สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1180

"ไม่! อย่า! ประธานหลิน หยุดเดี๋ยวนี้!"

เปาอันซุยกรีดร้อง "ถ้าหากคุณกล้าทำอะไรผม! ผมรับประกันว่าตระกูลเปาต้องทุ่มทุกอย่างเพื่อล้างแค้นแน่นอน!"

"ตระกูลเปาต้องการล้างแขน? ผมยินดีต้อนรับทุกมื้อ!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ประธานหลิน! นอกจากนี้ คุณไม่กลัวกลุ่มอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังตระกูลเปาเหรอ?" เปาอันซุยเห็นว่าคำขู่ของตนเองไม่มีผล ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีทางเลือก จึงทำได้แต่หยิบยกกลุ่มอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังตนเองออกมา

"กลุ่มอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังของตระกูลเปา?"

หลินหยางโน้มหน้าเข้ามาใกล้ พูดด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง "กลุ่มอิทธิพลอะไร?"

"ประธานหลิน! หยางหัวของพวกคุณก็ถือว่าเป็นกลุ่มอิทธิพลใหญ่ มีเหรอที่จะไม่รู้ว่ากลุ่มอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังของตระกูลเปาคือใคร? ถ้าคุณกล้าแตะต้องผม ไม่กลัวล่วงเกินกลุ่มอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังของผมเหรอ?" เปาอันซุยพูดเสียงสั่น

"ผมไม่คิดว่ากลุ่มอิทธิพลที่อยู่เบื้องหลังของคุณจะยอมเปิดศึกกับผมเพราะคุณ! เพราะผมเชื่อว่าพวกเขารู้เรื่องจุดจบของหมู่บ้านราชาสมุนไพรแล้ว! พวกเขาไม่ต้องไต่ตรองเหรอ?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

เปาอันซุยสั่นสะท้าน พูดอะไรไม่ออกอีกแล้ว

ถูกต้อง เขาเป็นเพียงบุคคลไม่สำคัญคนหนึ่ง คนพวกนั้นจะยอมเปิดศึกกับประธานหลินเพียงเพราะหมากตัวหนึ่งเหรอ?

เกรงว่าจะได้ไม่คุ้มเสีย!

"ประธานหลิน หรือว่า…เรื่องนี้ไม่สามารถคุยกันได้อีกแล้วจริงเหรอ?" เปาอันซุยถามเสียงสั่น

"แน่นอนว่าได้"

หลินหยางนั่งยองลงตรงหน้าเขา พูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ "ขอเพียงคุณบอกผมมา จุดประสงค์ที่คนพวกนั้นส่งคุณมาเจียงเฉินคืออะไร ถ้าเป็นแบบนี้ผมจะปล่อยคุณไปสักครั้ง!"

ทันทีที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ สีหน้าของเปาอันซุยเปลี่ยนไปทันที

"ประธานหลิน คุณ…คุณกำลังพูดอะไร? ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่คุณพูด…" เปาอันซุยอ้าปาก สีหน้าซีดขาว น้ำเสียงตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด

"ยังต้องให้ผมพูดซ้ำอีกเหรอ? ตระกูลเปาของพวกคุณมาทำธุรกิจใจเจียงเฉินอย่างไม่มีเหตุผล เปิดร้านอาหาร ซื้อโรงแรม หรือจะบอกว่าพวกคุณสนใจตลาดเจียงเฉิน?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

"เรื่องนี้…ประธานหลิน พวกเราแค่รู้สึกว่าเจียงเฉินมีความเป็นไปได้ที่จะทำกำไร ก็เลยต้องการมาลงทุนที่นี่ก็เท่านั้น พวกเรา…พวกเราไม่ได้ทำอะไรที่เกินหน้าเกินตาเลย!" เปาอันซุยรีบพูดอธิบาย

"ดังนั้นคุณยังไม่ยอมพูดใช่หรือเปล่า?" หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่แหบแห้ง

เปาอันซุยรู้สึกร้อนใจจนแทบร้องไห้ "ประธานหลิน ผม…ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้น…"

"ลงมือ!"

หลินหยางลุกขึ้นยืน พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ไม่! ! อย่า!"

เปาอันซุยดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง

แต่เขาจะสามารถดิ้นหลุดจากชวี่เทียนและคนอื่นหรือ?

ชวี่เทียนส่งปืนให้คนที่อยู่ด้านข้าง หลังจากนั้นรับมีดมาแทน กดเปาอันซุยนอนลงบนพื้น เตรียมตัวตัดแขนตัดขาของเขา

"พอแล้ว! พอแล้ว! ผมพูด! ผมยอมพูดทุกอย่าง! ประธานหลิน คุณต้องการรู้อะไร ผมยอมบอกคุณทุกอย่าง!" เปาอันซุยทนไม่ไหว รีบตะโกนเสียงดังทันที

หลินหยางที่กำลังเดินออกจากที่นี่หันกลับมามองเขา

กลับเห็นเปาอันซุยอ้าปาก สายตาเหลือบมองแขกที่อยู่โดยรอบ

ความหมายง่ายมาก แถวนี้มีคนเยอะเกินไป

ทว่าหลินกลับพูด "คุณไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น พูดออกมาเถอะ"

"ประธานหลิน เรื่องนี้…"

"ความอดทนของผมมีขีดจำกัด!" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

เปาอันซุยมองเขาด้วยความตกตะลึงสักพัก หลังจากนั้นถอนหายใจ "ในเมื่อเป็นแบบนั้น ก็ได้ ประธานหลิน ผมจะบอกคุณทุกอย่าง! อันที่จริงผมเดินทางมาเจียงเฉินเพราะได้รับคำสั่งจากคนทางโน้น แต่พวกเขาไม่ได้สั่งให้ผมมาทำอะไรที่นี่เจียงเฉิน แค่สั่งให้ผมมาเป็นหูตาให้ ในขณะเดียวกันก็คอยรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับหยางหัว! พวกเราไม่ได้มีความหมายอื่น!"

"งั้นเหรอ?"

หลินหยางครุ่นคิดสักพัก พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย "ในเมื่อเป็นแบบนั้น ทำไมคุณไม่บอกความจริงมาตั้งแต่แรก? ทำไมต้องทำอ้ำอึ้งด้วย?"

"ประธานหลิน ผมก็กลัวคุณกล่าวโทษผมนี่ไง?" เปาอันซุยพูดเสียงสั่น

"ผมเชื่อคุณ เพราะถ้าพวกคุณต้องการทำอะไรหยางหัว ไม่จำเป็นต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้!" หลินหยางพยักหน้า หลังจากนั้นพูด "ครั้งนี้ผมจะปล่อยคุณไปก็แล้วกัน ครั้งต่อไปคุณต้องระวังด้วย!"

"จริงเหรอ?"

เปาอันซุยอึ้งไปสักพัก หลังจากนั้นพูดด้วยความดีใจ "ขอบคุณประธานหลิน! ขอบคุณประธานหลิน!"

พูดจบ เขาหันหลังเตรียมตัวลุกขึ้น

แต่ตอนที่เขากำลังจะลุกขึ้น กลับโดนกดลงไปอีกครั้ง

เปาอันซุยรู้สึกอึ้ง มองหลินหยางอย่างไม่เชื่อสายตา

"ประธานหลิน นี่…"