สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1217

หลินหยางเข้าใจความหมายของหงเยี่ยวแล้ว

หงเยี่ยวตั้งใจแฝงตัวอยู่ในสำนักหงเหยียนต่อเพื่อรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับสำนักหงเหยียนให้หลินหยาง ช่วยหลินหยางกำจัดสำนักหงเหยียน

ถ้าหากมีหงเยี่ยวและคนอื่นคอยช่วยเหลือ แผนการของหลินหยางก็จะง่ายขึ้น!

เพียงแต่มันอันตรายมากเกินไป

"ผมว่าช่างเถอะ ผมไม่อยากลำบากพวกคุณ" หลินหยางส่ายหัวปฏิเสธ

"พวกเราแค่ต้องการล้างแค้นให้หงเหยียน! ล้างแค้นให้พวกพี่น้องที่ตายไปของเรา! หมอเทวดาหลิน คุณจะไม่ให้โอกาสพวกเราเลยเหรอ?" หงเยี่ยวรีบพูดด้วยความร้อนใจ

"แต่ว่า…"

"หมอเทวดาหลิน ฉันได้ตัดสินใจแล้ว! ฉันเชื่อว่าพวกหนิงเซียนก็คิดเหมือนกับฉัน ถ้าหากคุณไม่เห็นด้วย! งั้นหลังจากที่ฉันส่งคุณไปเขตหวงห้าม พวกเราจะไปมอบตัวต่อหน้าธิดาศักดิ์สิทธิ์ พวกเรายอมถูกลงโทษจนตาย แต่ไม่ต้องการใช้ชีวิตอยู่ในความมืดมนของสำนักหงเหยียนอีกต่อไปแล้ว!" หงเยี่ยวกัดฟันพูดอย่างหนักแน่น

"พวกคุณ…เห้อ ก็ได้ งั้นก็ทำตามที่คุณบอกก็แล้วกัน!" หลินหยางไม่มีทางเลือก ในขณะเดียวกันก็รู้สึกผิดและซาบซึ้งใจไปด้วย

บางทีในสำนักหงเยี่ยว อาจจะมีคนแบบหงเยี่ยวอีกเยอะก็เป็นไปได้มั้ง?

ไม่ใช่ทุกคนที่มีปณิธานเหมือนกับพวกธิดาศักดิ์สิทธิ์ ต้องการไล่ตามวิถีแห่งสวรรค์…

"พวกเราจะเริ่มเคลื่อนไหวเมื่อไหร่?" หนิงเซียงถาม

"ยิ่งเร็วยิ่งดี ถึงแม้ก่อนหน้านี้ธิดาศักดิ์สิทธิ์ยอมปล่อยพวกเรา แต่ผมเชื่อว่าเธอกำลังทำการตรวจสอบพวกเราอยู่แน่นอน เพราะยังไงช่วงสองวันที่ผ่านมาเกิดเรื่องขึ้นในสำนักหงเหยียนไม่น้อย เธอไม่มีทางนั่งรอความตายแน่นอน"

"ได้ พวกเราจะพาคุณไปเขตหวงห้ามเดี๋ยวนี้!"

"หงเยี่ยว คุณพักผ่อนอยู่ที่นี่ ขาของคุณยังไม่หายดี ให้หนิงเซียนพาผมไปก็พอแล้ว"

"นี่…ก็ได้"

หลังจากตัดสินใจ คนทั้งกลุ่มรีบออกเดินทางทันที

"ศิษย์พี่ รอก่อน!"

ในตอนนั้นเอง หลินลั่วหนานคว้าแขนของหลินหยางอย่างกะทันหัน พูดเสียงเบา

"มีอะไรเหรอ?" หลินหยางถามด้วยความประหลาดใจ

"คือว่า…ฉันก็ไปไม่ได้เหมือนกัน!" หลินลั่วหนานเม้มริมฝีปาก พูดเสียงเบา

"อะไรนะ?" หลินหยางขมวดคิ้ว "ก็ไหนคุณบอกว่าไม่อยากอยู่ที่นี่แม้แต่วินาทีเดียวไม่ใช่เหรอ?"

"ฉันเคยพูดแบบนั้นจริง แต่ว่า…ฉันฟังที่ศิษย์พี่หงเยี่ยวพูดแล้วรู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล! ถ้าหากฉันอยู่ที่นี่ ก็สามารถช่วยคุณได้ไม่น้อย ถ้าหากไปจากที่นี่…ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้ยังไม่ได้ล้างแค้นให้อาจารย์! ฉันจะอยู่เฉยไม่ได้เด็ดขาด" หลินลั่วหนานเม้มริมฝีปากแล้วพูด

"เรื่องนี้…"

หลินหยางเริ่มพูดไม่ออก

แต่หลังจากเห็นสายตาที่แน่วแน่ของเธอ หลินหยางรู้ได้ทันทีว่าเขาพูดยังไงก็ไม่มีประโยชน์

"ช่างเถอะ ในเมื่อเป็นแบบนั้น คุณอยู่ต่อก็แล้วกัน"

พูดจบ เขาหยิบถุงเข็มเงินที่พกติดตัวออกมา หันไปพูดกับผู้หญิงทั้งกลุ่ม "พวกคุณมานี่ ผมจะฝังเข็มให้พวกคุณ! มันช่วยให้พวกคุณฟื้นฟูได้เร็วขึ้น และจะช่วยเปิดเส้นเลือดของพวกคุณด้วย!"

"เปิดเส้นเลือด?"

"หมายความว่ายังไง?"

ทุกคนไม่เข้าใจ

หลินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม "ผมคิดว่าธิดาศักดิ์สิทธิ์อาจจะล้างสมองของพวกคุณอีกครั้ง ทำให้พวกคุณกลายเป็นหุ่นเชิดของสำนักหงเหยียน ผมต้องเปิดเส้นเลือดให้พวกคุณก่อน เมื่อเป็นแบบนี้ร่างกายและสติสัมปชัญญะของพวกคุณก็จะไม่ได้รับผลกระทบจากบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์!"

"ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง"

.....

หลังจากที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อย หลินหยางตามหนิงเซียงไปที่เขตหวงห้ามโดยตรง

ระหว่างทาง หนิงเซียงดูกระสับกระส่ายมาก

สถานะของหลินหยางค่อนข้างพิเศษ ถ้าหากไม่มีคนนำทาง เขาจะไม่สามารถเข้าใกล้เขตหวงห้าม แต่หนิงเซียงสามารถหาข้ออ้างผ่านเข้าไปจนได้

ในที่สุด หลินหยางสามารถเข้าไปในเขตหวงห้ามได้อย่างราบรื่น ส่วนหนิงเซียงเดินกลับมา

"ศิษย์น้อง เป็นยังไงบ้าง?" หงเยี่ยวที่นอนอยู่บนเตียงรีบถาม

"เข้าไปแล้ว!"

"ไม่มีใครสงสัยใช่หรือเปล่า?"

"ไม่มี ศิษย์น้องที่เจอระหว่างทางก็ค่อนข้างสนิทกับฉัน ศิษย์พี่สบายใจได้" หนิงเซียนยิ้มแล้วพูด

"ดีแล้ว!"

หงเยี่ยวพยักหน้า หันไปพูดกับหลินลั่วหนาน "ศิษย์น้อยลั่วหนาน คุณออกไปก่อน! อีกครึ่งชั่วโมงค่อยกลับมา"

"หา?" หลินลั่วหนานรู้สึกอึ้ง