สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1186

โต๊ะทำงานกลายเป็นรังแตนในทันที เข็มเงินที่แหลมคมพุ่งผ่านโต๊ะทำงานราวกับเป็นเต้าหู้ รอจนกระทั่งโต๊ะตกลงสู่พื้น แตกออกเป็นเสี่ยงทันที

แหลมคมยิ่งกว่ามีดหลายร้อยเท่า

คนของตระกูลหลินที่อยู่ด้านนอกมองจนหนังศีรษะชา กัดฟันแน่นตัวสั่น

นี่ถ้าพุ่งผ่านคนไม่ตายเหรอ?

"เป็นยังไงบ้าง? อานุภาพเข็มเงินของผมไม่เลวใช่หรือเปล่า? อาวุโสเฟิงจะลองดูหรือเปล่า?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ ควบคุมเข็มเงินที่อยู่โดยรอบให้หดตัวเข้าใกล้ยิ่งขึ้น

สีหน้าของเฟิงชิงหยูเคร่งขรึมลง แววตาถูกปกคลุมด้วยความเย็นชา สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วพูด "ถึงแม้แผนของคุณแยบยลมาก แต่ดูเหมือนมีสิ่งหนึ่งที่คุณมองข้ามไป!"

"อะไร?"

หลินหยางถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

"ก็…ตรงนี้ไง!"

รูม่านตาของเฟิงชิงหยูขยายอย่างกะทันหัน พุ่งตรงเข้าไปหาหลินหยางโดยตรง

"วัดกำลังเหรอ?"

หลินหยางตะคอกเสียงดังพร้อมกับชกหมัดไปหาเฟิงชิงหยูโดยไม่รู้สึกเกรงกลัว!

ถึงแม้ร่างกายของหลินหยางในตอนนี้ไม่สมบูรณ์ แต่ถ้าพูดถึงด้านพละกำลัง เขายังคงเป็นฝ่ายที่เหนือกว่า

ฝืนวัดพละกำลัง เฟิงชิงหยูไม่ใช่คู่ต่อสู้อย่างแน่นอน!

แต่ทันทีที่หมัดถูกชกออกไป เฟิงชิงหยูไม่ได้คิดจะรับหมัดโดยตรง เขาเลือกที่จะหลบไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว อ้อมผ่านด้านหลังของหลินหยาง หลังจากนั้นยกแขนทั้งสองขึ้นกอด เหวี่ยงหลินหยางไปทางกำแพงเข็มพวกนั้น

ที่แท้เฟิงชิงหยูต้องการใช้หลินหยางเป็นโล่เพื่อทำลายกำแพงเข็มที่น่าสะพรึงกลัวเหล่านั้น!

ทว่าเขาคิดมากเกินไป!

พละกำลังของหลินหยางมีไม่มาก แต่ก็ไม่ถึงกับไม่มีแรงเหลือเลย เฟิงชิงหยูใช้พละกำลังทั้งหมดที่มี แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่ผลักหลินหยางไปข้างหน้าเล็กน้อย ยังไม่พอที่จะเข้าใกล้กำแพงเข็มเหล่านั้น

ส่วนหลินหยางก็ไม่เกรงใจ ตะคอกด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม เร่งการหดตัวของกำแพงเข็มเงินให้เร็วขึ้น ตั้งใจจะแทงทะลุร่างของเฟิงชิงหยูโดยตรง!

แต่ในช่วงสถานการณ์คับขัน

บูม!

พื้นดินที่อยู่ใต้เท้าของเฟิงชิงหยูโดนสะเทือนจนแตก ตกลงไปข้างล่างโดยตรง

"หืม?"

สีหน้าของหลินหยางเคร่งขรึมลง รีบโคจรเข็มเงินไล่ตามออกไป

ฉึก! ฉึก! ฉึก! ฉึก…

เข็มเงินหลายสิบเล่มแทงทะลุแขนทั้งสองข้างของเฟิงชิงหยู

แต่เก็บเงินที่เหลือไม่สามารถไล่ตามความเร็วของเขาทัน

แขนทั้งสองข้างของเฟิงชิงหยูเต็มไปด้วยเลือด หนีออกจากวงล้อมของกำแพงเข็ม

หลินหยางก็หยุดแล้วเช่นกัน

กลับเห็นเฟิงชิงหยูกำลังมองหลินหยางผ่านรูที่อยู่บนพื้น

"ผู้อาวุโสเฟิงมีชั้นเชิงมาก! ถึงแม้ผมใช้เข็มเงินปิดทางเข้าออกโดยรอบทั้งหมด แต่พื้นที่อยู่ใต้เท้าของผม เป็นไปไม่ได้เลยที่จะสร้างกำแพงเข็ม นอกเสียจากผมไม่ต้องการที่ให้ตนเองยืน ส่วนที่คุณพุ่งเข้ามาหาผม เหมือนตั้งใจใช้ผมเป็นโล่รับกำแพงเข็ม อันที่จริงแล้วคุณวางแผนเจาะทะลุพื้นดินใต้เท้าของผมเพื่อหลุดพ้นจากวงล้อมของเข็มเงิน…นับถือ! นับถือ!" หลินหยางยิ้มแล้วพูด

"แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ก็หนีไม่พ้นเข็มเงินของคุณอยู่ดี…หมอเทวดาหลิน! ครั้งนี้ผมแค่โชคดีก็เท่านั้น! ความสามารถของคุณต่างหากน่าตกใจอย่างยิ่ง"

เฟิงชิงหยูพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"พวกเราต่อได้หรือยัง" หลินหยางพูด

"พอแล้ว ผมโดนเข็มเงิน บางทีอาจจะถูกพิษแล้ว! จะเอาอะไรไปสู้ต่อ?"

"สบายใจได้ เข็มเงินพวกนี้ไม่มีพิษ" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ "ถ้าหากผมต้องการใช้พิษกับคุณ คุณถูกพิษไปตั้งนานแล้ว!"

เฟิงชิงหยู่ได้ยินแบบนี้ สีหน้าเปลี่ยนไปทันที

คำพูดประโยคนี้หมายความว่ายังไง มีหรือที่เฟิงชิงหยูจะไม่เข้าใจ?

"ดูเหมือนคุณตั้งใจออมมือ?" เฟิงชิงหยูพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม

"ผมใช้แค่เข็มไม่ใช้พิษ ผู้อาวุโสเฟิงน่าจะรู้ ผมเป็นผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้ทางการแพทย์" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งสงบ

เฟิงชิงหยูถอนหายใจ หลังจากนั้นพยักหน้า

"สมกับที่เป็นคลื่นลูกใหม่ของแม่น้ำแยงซี! ผมแก่แล้ว! ใต้ฟ้าทั้งปฐพี เป็นทั่วหล้าของพวกคุณ" เขาพูดด้วยอารมณ์ที่ลึกซึ้ง

"ผู้อาวุโสอย่าถ่อมตนเลย ความแข็งแกร่งของคุณยังคงอยู่เหนือผู้คนมากมาย ดูจากสถานการณ์ในปัจจุบัน ผมเองก็ทำอะไรคุณไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?" หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย