายในชุดแดงก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน

ไม่นาน เขาก็สูดหายใจเบาๆ และพูด: "คุณดูผิดหรือเปล่า?"

"คุณคิดว่าเยว่เจี้ยนเป็นคนไร้ความสามารถอย่างนั้นหรือ จะพิจารณาเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ผิดได้อย่างไร?"

"ผมไม่ได้หมายความอย่างงั้น แค่ว่า...สามารถเปิดประตูทองแดงบานนั้นของแดนต้องห้ามได้ อายุแค่ยีสิบกว่าๆ...นี่หมายความว่าอะไร? คุณคงไม่ได้จะบอกผมว่า ตระกูหลินของผมมีคนอายุแค่ยี่สิบกว่าๆ ที่สามารถบุกเข้าไปในแดนต้องห้ามได้หรอ? เยว่เจี้ยน! คุณบ้าหรือผมบ้ากันแน่? เรื่องแบบนี้เป็นไปไม่ได้!" ชายชุดแดงส่ายหน้า ไม่กล้าที่จะเชื่อ

แต่เยว่เจี้ยนไม่พูดอะไร เขามีสีหน้าจริงจัง

ชายชุดแดงเห็นท่าเข้า เขาก็รู้ว่าที่เยว่เจี้ยนพูดคือเรื่องจริง

คนนี้ไม่เคยพูดล้อเล่น

"งั้นคุณคิดยังไง" ชายชุดแดงพูด

"รีบเข้าไปในแดงต้องห้ามและจับเขาเอาไว้" เยว่เจี้ยนพูด

ชายชุดแดงคิดสักพักและส่ายหน้า

"ไม่ได้!"

"คุณยังลังเลอะไรอยู่? ถ้าไม่จับตอนนี้แล้วจะเริ่มตอนไหน?" เยว่เจี้ยนพูดอย่างเร่งรีบ

"รอก่อน เยว่เจี้ยน คุณลองคิดดู คนนี้สามารถบุกเข้าไปในแดนต้องห้ามหมายความว่าอะไร? หมายความว่าเขาเหมือนเต่าในถัง ถ้าเขาจะออกจากแดนต้องห้ามก็คงมีทางเดียว! นั่นก็คือออกมาจากทางนี้! นอกจากทางนี้แล้ว แดนต้องห้ามก็คือคุกดีๆ นี่เอง! ถ้าอย่างนั้นทำไมพวกเราต้องเข้าไปในแดนต้องห้ามเพื่อจับเขาหล่ะ ทำไมไม่รอเขาออกมาแล้วจับเขา ไม่ง่ายกว่าเยอะหรอ?" ชายชุดแดงพูดด้วยรอยยิ้ม

"เอ่อ..." เยว่เจี้ยนผงะ ไม่ได้ตอบอะไร มีเสียงดังขึ้นมาด้านหลัง

"ใช่ ไม่ต้องเข้าไปจับด้านใน แค่รอจับตรงนี้ก็พอ!"

ทุกคนหันหน้าไปยังที่มาของเสียง

เพียงมองดูทุกคนก็มีสีหน้าตกใจ

แม้แต่เยว่เจี้ยนยังตกใจเช่นกัน

ทุกคนรวมทั้งเยว่เจี้ยนและชายชุดแดงต่างคุกเข่าลงบนพื้นเพื่อแสดงความเคารพกับคนที่เดินเข้ามา