สุดยอดลูกเขยของเทพธิดา นิยาย บท 1282

ไม่นาน ผู้หญิงก็ได้รับสายจากฝ่ายบุคคลและรีบขึ้นลิฟต์มายังชั้นบนสุดของหยางหัว

ลมหายใจของเธอวุ่นวายเล็กน้อย ใบหน้าของเธอแดงและตื่นตระหนก

อันที่จริงเธอฝันอยากจะเข้าหยางหัว เธอรู้ว่าด้วยการศึกษาของเธอแล้ว ถ้าจะเข้าหยางหัวเป็นเรื่องที่เลอะเรือน แต่แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่เธอก็อยากจะลอง

อย่างไรก็ตามเมื่อเธอกำลังพูดคุยกับฝ่ายบุคคลอยู่ดีๆ จู่ๆ เธอก็ถูกเรียกให้ไปยังชั้นบนสุด สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

"มีใครอยากเจอฉันหรอ?"

ผู้หญิงผลักประตูเข้าไปด้วยความไม่สบายใจ

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เธอแปลกใจคือมีเพียงสองคนที่นั่งอยู่ในห้องประชุม

เธอคุ้นเคยกับหนึ่งในนั้นอย่างมาก

หม่าไห่

มือสองของหยางหัวซึ่งเป็นบุคคลที่ทรงอิทธิพลที่สุดในขณะนี้ เป็นชื่อที่คุ้นเคยอย่างมาก

เขาเป็นผู้จัดการบริษัทหยางหัว เธอชื่นชมด้วยก้นบึ้งของหัวใจ

แต่แค่อีกคนทำให้เธอต้องยกแว่นตาขึ้น

"คุณ!" ผู้หญิงเสียงหลง

"คุณผู้หญิง พวกเราเจอกันอีกแล้ว" หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม: "ทำไมคุณมาอยู่นี่ได้หล่ะ คุณคงไม่ได้ติดตามผมมาใช่ไหม?"

"คุณพูดอะไร? ฉัน...ฉันติดตามคุณหรอ?" ผู้หญิงหน้าแดง พูดไม่ออก แต่ไม่นานเธอก็รู้สึกแปลก มองหลินหยางด้วยความแปลกใจ: "ฉันมาสัมภาษณ์งาน คุณหล่ะ? ทำไมมาอยู่ที่นี่?"

"ผมมาเป็นผู้สัมภาษณ์งาน ทำไมคุณถึงคิดว่าผมมาที่นี่หล่ะ?" หลินหยางพูดด้วยรอยยิ้ม

"อะไรนะ? คุณ...เป็นคนสัมภาษณ์หรอ?" ผู้หยิงอึ้ง

"คุณผู้หญิง คุณมีปัญหาอะไร?" หม่าไห่ถาม

"ไม่...ไม่มี! ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น ประธานหม่า..." ผู้หญิงอ้ำ อึ้งๆ รีบฉีกยิ้มออกมา

"ไม่มีปัญหาอะไร ก็ไปได้แล้ว" หลินหยางพูด

"ไปหรอ?" ผู้หญิงมองหลินหยางด้วยดวงตาเบิกกว้างราวกับว่ากระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างกายของเธอ

"ใช่ คุณออกไปได้แล้ว ผมอ่านประวัติของคุณแล้ว ไม่โดดเด่นเลย ผมคิดว่าคนอย่างคุณจะไม่ทำให้หยางหัวพัฒนาได้ ดังนั้นเชิญคุณออกไปด้วย" หลินหยางพูด

สมองของหญิงสาวว่างเปล่า

ในตอนนี้เธอไม่รู้จะหาคำอะไรมาหักล้าง

หญิงสาวก้มศีรษะลงด้วยความขุ่นเคือง จ้องไปที่หลินหยาง จากนั้นโค้งตัวและเดินออกไป

"ประธานหิลน จะให้เธอออกไปจริงๆ หรอ?" หม่าไห่ลังเล ถามอย่างระมัดระวัง

"แล้วจะเอายังไง หรือจะจ้างเธอจริงๆ?" หลินหยางมองหม่าไห่และถาม

"ผมคิดว่าประธานหลินรู้จักเธอ"

"ก็แค่เจอกันโดยบังเอิญ ผมไม่จำเป็นต้องช่วยเธอ ผมแค่อยากทำให้เธอเข้าใจเรื่องหนึ่ง ดังนั้นผมจึงอยู่ที่นี่"

"ทำให้เธอเข้าใจเรื่องอะไร?"

"จะใช้สายแย่ๆ ของตัวเองตัดสินคนอื่นไม่ได้"

หลินหยางพูดอย่างเฉยเมย ยืนขึ้นและเดินออกไปนอกห้อง

"หม่าไห่ ผมจะไม่อยู่สองสามวัน ช่วงนี้คุณ กงซีหยุนและชวี่เทียนต้องเพิ่มความระมัดระวังในเจียงเฉินให้แข็งแกร่งขึ้น ถ้าสำนักหงเหยียนเคลื่อนไหว พวกคุณต้องออกไปจากเจียงเฉินทันที เข้าใจไหม?"

"รับทราบ ประธานหลิน!" หม่าไห่พูด

หลินหยางพยักหน้า ลงลิฟต์ กำลังจะไปดูที่สถาบันการแพทย์พรรคซวนอี

แต่เมื่อเขาเดินออกมาจากลิฟต์ชั้นหนึ่ง

แปะ!

เสียงที่ชัดเจนดังขึ้นตามมาด้วยเสียงกรีดร้อง

"นังนี่ รู้ไหมว่าชุดนี้ราคาเท่าไหร่? เธอชดใช้ไหวหรอ? รีบคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้หลินหยางก็หันหน้าไปมองทันที

และพบว่าหญิงสาวเมื่อกี้ถูกผู้ชายผู้หญิงชี้หน้าด่าอยู่

เธอกุมใบหน้าของตัวเองด้วยความสลด ตัวสั่น ยืนแทบจะไม่ไหว

หลายคนล้อมรอบเหมือนกำลังดูความสนุกสนาน

แม้ว่าหญิงสาวจะเสียงใจมาก แต่ก็โค้งคำนับให้

"ขอโทษ ขอโทษ ฉันไม่ดีเอง โปรดให้อภัยด้วย"

"แค่ขอโทษงั้นหรอ? ฉันบอกเธอให้นะ ถ้าวันนี้ไม่ได้ห้าหมื่น เธออยากคิดจะไปไหน!" ชายตัวอ้วนพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา