สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1242

ฉินหมิงไม่พูดอะไร ก้มหน้าครุ่นคิด

จากนั้นเขาก็พยักหน้าเงียบๆ

"โอเค ในเมื่อเรื่องมาถึงจุดนี้แล้ว งั้นผมก็ขอลองหน่อยละกัน" ฉินหมิงเดินไปด้านหน้า มองจวงโม่หลง

จวงโม่หลงอึ้ง: "ลองอะไร?"

"คุณไม่ใช่ว่าอยากให้ผมคุกเข่าหรอ? ได้ เอาชนะผม แล้วผมจะคุกเข่าให้คุณ" ฉินหมิงพูด

เมื่อคำพูดนี้ดังออกมา สถานที่ก็มีเสียงดังขึ้น

"อะไรนะ?"

"ขยะอย่างคุณ...กล้าท้าโม่หลงหรอ?"

"ฮ่าๆๆๆ น่าขำสิ้นดี"

"คุณอย่ามาแกล้งกันเสียเลย!"

"อย่างคุณหน่ะหรอคิดจะแข่งกับโม่หลง? หรือไปอยู่เมืองนอกมาไม่กี่ปี สมองเลยมีปัญหาแล้ว!"

"โม่หลง แค่เข็มเงินเข็มเดียวก็สามารถทำให้คุณตายได้ เชื่อไหม?"

ทุกคนกุมท้องหัวเราะ น้ำตาเล็ดออกมา

จวงโม่หลง จวงหงหยานและคนอื่นๆ อดหัวเราะไม่ได้ เขาเคยได้ยินเรื่องที่ไร้เดียงสาเช่นนี้มาจากที่ไหนกัน?

ต้องรู้ว่าแม้ว่าฉินหมิงจะเป็นลูกนอกสมรสของจวงฉือ แต่เนื่องจากความต้อยต่ำของเขา เขาจึงไม่สามารถใช้นามสกุลของพ่อตัวเองได้ ทำได้เพียงใช้นามสกุลของแม่

และพรสวรรค์ของเขาก็ไม่ดีเช่นกัน หากเขามีความสามารถหน่อยและอยากจะเข้าตระกูลจวงคงไม่ใช่เรืองยาก แต่พรสวรรค์ของเขาธรรมดา ไม่มีความสามารถอะไร เพราะเหตุนี้จวงฉือจึงส่งเขาไปเมืองนอก หลายปีถึงกลับมาเจอพ่อแม่

ก่อนหน้านี้จวงฉือและหัวหน้าตระกูลจวงคนปัจจุบันต่อสู้เพื่อชิงต่ำแหน่งหัวหน้าตระกูล ฐานะครอบครัวของเขาก็ไม่ได้แย่ ใครก็ไม่กล้ายั่วยุ

แต่หลังจากแพ้แล้ว ครอบครัวของพวกเขาก็ตกต่ำลง

แม้แต่จวงหนานเฟยยังกล้าเหยียบย่ำ แล้วพวกเขาจะกลัวเด็กนอกคอกที่ไม่ได้ใช้แม้แต่นามสกุลของตระกูลได้อย่างไร

"เหอะๆ แม้แต่พี่ของคุณยังแพ้ผม คุณยังมีความกล้ามาพูดแบบนี้กับผมอีกรหอ น่าสนใจ น่าสนใจจริงๆ!"

จวงโม่หลงหรี่ตา พยักหน้า: "ในเมื่อคุณพูดเช่นนี้แล้ว ถ้าผมไม่ตกลง คนก็จะคิดว่าผมกลัวคุณใช่ไหม? มา! ทำให้ผมเห็นหน่อยว่าคุณเอาความกล้ามาจากไหน!"

เมื่อพูดเสร็จ จวงโม่หลงก็กวักนิ้วไปทางฉินหมิง

"คุณจะให้ผมลงมือก่อนไหม?" ฉินหมิงถามกลับ

"เหอะ ไม่งั้นหล่ะ? ผมไม่ให้คุณก่อนแล้วเกรงว่าคุณจะไม่ได้ลงมือแล้ว! ถ้าคุณไม่ได้ชกออกมาแล้วเลยแพ้ คนอื่นจะพูดว่าผมรังแกคุณไหม?" จวงโม่หลงยิ้ม

"ฮ่าๆๆๆๆ..."

คนรอบๆ หัวเราะเสียงดัง

ฉินหมิงพยักหน้าและพูดอย่างเฉยเมย: "งั้นโอเค ผมลงมือก่อนละกัน แต่ผมหวังว่าคุณจะไม่เสียใจ!"

เมื่อพูดจบ ฉินหมิงก้าวเท้าเข้าหาจวงโม่หลง

"ชีวิตนี้ของผมทำเรื่องที่น่าเสียดายมามาก แต่ไม่ใช่กับคุณอย่างแน่นอน" จวงโม่หลงยักไหล่

เสมือนไม่สนใจ

"ฉินหมิง! คุณทำบ้าอะไร? คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา!" จวงหนานเฟยตะโกน

แต่ฉินหมิงทำเป็นไม่ได้ยิน

จวงหนานเฟยรีบร้อนอย่างมาก

นี่จะทำให้อับอายมากขึ้น

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เขาแปลกใจคือ ฉินหมิงที่เคยเชื่อฟังตัวเองมาตลอด ทำไมกลับมาครั้งนี้ไม่สนใจคำพูดของตัวเองเลย?

เขาไม่รู้เหตุผล

แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดสิ่งนี้

เพราะฉินหมิงเดินไปถึงด้านหน้าจวงโม่หลงแล้ว

จวงโม่หลงหัวเราะและจ้องมองฉินหมิง สองมือกอดอกในท่าทางอวดดี

ไม่ได้สนใจฉินหมิงในสายตาเลย

ฉินหมิงเหลือบมองไปที่จวงโม่หลง ยกมือขึ้นและตบหน้าจวงโม่หลงโดยตรง

ท่าทางแบบนี้ไม่เหมือนการต่อสู้กัน เหมือนการทะเลาะกันของคนธรรมดาเสียมากกว่า

จวงโม่หลงแปลกใจเล็กน้อย คิดว่าฉินหมิงจะใช้วิธีการพิเศษไม่ธรรมดาอะไร

แค่นี้เองหรอ?

ขยะจริงๆ!

เขาแอบหัวเราะ ยกมือขึ้นพยายามจะปัดป้องการตบนั้น ในขณะเดียวกัน มืออีกข้างของเขาก็โบกที่ใบหน้าของฉินหมิง

อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาที่แขนของเขาชนกับของฉินหมิงนั้น...

แปะ

เสียงที่ชัดเจนดังขึ้น

หลังจากการปะทะกันของฝ่ามือและแขน เกิดแรงมหาศาลไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาโดยตรงตามฝ่ามือนั้น และฝ่ามือนั้นก็ตบและจมลงไปบนใบหน้าของจวงโม่หลง

แปะ! ! !

เสียงดังชัดเจน